Λ. Σκόρδας: «Οι ομάδες χρησιμοποιούνται ως μέσο πίεσης και εκδούλευσης προς την πολιτική εξουσία» - Free Sunday
Λ. Σκόρδας: «Οι ομάδες χρησιμοποιούνται ως μέσο πίεσης και εκδούλευσης προς την πολιτική εξουσία»

Λ. Σκόρδας: «Οι ομάδες χρησιμοποιούνται ως μέσο πίεσης και εκδούλευσης προς την πολιτική εξουσία»

Την άποψη ότι η ανυπαρξία βιωσιμότητας οδηγεί στη βρόμικη χρηματοδότηση, στην πολυϊδιοκτησία, στις ομάδες-δορυφόρους, στην εισδοχή του στοιχηματισμού που ζει αυτού του τύπου τους παράγοντες, αλλά ταυτόχρονα διαιωνίζει την αναξιοπιστία του αθλήματος, εκφράζει ο κ. Λάμπρος Σκόρδας, ο οποίος συμμετείχε στις περισσότερες διοικήσεις της ΠΑΕ και της ΚΑΕ Άρης από το 1999 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2010. Ο κ. Σκόρδας υπενθυμίζει τι του άφησε η ενασχόλησή του με τον Άρη και εξηγεί την οικονομική δομή των σύγχρονων ποδοσφαιρικών ανώνυμων εταιρειών, τη διαπλοκή των ιδιοκτητών των οποίων με την πολιτική εξουσία χαρακτηρίζει «αμοιβαία επωφελή».

 

Για ποιον λόγο μπορεί κάποιος να αναμειχθεί στη διοίκηση μιας ΠΑΕ; Εσείς, για παράδειγμα, γιατί εμπλακήκατε; Αρκεί ως κίνητρο η σωτηρία της φανέλας που αγαπήσαμε μικροί;

Οι λόγοι μπορούν να είναι από επαγγελματικοί, π.χ. ως στέλεχος εξειδικευμένο στη διαχείριση αθλητικών εταιρειών, έως φυσικά και προσωπικοί, δηλαδή για να προσφέρει κάποιος στην ομάδα που αγαπά.

Εγώ προσωπικά αναμείχθηκα για πρώτη φορά το 1999, από αγάπη για τον Άρη, και ασχολήθηκα με τον Ερασιτεχνικό Σύλλογο. Προέρχομαι από μια οικογένεια με παράδοση αγάπης και προσφοράς στον σύλλογο, ήμουν αθλητής του για πολλά χρόνια, μέλος του Ερασιτέχνη και μέτοχος στην ΠΑΕ από την ημέρα που αυτή δημιουργήθηκε. Την εποχή εκείνη είχε προβλήματα επιβίωσης και η ΠΑΕ, μετά τη λαίλαπα Ζαχουδάνη και την κατάρρευση του ΑΛΦΑ του Κοντομηνά, και αμέσως μετά και το μπάσκετ, η ΚΑΕ, όπου, ελλείψει άλλων λύσεων, αναγκαστήκαμε οι παράγοντες του Ερασιτέχνη να αναμειχθούμε και με τη διοίκηση του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ. Εκείνη την εποχή τα πράγματα ήταν πιο ρομαντικά από σήμερα και η σωτηρία της φανέλας ήταν αρκετό ως κίνητρο.

 

Πόσο εταιρεία είναι μια ανώνυμη ποδοσφαιρική εταιρεία;

Είναι εταιρεία όσον αφορά τις υποχρεώσεις απέναντι στο Δημόσιο και στους τρίτους, αλλά και στο προσωπικό. Από κει και πέρα, στα θέματα οργάνωσης υπάρχουν και ΠΑΕ με εξαιρετική οργάνωση, όπως π.χ. ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ, αλλά υπάρχει και μια μεγάλη πλειοψηφία ομάδων που δεν λειτουργούν ως ανώνυμες εταιρείες, με μεγάλο σχετικά προϋπολογισμό, αλλά ως ατομικά μαγαζάκια των παραγόντων στους οποίους ανήκουν. Αποτέλεσμα λογικό αυτής της κατάστασης είναι η απουσία του ανταγωνισμού στο αθλητικό επίπεδο και τα φαινόμενα εξάρτησης και πολυϊδιοκτησίας, που είναι πλέον πολύ επίκαιρα.

