Γ. Τζελίλης: «Ο Πύρρος βούλιαξε το καράβι!»

Μια συζήτηση με ένα μέλος της «dream team» της άρσης βαρών, της εθνικής ομάδας άρσης βαρών που μεγαλούργησε από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992 μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004, είναι πάντα ενδιαφέρουσα. Άλλωστε τα χρόνια που ακολούθησαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου το 2008 το άθλημα βρέθηκε σε ελεύθερη πτώση στην Ελλάδα και παγκοσμίως, με συζητήσεις μεταξύ των αρμοδίων ακόμη και για την απώλεια της ολυμπιακής του ταυτότητας.

Κυρίως, όμως, είναι ενδιαφέρουσα για όσα διαδραματίζονται τους τελευταίους μήνες μεταξύ των πρώην μελών της ομάδας-πρότυπο, μεταξύ μιας «οικογένειας», όπως τη χαρακτήριζαν πολλοί, με τον πρόεδρο της ΕΟΑΒ Πύρρο Δήμα από τη μία πλευρά και την πλειονότητα της υπόλοιπης dream team από την άλλη.

Με λίγα κιλά παραπάνω και λίγα γκρίζα μαλλιά, ο Γιώργος Τζελίλης εξακολουθεί να μη «μασάει» τα λόγια του…

Στην Αγγελική Βύζικα

Τι σας οδήγησε να μπείτε στην κίνηση για τη δημιουργία της Πρωτοβουλίας Διάσωσης της Άρσης Βαρών; Γνωρίζω ότι είχατε απομακρυνθεί οικειοθελώς από το άθλημα εδώ και πολλά χρόνια.

Πράγματι, είχα απομακρυνθεί από το άθλημα εδώ και πολλά χρόνια, γιατί με πίκραιναν πολύ όσα έβλεπα να συμβαίνουν. Τώρα, όμως, και με ευκαιρία τον νέο αθλητικό νόμο, είδαμε ότι υπάρχει ελπίδα για αλλαγή. Αποφασίσαμε, λοιπόν, μια ομάδα ανθρώπων που επί χρόνια δουλέψαμε ενωμένοι για την επικράτηση του αθλήματος και δοξάσαμε την Ελλάδα, να κινηθούμε και να δημιουργήσουμε αυτή την πρωτοβουλία, ώστε να αναλάβουμε – ελπίζουμε– την ομοσπονδία και να αλλάξουμε τα πράγματα.

Είστε από τους ανθρώπους που έζησαν την απόλυτη δόξα με εκείνη την ομάδα. Από το ζενίθ στο ναδίρ. Τι συνέβη τελικά;

Πιστεύω ότι η εμπλοκή κάποιων από την ομάδα στην πολιτική ήταν αυτό που μας έβγαλε από τον στόχο μας. Άρχισαν να ακολουθούν τη «γραμμή» που τους υποδείκνυαν και όχι αυτό που πίστευαν οι ίδιοι ότι έπρεπε να κάνουν. Έτσι, κάποιος που έχει αγαπηθεί πολύ και αντιμετωπίζεται ως ήρωας, αν ανακατευτεί με την πολιτική, μπορεί να μισηθεί το ίδιο έντονα. Επίσης, εμείς ήμασταν μια ομάδα-οικογένεια, σχεδόν ζούσαμε μαζί. Η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Ίσως να ήταν και σημεία των καιρών.

Πώς ένα «είδωλο», σαν τον Πύρρο Δήμα, μετατράπηκε σε πρόβλημα;

Όλοι γνωρίζουμε την αθλητική αξία του Πύρρου Δήμα, όπως βέβαια και των άλλων πολύ μεγάλων αθλητών της άρσης βαρών, του Κάχι Κακιασβίλι, του Βίκτωρα Μήτρου, του Λεωνίδα Σαμπάνη, του Βαλέριου Λεωνίδη, του Λεωνίδα Κόκκα, του Χρήστου Σπύρου, της Μαρίας Χριστοφορίδου, της Ιωάννας Χατζηιωάννου, της Άννας Στρούμπου κ.ά., γιατί όλοι σε αυτή την ομάδα ήμασταν πολύ μεγάλοι αθλητές. Μπορεί ο Πύρρος να υπήρξε καλός αθλητής, διοικητικά όμως δεν τα κατάφερε, απέτυχε.

Είναι λυπηρό και απογοητευτικό να βλέπεις έναν αθλητή να μην πονάει και να μη νοιάζεται για τους αθλητές της ομοσπονδίας του… Δυστυχώς, απέδειξε ότι δεν διαφέρει σε τίποτα από τους καρεκλοκένταυρους παράγοντες που δεν έχουν ιδρώσει ποτέ τη φανέλα τους. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι μπορούμε να κάνουμε γενικεύσεις. Ούτε ότι κάνουν οι αθλητές για παραγοντικές θέσεις ούτε ότι δεν κάνουν συνολικά. Άλλωστε έχουμε δει αρκετούς αθλητές με πολύ επιτυχημένες πορείες σε διοικητικά ομοσπονδιών στο εξωτερικό, όπως π.χ. του Κάχι Κακιασβίλι, του Σεργκέι Μπούμκα, του Σερ Σεμπάστιαν Κόε κ.ά. Εμείς, όπως σας είπα, είμαστε μια ομάδα, όχι μόνο αθλητών, που έχουμε ως μοναδικό μας κίνητρο την αγάπη για το άθλημά μας. Πιστεύω ολόψυχα ότι θα τα καταφέρουμε, γιατί θα ενώσουμε τις δυνάμεις μας, τη διάθεσή μας για προσφορά και τη θέλησή μας να ξαναδούμε την άρση βαρών εκεί που της αξίζει.

