Τζούλη Σούμα: «Είναι στο DNA του ανθρώπου η ανάγκη να εξουσιάζει»
Σας βρίσκουμε σε έναν μονόλογο, εκείνον της Λένας Κιτσοπούλου, «Το πράσινό μου το φουστανάκι». Μιλήστε μας γι’ αυτό το έργο…
Το έργο είναι ένα συγκλονιστικό κείμενο που αφορά τον καθένα μας. Με υπέροχο τρόπο εναλλάσσονται οι φωτεινές και οι πιο γκρίζες στιγμές της ζωής μας. Έτσι ακριβώς όπως τις βιώνουμε καθημερινά. Και όλες έχουν τη δική τους αξία και δύναμη. Η ηρωίδα δεν έχει όνομα και ταυτότητα, γιατί πραγματικά είναι η κοπέλα δίπλα μας στο σούπερ μάρκετ, στον δρόμο, στο σινεμά, στο καφέ, στη δουλειά μας. Είναι εμείς. Ζει στην Ελλάδα του σήμερα και βιώνει ό,τι όλοι μας.
Μέχρι που επαναστατεί απέναντι σε όλα τα «πρέπει». Πόσο περιοριστικά είναι αυτά τα «πρέπει» στη ζωή μας;
Τα «πρέπει» στη ζωή μας, δυστυχώς, είναι πολύ καθοριστικά. Όσο και να έχουμε την ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να τα αποτινάξουμε, πολύ συχνά είμαστε δέσμιοι των «πρέπει» και των «μη». Όπως και η ηρωίδα, που το αντιλαμβάνεται και προσπαθεί να ξεφύγει. Τώρα, αν τα καταφέρνει, θα το δούμε στην παράσταση.
Και πώς πρέπει να αντιδρούμε; Διότι η ηρωίδα βρίσκει ακραίους τρόπους.
Η ηρωίδα προσπαθεί να βρει διεξόδους. Το αν είναι ακραίες ή όχι χωράει πολλή συζήτηση και μάλλον θα αποκαλυφθούν στην παράσταση. Έχει, πάντως, έντονα τη διάθεση να αλλάξουν κάποια πράγματα στη ζωή της. Θέλει να συμβεί κάτι –απλό; σύνθετο;–, κάτι που να έχει ενδιαφέρον και να προχωρήσει τη ζωή της.
Το έργο κάνει λόγο και για τις εξουσίες που ασκούμε και μας ασκούν. Όχι τις εμφανείς, αλλά τις πιο ύπουλες. Είναι στο DNA του ανθρώπου η ανάγκη να εξουσιάζει και να εξουσιάζεται ή έτσι μας έμαθαν;
Απολύτως είναι στο DNA του ανθρώπου η ανάγκη να εξουσιάζει. Το έχουμε ζήσει όλοι, από το σχολείο, τις σπουδές μας, την εργασία μας, ακόμα και τις φιλικές ή προσωπικές μας σχέσεις. Πάντα υπάρχει ο πιο δυνατός, που σε πιέζει, αποφασίζει ίσως για σένα, εξουσιάζει τη ζωή σου και τα «θέλω» σου. Η ηρωίδα αδυνατεί να αντιταχθεί σε αυτού του είδους τις εξουσίες, που τη συνθλίβουν. Ίσως στο τέλος να δοκιμάζει να κάνει μια γενναία πράξη, αλλά με αμφίβολα αποτελέσματα.
Σ’ εμάς, το κοινό, ο μονόλογος μοιάζει το απαιτητικότερο θεατρικό είδος. Είναι;
Ο μονόλογος είναι απίστευτα απαιτητικό είδος. Το φανταζόμουν… μέχρι να αισθανθώ η ίδια στις πρόβες την απίστευτη γοητεία αλλά και τη δυσκολία του εγχειρήματος. Είμαι αφάνταστα τυχερή, γιατί έχω δίπλα μου εξαιρετικούς συνεργάτες, που με βοηθούν και με συντροφεύουν σε αυτή την πορεία που διανύω. Η Μαρία Αιγινίτου πρωτίστως, που σκηνοθετεί με έμπνευση και τρέλα, αλλά και όλοι οι υπόλοιποι, που δίνουν το καλύτερό τους κομμάτι για να φτιαχτεί το παζλ αυτής της παράστασης.
Η Λένα Κιτσοπούλου έχει γίνει σημείο αναφοράς του σύγχρονου θεατρικού λόγου. Γιατί, νομίζετε, οι γυναίκες θεατρικοί συγγραφείς είναι λιγότερες;
Ελληνίδες θεατρικοί συγγραφείς υπάρχουν. Απλώς είναι θέμα χρόνου να προβληθούν και να γίνει γνωστό το έργο τους. Γίνονται πολλά σεμινάρια θεατρικής γραφής, από τα οποία ξεπηδούν πολλά νέα ταλέντα. Χρειαζόμαστε νέα κείμενα, ελληνικά αλλά και διεθνή. Η ζωή αλλάζει, εξελίσσεται και ο θεατρικός λόγος πρέπει να αποτυπώνει αυτές τις αλλαγές. Τα κείμενα της Λένας Κιτσοπούλου, διηγήματα, θεατρικά και άλλα, είναι ήδη βραβευμένα, αναγνωρισμένα και πολύ αγαπητά στο ευρύ κοινό. Νιώθω εξαιρετική χαρά που θα ερμηνεύσω αυτό το κείμενό της και αναμένω με ανυπομονησία να το μοιραστώ με το κοινό.
INFO
Το πράσινό μου το φουστανάκι
Της Λένας Κιτσοπούλου
Σκηνοθεσία: Μαρία Αιγινίτου
Ερμηνεύει η Τζούλη Σούμα
Σκηνικά: Γιάννης Θεοδωράκης
Κοστούμια: Νίκος Καρδώνης
Φωτισμοί: Δημήτρης Μπαλτάς
Μουσική: Σπύρος Παρασκευάκος
Επιμέλεια κίνησης: Φαίδρα Σούτου
Θέατρο «Αλκμήνη», Αλκμήνης 8, Γκάζι
Τηλ. επικοινωνίας: 210 3428651
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:30
