Γιάννης Καλαβριανός: «Ξένους μπορεί να βρεις παντού»

Τρία θέατρα, σε Αθήνα, Λονδίνο και Μόναχο, δημιουργούν μια κοινή σπονδυλωτή παράσταση η οποία παίζεται την ίδια στιγμή στις τρεις πόλεις, με τους θεατές κάθε θεάτρου να βλέπουν ένα μέρος της κάθε ιστορίας.

Οι ιστορίες ολοκληρώνονται με τις σκηνές να συνδέονται ζωντανά και τους ηθοποιούς να επικοινωνούν μέσω διαδικτύου. Η διαδικασία ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2014 από τον Γιάννη Καλαβριανό και την Εταιρεία Θεάτρου Sforaris στην Αθήνα, τον Γερμανό σκηνοθέτη και δραματουργό Michael Sommer και τον θίασο Pathos München στο Μόναχο, ενώ στην πορεία προστέθηκε στη δημιουργική ομάδα ο Άγγλος σκηνοθέτης Tom Mansfield και το Upstart Theatre στο Λονδίνο.

Από τα μέσα του 2015 οι τρεις θίασοι εργάστηκαν πάνω στο ζήτημα της αλλαγής σπιτιού, της μετακίνησης και της επικοινωνίας με όσους μένουν πίσω. Ο σκηνοθέτης Γιάννης Καλαβριανός μας μιλάει για το φιλόδοξο project.

Ακούγεται δύσκολη στην εκτέλεσή της μια παράσταση που να παίζεται ταυτόχρονα σε τρεις ευρωπαϊκές πόλεις. Ήταν;

Είναι αρκετά πολύπλοκο εγχείρημα, επειδή κατ’ αρχάς έπρεπε να συντονιστούν και να οργανωθούν τρεις διαφορετικοί θίασοι. Έπειτα, έπρεπε να επιλυθούν πολλά τεχνικά ζητήματα, όπως η καθυστέρηση στην αναμετάδοση ή οι διακοπές στις συνδέσεις. Για καθένα υπήρχε ο κατάλληλος τεχνικός σύμβουλος. Πίσω από την παράσταση και τους πέντε ηθοποιούς βρίσκονται άλλοι δέκα άνθρωποι οι ο οποίοι φροντίζουν να την κάνουν να φαίνεται πολύ απλή.

Με τους Άγγλους και Γερμανούς συναδέλφους υπήρχαν σημεία διαφωνιών;

Υπήρχαν συζητήσεις που έτσι κι αλλιώς προκύπτουν σε όλες τις συνεργασίες. Είχαμε αποφασίσει από την αρχή πως όλες οι αποφάσεις θα λαμβάνονταν μετά από ομοφωνία και όχι πλειοψηφικά. Επίσης, μην ξεχνάμε πως προερχόμαστε από τρεις διαφορετικές θεατρικές παραδόσεις, έχοντας παράλληλα ξεχωριστή καθημερινότητα και αισθητικά ερεθίσματα. Παρ’ όλα αυτά, και μετά από πολλές, είναι η αλήθεια, ώρες συζητήσεων, προχωρήσαμε αποτελεσματικά.

Η παράσταση βασίζεται σε πραγματικές ιστορίες ανθρώπων που ακούσια ή εκούσια άφησαν το σπίτι τους. Πού βρήκατε αυτές τις ιστορίες;

Η δυσκολότερη περίπτωση ήταν η συγκέντρωση ιστοριών προσφύγων, εξαιτίας της κρισιμότητας της στιγμής που βίωναν και του ειδικού τρόπου χειρισμού και προσέγγισης που απαιτούσε η κατάσταση αυτή. Συνεργαστήκαμε, επισκεφθήκαμε δομές και οργανώσεις φιλοξενίας και οργανώσαμε εβδομαδιαία θεατρικά εργαστήρια που διήρκεσαν τέσσερις μήνες. Οι υπόλοιπες ιστορίες αφορούν μετοίκους των τριών πόλεων (Αθήνα, Λονδίνο και Μόναχο), οι οποίες ήταν και πιο εύκολο να συγκεντρωθούν.

