Γρ. Μούσιος: «Η πολιτική της παρούσας κυβέρνησης έχει ολέθρια αποτελέσματα για μας»

Στον τομέα της υγείας, μεταξύ άλλων, υπάρχουν ελλείψεις σε εξειδικευμένο προσωπικό, οι διαγνωστικές εξετάσεις έχουν περιοριστεί, ενώ έχουν γίνει σημαντικές περικοπές στην παροχή υλικών και βοηθημάτων. Ο πρόεδρος του Δ.Σ. του Πανελλαδικού Συνδέσμου Παραπληγικών και Κινητικά Αναπήρων μίλησε στην FS για το πώς επιβιώνουν τα άτομα με αναπηρία και οι οικογένειές τους στην Ελλάδα του 2017.

Πώς είναι η ζωή στην Ελλάδα του 2017 για ένα άτομο με κινητική αναπηρία;

Δραματική. Στην Ελλάδα της κρίσης τα μεγαλύτερα θύματα είναι οι ευάλωτες κοινωνικές ομάδες και άρα τα άτομα με αναπηρία και τα άτομα με κινητικές αναπηρίες. Επειδή δεν έχουν κανέναν ουσιαστικό μηχανισμό αντίδρασης, έχουν οδηγηθεί από την οικονομική εξουθένωση στην εξαθλίωση και στην απόλυτη φτώχεια. Σε αυτή την εικόνα προσθέστε την έλλειψη προσβασιμότητας στον φυσικό και δομημένο ιστό των πόλεων και των χωριών μας, που, αν και αποτελεί αναγνωρισμένο συνταγματικά δικαίωμα, παραμένει ακόμη μεγάλο ζητούμενο.

Πόσο άλλαξε η ζωή των ατόμων με κινητική αναπηρία κατά τα χρόνια των μνημονίων;

Πολύ και φυσικά προς το χειρότερο. Με δεδομένο ότι ποτέ δεν υπήρξε στη χώρα μας μια συνολική και εξελισσόμενη πολιτική που θα απαντούσε στις ανάγκες των κινητικά αναπήρων για ένταξή τους στην κοινωνική, πολιτιστική και οικονομική ζωή της χώρας, τα μνημόνια απλώς αύξησαν τα προβλήματα και ενίσχυσαν την οικονομική εξαθλίωσή τους. Θα πρέπει να σημειώσουμε εδώ ότι επειδή η φροντίδα των κινητικά ανάπηρων πολιτών επαφίεται ουσιαστικά στην οικογένεια, αυξάνεται κατακόρυφα ο αριθμός των πολιτών που υποφέρουν από την οικονομική κρίση. Παράλληλα, λόγω των περικοπών πόρων, οι λίγες δομές φιλοξενίας ατόμων με αναπηρία κλείνουν ή υπολειτουργούν, με αποτέλεσμα οι φιλοξενούμενοί τους να φυτοζωούν. Στον τομέα της υγείας επίσης υπάρχει μεγάλο έλλειμμα. Οι δομές δημόσιας υγείας υπολειτουργούν, με έλλειψη γιατρών και εκπαιδευμένου νοσηλευτικού προσωπικού, αλλά και εξοπλισμού. Οι απαραίτητες διαγνωστικές εξετάσεις έχουν περιοριστεί, ενώ η φαρμακευτική δαπάνη έχει μειωθεί και απαιτείται η συμμετοχή των ασφαλισμένων σε όλο και μεγαλύτερο ποσοστό. Μεγάλες περικοπές έχουν γίνει και στην παροχή υλικών και βοηθημάτων, τόσο στην ποσότητα όσο και στην ποιότητα. Κατακόρυφα αυξήθηκε και η ανεργία των κινητικά αναπήρων, τόσο λόγω απολύσεων όσο και λόγω έλλειψης προκήρυξης νέων θέσεων εργασίας. Τέλος, λόγω περικοπών, χειροτέρεψε το επίπεδο της παρεχόμενης εκπαίδευσης και επαγγελματικής κατάρτισης, δύο βασικών προϋποθέσεων για την ένταξη των ατόμων με αναπηρία στην αγορά εργασίας.

Η πολιτική της παρούσας κυβέρνησης απέναντί σας προς ποια κατεύθυνση κινείται;

Δυστυχώς, η πολιτική της παρούσας κυβέρνησης έχει ολέθρια αποτελέσματα για μας, διότι δεν εφαρμόζει τους προστατευτικούς νόμους εις το ακέραιό τους (π.χ. τη Διεθνή Συνθήκη του ΟΗΕ «για τα δικαιώματα των ΑμεΑ», που επικυρώθηκε με τον ν. 4074/2012) και τις Συνθήκες της Ε.Ε. που η χώρα μας έχει υπογράψει με απαρέγκλιτη υποχρέωση εφαρμογής τους. Νόμους που σκοπό έχουν την προστασία και τη μέριμνα βελτίωσης της ποιότητας ζωής των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων και κυρίως των ατόμων με αναπηρία, που ο σύνδεσμός μας εκπροσωπεί.

