Ο ρόλος των επενδύσεων στην ανάκαμψη

Η σημασία των επενδύσεων για την ανάπτυξη της χώρας είναι κάτι που έχει αποδειχθεί με πολλές εμπειρικές μελέτες στον χώρο των Οικονομικών σε σειρά χωρών. Οι επενδύσεις οδηγούν σε σημαντική ανάπτυξη του ΑΕΠ, καθώς ο κεφαλαιουχικός είναι ο ένας βασικός παράγοντας (ο άλλος είναι το εργατικό δυναμικό) που οδηγεί σε δημιουργία «προστιθέμενης αξίας» όταν επενδύεται σε παραγωγικές δραστηριότητες.

Η Ελλάδα οδηγήθηκε ουσιαστικά σε μηδενισμό επενδύσεων μέσα από τα προγράμματα βαριάς λιτότητας τα οποία υποχρεώθηκε από τη γερμανοκρατούμενη Ε.Ε. και το ΔΝΤ να εφαρμόσει. Η υλοποίηση μάλιστα των μνημονίων οδηγεί σε διοχέτευση σχεδόν όλων των πολύτιμων επενδυτικών πόρων της Ελλάδας στους ξένους πιστωτές, καθώς τίθεται ως απόλυτη προτεραιότητα η εξυπηρέτηση του χρέους μέσα από τον περιορισμό των επενδύσεων. Ακόμη χειρότερα, το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, οι πόροι εκ του οποίου θα έπρεπε να κατευθύνονται σε παραγωγικές δραστηριότητες, μπαίνει κατευθείαν στην τσέπη των πιστωτών, καθώς πηγαίνει στο καλάθι με το οποίο μειώνεται το χρέος. Οι παραγωγικοί φορείς της χώρας έχουν επανειλημμένα, και σωστά, υπογραμμίσει την ανάγκη να υπάρξουν επενδύσεις. Όμως η κυβέρνηση σε αυτή τη φάση, όπως και οι προηγούμενες, έχει τα χέρια της δεμένα από τις μνημονιακές απαιτήσεις.

Να σημειώσουμε σε αυτό το σημείο την κάθετη αντίθεση του «ιερατείου» των Βρυξελλών σε οποιαδήποτε όχι μόνο παραγωγική διάθεση των πόρων του κράτους αλλά ακόμη και στην εξυπηρέτηση άκρως απαραίτητων αναγκών για ανθρωπιστικούς σκοπούς.

Επιπλέον, η χώρα έχει δεμένα τα χέρια της διότι δεν μπορεί να ασκήσει οποιαδήποτε πολιτική που θα της επιτρέψει να δελεάσει επενδυτικά κεφάλαια, όπως υποτίμηση νομίσματος, κάτι που μόνο με εθνικό νόμισμα θα μπορούσε να γίνει.

Επενδύσεις πρέπει να γίνουν κατά προτεραιότητα σε κλάδους-κλειδιά, όπως κατασκευές, τεχνολογία, τουρισμός, ενέργεια, υγεία και εκπαίδευση, αλλά και σε κλάδους όπου η χώρα έχει συγκριτικό πλεονέκτημα, όπως βιομηχανικές επενδύσεις στον κλάδο του αλουμινίου και σε βιολογικές αγροτικές καλλιέργειες. Στον βαθμό που είναι δυνατόν να απελευθερωθούν κοινοτικά κονδύλια, αυτό θα βοηθούσε. Όμως θα ήταν ψευδαίσθηση η εντύπωση ότι μπορεί να ασκηθεί πολιτική επενδύσεων με τους «θεσμούς» να ασκούν άτυπη διοίκηση της χώρας. Η κυβέρνηση πρέπει επομένως να απαγκιστρωθεί το συντομότερο δυνατόν από τα μνημόνια, είτε με τη σταδιακή απόσυρση των δανείων και την αντικατάστασή τους με ομόλογα τύπου μαθουσάλα (50ετούς έως και 100ετούς διάρκειας), είτε επιτυγχάνοντας διαγραφή μεγάλου τμήματος του εθνικού χρέους, είτε με διαπλάτυνση σε ορίζοντα 80-100 ετών, είτε με συνδυασμό αυτών.

Όσο γρηγορότερα η κυβέρνηση δρομολογήσει την απαγκίστρωση από τα μνημόνια, τόσο γρηγορότερα θα απελευθερωθούν παραγωγικοί πόροι. Πόροι που, αν διοχετευτούν στην πραγματική οικονομία, θα οδηγήσουν σε ταχύτατη ανάπτυξη της εγχώριας οικονομίας, καθώς θα προσθέσουν έως και 5% ετησίως στους ετήσιους ρυθμούς ανάπτυξης της χώρας.

Σημείωση: Το παρόν άρθρο εκφράζει τις προσωπικές απόψεις του γράφοντος, δεν αποτελεί οδηγό ή σύσταση για επενδύσεις οποιασδήποτε μορφής προς οιονδήποτε και για οτιδήποτε, τίτλο ή παράγωγο αυτού.