Τελικά ο Πύρρος Δήμας είναι ένας «κακός» πρόεδρος, που χαντάκωσε το άθλημα;

Πιστεύω πως ναι, τελικά ο Πύρρος Δήμας, όσο κι αν ξεκίνησε σε αυτό το πόστο με αγαθές προθέσεις, μετά από 12 χρόνια διοίκησης έχει «καταφέρει» να οδηγήσει το άθλημά μας στη χειρότερη κατάσταση που έχει υπάρξει ποτέ. Ο Πύρρος βούλιαξε το καράβι. Έχει λάθος ανθρώπους δίπλα του, άσχετους με το άθλημά μας, και ίσως να μην ενδιαφέρθηκε, ειδικά μετά την πρόταση από την αμερικανική ομοσπονδία. Το αποτέλεσμα για την ελληνική άρση βαρών, όμως, παραμένει το ίδιο. Η άρση βαρών έχει μπει σε ένα τέλμα που δεν την οδηγεί πουθενά. Δεν υπάρχει αγωνιστική δραστηριότητα, από τον Απρίλιο του 2019 μέχρι σήμερα έχει πραγματοποιηθεί μόνο ένα περιφερειακό πρωτάθλημα ΠΕ και ΝΚ, ενώ όλες οι άλλες ομοσπονδίες κλειστών αθλημάτων και επαφής έχουν ενεργό αγωνιστική δράση.

Ποια είναι η διαφορά που θα κάνει η Πρωτοβουλία; Έχετε σχέδια για την επανάκαμψη του αθλήματος, που τόσο έχει «χτυπηθεί» από το ντόπινγκ και όχι μόνο;

Γνωρίζοντας εκ των έσω τα στραβά που υπάρχουν και το πόσο κακό έχει γίνει τα τελευταία χρόνια, έχουμε πολύ συγκεκριμένους στόχους. Ο σημαντικότερος θα έλεγα πως είναι να κάνουμε σωστό σχεδιασμό, ώστε να μπορέσει η άρση βαρών να περάσει και πάλι στη φάση της ανάπτυξης. Πρέπει να γίνει πολλή δουλειά στις μικρές ηλικίες, ώστε να έρθουν και πάλι νέοι αθλητές, ταλέντα, που σίγουρα θα υπάρχουν, προκειμένου το άθλημά μας να επανακάμψει. Και, φυσικά, μην ξεχνάμε τη σωστή διαχείριση των οικονομικών της ομοσπονδίας. Η οικονομική διαφάνεια και η ίση κατανομή της κρατικής επιχορήγησης είναι κάτι που πρέπει να γίνει απαραίτητα για να επανέλθει η εμπιστοσύνη στον χώρο της ομοσπονδίας.

Σε περίπτωση που εκλεγείτε ως κίνηση, εσείς θα διεκδικήσετε κάποια θέση στη διοίκηση; Εφόσον δεν τα καταφέρετε, υπάρχουν περιθώρια συνεργασίας με αυτούς που θα εκλεγούν;

Αυτό που εγώ θα ήθελα να δω είναι όλοι όσοι αγαπούν το άθλημα, αθλητές, προπονητές σωματείων, διοικητικοί παράγοντες, απ’ όποια πλευρά κι αν προέρχονται, να κάτσουν γύρω από το ίδιο τραπέζι και με μοναδικό γνώμονα την επανάκαμψη της άρσης βαρών να δουλέψουν για να ανατραπεί η εικόνα του αθλήματός μας. Αλλά πώς να υπάρξει τρόπος συνεργασίας όταν η νυν διοίκηση μας χαρακτηρίζει «κουκουλοφόρους» και «καταδότες, όπως στην Κατοχή». Θα παρακαλούσα τη νυν διοίκηση να μιλήσει με ονόματα. Εγώ είμαι αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, η κόρη μου (σ.σ.: η κόρη του, η Σοφία, είναι 18 ετών) με ρωτούσε τι ήταν οι κουκουλοφόροι και της απάντησα, αλλά και ότι δεν θεωρώ τον εαυτό μου κουκουλοφόρο. Να μας υποδείξει, λοιπόν, η νυν διοίκηση ποιοι είναι καταδότες. Ο Μήτρου, ο Λεωνίδης, ο Σαμπάνης, η Χριστοφορίδου, η Χατζηιωάννου; Ποιοι; Αν δεν μιλήσουν με ονόματα, πρόκειται για απλούς συκοφάντες, και αν καταφέρουν να πείσουν τα σωματεία να τους ψηφίσουν, τότε όλα καλά. Μην παραπονιούνται όμως μετά για την κατάντια του αθλήματος.