 

Έχουμε την εντύπωση ότι στον χώρο του αθλητισμού μπορούν διάφορες εξουσίες και ελεγκτικοί μηχανισμοί να κάνουν τα στραβά μάτια σε πολλά, ώστε να χαϊδέψουν τους φιλάθλους. Κάνουν τα στραβά μάτια για πάντα ή όσο υπάρχει δημοσιότητα;

Αυτή η εντύπωση που λέτε είναι, δυστυχώς, μια πραγματικότητα συνυφασμένη με το ελληνικό ποδόσφαιρο και έχει να κάνει με αυτά που προανέφερα για την οργάνωση των ΠΑΕ. Δυστυχώς, είναι μια συνειδητή επιλογή των ανθρώπων που ασχολούνται ενεργά με το ποδόσφαιρο να έχει αυτό το επίπεδο, για να χρησιμοποιούνται οι ομάδες ως μέσο πίεσης ή και εκδούλευσης προς την πολιτική εξουσία. Οι ομάδες δεν είναι εταιρείες με την κλασική έννοια του όρου, δηλαδή να δημιουργούν κέρδη από την εκμετάλλευσή τους, αλλά παράπλευρη ενασχόληση κάποιων επιχειρηματιών που χρησιμοποιούν το κοινωνικό κεφάλαιο που το ποδόσφαιρο διαθέτει για να ικανοποιούν τρίτα επιχειρηματικά σχέδια και επιδιώξεις. Αυτή η διαπλοκή είναι συνεχής και αμοιβαία επωφελής και δεν έχει να κάνει μόνο με όσα έρχονται κατά καιρούς στη δημοσιότητα. Γι’ αυτόν τον λόγο και το ποδόσφαιρο δεν λειτουργεί με κοινούς κανόνες, αλλά με βάση την παρεμβατικότητα των παραγόντων. Αποτέλεσμα τελικά είναι να μην υπάρχει διάθεση να έχουμε πραγματικά ανταγωνιστικό πρωτάθλημα.

 

Στο εξωτερικό χειροκροτούν τους προέδρους που φέρνουν κέρδη στις εταιρείες, στην Ελλάδα αυτούς που δείχνουν να βάζουν το χέρι στην τσέπη. Το βάζουν; Μπορεί να επιζήσει μια εταιρεία χωρίς πλούσιο ή βρόμικο χρηματοδότη;

Στο εξωτερικό το ποδόσφαιρο δεν έχει αυτού του είδους τις σχέσεις, αλλά λειτουργεί με τους κανόνες της αγοράς, τη ζήτηση και προσφορά, τον ανταγωνισμό, τη δημιουργία κερδών κ.λπ., με αποτέλεσμα επιτυχημένοι να είναι αυτοί που έχουν, αν όχι κερδοφόρους, τουλάχιστον ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και αθλητικά αποτελέσματα.

Εδώ, όπως είναι διαμορφωμένο το περιβάλλον, με το αναξιόπιστο πρωτάθλημα, την ανυπαρξία φιλάθλων, άρα και πόρων που θα το καθιστούσαν βιώσιμο, το ποδόσφαιρο είναι θύμα αυτής της κατάστασης και επιρρεπές στην επώαση παραγόντων που θεωρητικά το χρηματοδοτούν. Αυτό μπορεί να συμβαίνει σε ομάδες που έχουν ιδιοκτήτες που το χρειάζονται για τις άλλες επιχειρηματικές τους δραστηριότητες, στις υπόλοιπες όμως κυριαρχούν οι παράγοντες που ζουν από το ποδόσφαιρο.