Κατά τη διάρκεια των παραστάσεων θα προγραμματιστούν συζητήσεις μεταξύ θεατών και συντελεστών μέσω ζωντανής τηλεδιάσκεψης που θα μεταδίδεται και στις τρεις πόλεις και διεθνώς μέσω streaming. Τι ελπίζετε να προκύψει από αυτές τις συζητήσεις;

Οι συζητήσεις με το κοινό μετά από παραστάσεις πολύ συχνά θέτουν ερωτήματα και ανοίγουν νέα πεδία προβληματισμού. Ελπίζω να συμβεί κάτι δημιουργικό και εδώ.

Το «Phone Home» αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου project και υποστηρίζεται από το πρόγραμμα «Creative Europe - Δημιουργική Ευρώπη: Διακρατικά Σχέδια Συνεργασίας» υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ωστόσο, η Ευρώπη δυσκολεύεται να διαχειριστεί ζητήματα μετανάστευσης. Νομίζετε, είναι έλλειψη θέλησης ή απλώς οι αρχές ήταν ανέτοιμες;

 

Είναι αλήθεια πως η Ε.Ε. δυσκολεύεται να εφαρμόσει συνολική πολιτική στο μεταναστευτικό, με τις χώρες να εμφανίζουν φυγόκεντρες πολιτικές, σύμφωνα με τα κατά τόπους εθνικά συμφέροντα. Η διαχείριση τόσο πολύπλοκων και μαζικών στην εκδήλωσή τους γεγονότων απαιτεί προηγούμενο προγραμματισμό. Φοβάμαι πως η Ευρώπη δεν είχε συνειδητοποιήσει πως μετά τη μετακίνηση των πολιτών της εντός συνόρων θα ερχόταν η στιγμή του αιτήματος εισόδου και των εκτός. Η σύγχρονη διάδοση της πληροφορίας έχει φέρει τον κόσμο πολύ πιο κοντά απ’ ό,τι πριν από μερικές δεκαετίες και κάνει το αίτημά του για μετακίνηση άμεσο.

Σας φοβίζουν οι φωνές ξενοφοβίας που αποκτούν όλο και μεγαλύτερο κοινό;

Ο φόβος του ξένου βασίζεται στον φόβο του αγνώστου και στην ελλιπή ενημέρωση κι έτσι εργαλειοποιείται και εξαργυρώνεται και απ’ όλες τις ξενοφοβικές πολιτικές και τους κατά τόπους θιασώτες τους. Όλοι αισθανόμαστε κατ’ αρχάς μια μικρή συστολή σε καθετί που δεν αναγνωρίζουμε. Το ίδιο νιώθαμε όταν αλλάζαμε σχολείο, γειτονιά ή πόλη. Το να βρεθείς σε έναν χώρο με ξένους ανθρώπους, άλλη γλώσσα και συνήθειες απλώς απαιτεί περισσότερο χρόνο κατανόησης απ’ ό,τι με τους συμπατριώτες σου. Αν θέλουμε να φτιάχνουμε ομάδες και να ζούμε ξέχωρα, υπάρχουν εκατομμύρια αφορμές, που ξεκινούν από το δίπολο Έλληνες-ξένοι, για να συνεχιστούν με το Έλληνες βόρειοι-νότιοι, δεξιοί-αριστεροί, χριστιανοί-άθεοι, οπαδοί του ΠΑΟΚ και του Ολυμπιακού, ετεροφυλόφιλοι-ομοφυλόφιλοι κ.ο.κ. Ξένους μπορεί να βρεις παντού. Αλλά το μεγάλο ζήτημα της ανθρωπότητας υπήρξε πάντα η συνεννόηση και η συμβίωση. Βέβαια, για να επιτευχθεί αυτό θα πρέπει να είναι προετοιμασμένες και σωστά πληροφορημένες όλες οι πλευρές που πρόκειται να έρθουν κοντά.

INFO

Phone Home

ΙΔΕΑ-ΑΝΑΠΤΥΞΗ-ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γιάννης Καλαβριανός

ΚΕΙΜΕΝΟ: Γιάννης Καλαβριανός, Έρι Κύργια, Tom Mansfield, Zodwa Nyoni, Michael Sommer, Nora Schüssler

ΠΑΙΖΟΥΝ: Γιώργος Γλάστρας, Αλεξία Μπεζίκη, Χριστίνα Μαξούρη, Στέφη Πουλοπούλου, Κώστας Σιλβέστρος

Θέατρο Σφενδόνη

Μακρή 4, Μακρυγιάννη, τηλ. 215 5158968

Ημέρες παραστάσεων: Τετάρτη-Κυριακή (19-23/10 & 26-30/10)