Κατά πόσο έχουν μειωθεί οι κύριες και οι επικουρικές συντάξεις σας;

Κατ’ αρχάς, η επικουρική σύνταξη έχει καταργηθεί σε πολλά άτομα με αναπηρία. Επίσης, σε αρκετές κατηγορίες συνταξιούχων έγιναν μειώσεις των επικουρικών, σε ποσοστό 50%. Για πρώτη φορά έγινε μείωση της κύριας σύνταξης δικαιούχων με ποσοστό αναπηρίας 80% και άνω. Αυξήθηκε από 4% σε 6% η εισφορά υπέρ υγειονομικής περίθαλψης στις αναπηρικές συντάξεις, ακόμη και όταν αυτές δεν ξεπερνούν το όριο των 500 ευρώ. Επίσης, επιβλήθηκε το 6% στις επικουρικές συντάξεις, για πρώτη φορά. Οι μειώσεις έγιναν «κατ’ επιταγή των διατάξεων των μνημονίων» αδιακρίτως, «επί δικαίους και αδίκους», και χωρίς τη στοιχειώδη μέριμνα εξαίρεσης ούτε για τα άτομα με βαριές κινητικές αναπηρίες.

Μειώσεις παροχών, όμως, υπάρχουν και από τον ΕΟΠΥΥ. Θα μας πείτε πού παρατηρούνται;

Συνοπτικά, οι μειώσεις από τον ΕΟΠΥΥ αφορούν ορθοπεδικά είδη και τεχνικά βοηθήματα, δηλαδή αναπηρικά αμαξίδια, μαξιλάρια κατακλίσεων, προθέσεις άνω και κάτω άκρων. Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι το κόστος ενός μαξιλαριού κατακλίσεων ξεπερνά τα 550 ευρώ και ο ΕΟΠΥΥ «δίνει» μόνο 245 ευρώ. Το κόστος ενός αμαξιδίου ελαφρού τύπου αγγίζει τα 3.000 ευρώ, ενώ ο ΕΟΠΠΥ δίνει 1.300 ευρώ. Το ίδιο ισχύει και για αναλώσιμα υλικά, όπως καθετήρες ούρησης, γάζες, επιθέματα κατακλίσεων, τζελ, πάνες, γάντια κ.λπ., καθώς και για φάρμακα, φυσικοθεραπείες, διαγνωστικές εξετάσεις πρόληψης.

Ποια είναι τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζει το Εθνικό Κέντρο Αποκατάστασης Αναπήρων;

Το Εθνικό Κέντρο Αποκατάστασης (EKA) είναι το μοναδικό δημόσιο κέντρο αποκατάστασης, που λειτουργεί σε όλο τον ελλαδικό χώρο. Προβλήματα υπάρχουν στη στελέχωση του κέντρου – το προσωπικό έχει μειωθεί κατά 40%. Και σε αυτό συμβάλλει η διοικητική υπαγωγή του ΕΚΑ στο ΚΑΤ. H ετήσια χρηματοδότησή του έχει πέσει κάτω από το 50%. Αυτό σημαίνει ότι για κάθε νοσηλευόμενο διατίθενται 1,3 ευρώ την ημέρα για φαγητό, ποσό που δεν επαρκεί ούτε για ένα γεύμα, ενώ για τους πρόσφυγες διατίθενται 14 ευρώ ανά γεύμα. Επίσης, οι εγκαταστάσεις, όπως π.χ. η πισίνα, έχουν εγκαταλειφθεί στην τύχη τους. Όπως είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο, «σωστή αποκατάσταση σημαίνει μικρότερη αναπηρία».

Στην Ελλάδα εφαρμόζεται ο «θεσμός» της κατ’ οίκον νοσηλείας;

Δυστυχώς, ο «θεσμός» της κατ’ οίκον νοσηλείας δεν εφαρμόζεται στη χώρα μας λόγω έλλειψης επαρκούς στελέχωσης από έμπειρο προσωπικό με εξειδικευμένες γνώσεις για την αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας των ατόμων με βαριά κινητική αναπηρία, 80% και άνω. Και φυσικά λόγω έλλειψης πόρων.

Ποια είναι η πρόσβαση στην αγορά εργασίας;

Σχεδόν ανύπαρκτη, παρόλο που προστατεύονται από τον εργασιακό νόμο 2643/98. Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι οι επιτυχόντες μέσω ΑΣΕΠ στην προκήρυξη του 2008 ακόμη δεν έχουν προσληφθεί.

Τι κινήσεις αναμένεται να κάνει ο σύλλογός σας το επόμενο διάστημα;

Ο σύνδεσμός μας θα συνεχίσει τις επαφές-διαμαρτυρίες προς όλους τους αρμόδιους κρατικούς φορείς για την επίλυση των προβλημάτων, καθώς και για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων των κινητικά αναπήρων. Επίσης, προτίθεται να δημιουργήσει στις εγκαταστάσεις του θεατρικό εργαστήρι και ομάδες δημιουργικής απασχόλησης, με σκοπό την προσέλκυση όλο και περισσότερων ατόμων με αναπηρία και την ενασχόλησή τους με τις τέχνες και τον πολιτισμό ως μέσο έκφρασης και απόδειξης ότι «αναπηρία δεν σημαίνει ανικανότητα».