Ρένος Χαραλαμπίδης: «Δεν έχουν νόημα οι μεγάλες αναλύσεις»
Κι ενώ νοσταλγεί πολλά, προχωράει παρακάτω με την ελπίδα η γενιά του να γράψει τώρα ιστορία, αφού δεν το έκανε στη νεότητά της. Στο μεταξύ, σχολιάζει την υπουργοποίηση της Λυδίας Κονιόρδου και μας εξηγεί γιατί νιώθει πικρία για την πολιτική του δικαίωση.
Στο Γυάλινο γιορτάσατε 25 χρόνια στον χώρο της τέχνης. Με ποιον τρόπο;
Με ένα πάρτι καλλιτεχνικών γενεθλίων με στιγμές μιας εποχής που μας άφησε οριστικά. Ήταν κάτι σαν καλλιτεχνική σούμα για να αφήσουμε πίσω το παρελθόν και να πάμε παρακάτω. Και ασφαλώς και για να το γλεντήσουμε αρκετά. Πρόζες και τραγούδια που στόχο είχαν όχι τη μελαγχολία του καιρού που περνά, αλλά τη δύναμη που δίνει η εμπειρία.
Ήταν ένας απολογισμός η παράσταση; Πού καταλήξατε;
Το συμπέρασμα είναι ότι σημασία έχει να είσαι πάντα οραματιστής. Πάρε τα καλύτερα υλικά από το παρελθόν και τραβά παρακάτω. Δεν έχουν νόημα οι μεγάλες αναλύσεις. Η δράση είναι ιερή.
Υπάρχει κάτι που νοσταλγείτε από αυτά τα 25 χρόνια;
Πολλά. Αλλά η νοσταλγία είναι παγίδα. Σε ρίχνει για ύπνο, ενώ η ζωή σε θέλει ξύπνιο.
Πριν από την παράσταση στο Γυάλινο προβλήθηκαν τα «Φτηνά Τσιγάρα». Γιατί, νομίζετε, ο κόσμος έχει αγαπήσει αυτή την ταινία; Εσείς γιατί την αγαπάτε;
Εγώ την αγαπάω γιατί είναι η πιο αδικημένη ταινία μου. Ίσως και γιατί είναι και αυτοαναφορική. Την έχουν αγαπήσει και οι νέοι κάθε εποχής, μάλλον γιατί, σε αντίθεση με την εποχή, δεν βασίζεται στον κυνισμό αλλά στον ρομαντισμό. Δεν ξέρω. Υποθέτω.
Τα 90s και η γενιά του ’90, στα οποία υπήρχαν αναφορές, είναι ήδη ρετρό. Ήταν επιδραστική αυτή η δεκαετία; Όλοι μιλάνε για τη γενιά του ’70, ακόμη και του ’80. Η γενιά του ’90, πέρα από τα Οινόφυτα και τη «μάνα ρέιβερ», έχει κάτι άλλο να επιδείξει;
Ναι, η γενιά μου δεν έχει να επιδείξει σπουδαία πράγματα απ’ όταν ήμασταν εικοσάρηδες. Τώρα είναι η ευκαιρία μας να γράψουμε ιστορία σαν σαραντάρηδες. Ας μην τη χάσουμε. Σίγουρα δεν έχουμε νεότητα, αλλά έχουμε νεανική φρεσκάδα.
Θυμάμαι, και προφανώς κι εσείς, την κατακραυγή που δεχτήκατε για την επιλογή σας να στηρίξετε τον Αντώνη Σαμαρά. Σήμερα αισθάνεστε δικαιωμένος για την επιλογή σας;
Ποιος δεν θα ένιωθε δικαιωμένος; Αλλά, δυστυχώς, είναι μια πικρή δικαίωση.
Πρόσφατα η Λυδία Κονιόρδου έγινε υπουργός Πολιτισμού. Πώς δεχτήκατε αυτή την ανάληψη καθηκόντων;
Όλα βαίνουν καλώς εναντίον μας.