Δυστυχώς, η ανυπαρξία βιωσιμότητας οδηγεί στη βρόμικη χρηματοδότηση, στην πολυϊδιοκτησία, στις ομάδες-δορυφόρους, στην εισδοχή του στοιχηματισμού που ζει αυτού του τύπου τους παράγοντες, αλλά ταυτόχρονα διαιωνίζει την αναξιοπιστία του αθλήματος.

 

Πώς μπορεί να διασφαλιστεί ο υγιής ανταγωνισμός στο αθλητικό επιχειρείν σε μια μικρή αγορά όπως η ελληνική, όπου τα νόμιμα κέρδη είναι δύσκολα;

Δεν είναι τόσο δύσκολο όσο φαίνεται, ίσως και λόγω της οικονομικής κρίσης. Το κλειδί είναι το ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, η ισονομία και η τήρηση των κανόνων. Το ποδόσφαιρο έχει παντού διεισδυτικότητα, όταν έλκει τον κόσμο. Όχι μόνο στα πολύ ισχυρά πρωταθλήματα αλλά και στα μικρότερα, όπως π.χ. της Ολλανδίας, του Βελγίου κ.λπ., τα γήπεδα είναι γεμάτα, με αποτέλεσμα να προσελκύονται χορηγοί, να υπάρχει τηλεθέαση και τελικά να εξασφαλίζεται η οικονομική επιβίωση των ομάδων. Το σωστό πρωτάθλημα σε βάθος χρόνου θα εξασφαλίσει την εισροή χρήματος, αρκεί να το επιτρέψουν οι έχοντες αντίθετα συμφέροντα.

 

Θα μπορούσε η πολιτική εξουσία να εγκαταλείψει την επιρροή της στον αθλητισμό ή είναι πολύ μεγάλο βήμα για να περιμένουμε να το κάνει;

Η πολιτική εξουσία εμπλέκεται με τον αθλητισμό γιατί αυτός δεν είναι ανεξάρτητος. Αυτό το δούναι και λαβείν θα εξοβελιστεί από τον χώρο μόλις σταματήσουν τα φαινόμενα που προανέφερα. Τι λόγους θα είχε μια κυβέρνηση να προσφέρει ή να επιζητεί την επιρροή αυτή σε αθλητικές εταιρείες που δεν ενδιαφέρονται, γιατί είναι αυτεξούσιες οικονομικά;

 

Τη λέξη «λαμόγιο» την ξέρατε πριν ασχοληθείτε με το αθλητικό management;

Δυστυχώς, δεν είναι μόνο ο συγκεκριμένος χώρος όπου συναντώνται λαμόγια στην Ελλάδα. Το ποδόσφαιρο είναι ο καθρέφτης της ελληνικής κοινωνίας. Έχουμε το ποδόσφαιρο που μας αναλογεί.

 

Τελικά, τι σας άφησε η ενασχόλησή σας με τον Άρη;

Εκτός από ένα ευρωπαϊκό Κύπελλο, ως αντιπρόεδρος της ΚΑΕ Άρης το 2003, την αναγνώριση από ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου και κάποιους φίλους, μου άφησε κατασχέσεις ακινήτων, λογαριασμών, δικαστικές εμπλοκές με ποινές πολυετούς φυλάκισης που αντιμετωπίζω, οικογενειακά και επαγγελματικά προβλήματα και μια μεγάλη πικρία από τον σύλλογο και τους ανθρώπους του, που θεώρησαν αναλώσιμο εμένα και την οικογένειά μου, για να βρουν ανώδυνες για τους ίδιους λύσεις, ενώ εγώ, αντίθετα, κατά τη διάρκεια όλων των χρόνων που ασχολήθηκα προστάτεψα όχι μόνο τον σύλλογο αλλά και όσους είχαν εμπλακεί πριν από μένα. Ανέλαβα και διέσωσα όλες τις διοικήσεις από το 1991, ενώ στη συνέχεια οι Aρειανοί με κατέστρεψαν οικονομικά για να κάνουν το κέφι τους.