Το Μαξίμου περνάει από τη διαπλοκή στους εκβιασμούς

Η διαπλοκή στην Ελλάδα έχει μεγάλη ιστορία, όπως άλλωστε και διεθνώς. Έχω αναλύσει τα διαπλεκόμενα χαρακτηριστικά του πολιτικού συστήματος στο βιβλίο best seller που εξέδωσα το 2003 με τίτλο «Ο μυστικός πόλεμος των εξουσιών».

Η ποιότητα των πολιτικών κρίνεται από τη δυνατότητά τους να ενισχύσουν την ελευθερία κινήσεων που έχουν σε σχέση με τα μεγάλα και τα οργανωμένα συμφέροντα, δημιουργώντας ταυτόχρονα θετική οικονομική και κοινωνική δυναμική. Πρόκειται για μία σύνθετη πολιτική άσκηση, στην οποία συνήθως επιτυγχάνουν οι λιγομίλητοι και αποτελεσματικοί. Οι πολιτικοί ηγέτες που καταγγέλλουν δημόσια τη διαπλοκή –ενώ η πολιτική τους έχει διαπλεκόμενα χαρακτηριστικά– αισθάνονται ανασφαλείς ή απλά κοροϊδεύουν τον κόσμο. Κατά την άποψή μου, ο κ. Τσίπρας συνδυάζει σε αυτή τη φάση και τα δύο χαρακτηριστικά. Το μεγάλο πρόβλημα δεν είναι ότι είναι ένας διαπλεκόμενος που καταγγέλλει τη διαπλοκή αλλά ότι διολισθαίνει –εάν κρίνουμε από τη μεταχείριση που επιφύλαξε το Μαξίμου στον κ. Μαρινάκη– από τη διαπλοκή στους εκβιασμούς.

Μεγάλη διαφορά

Η διαφορά είναι μεγάλη και προσδιορίζει εξελίξεις. Η διαπλοκή μιας κυβέρνησης συνίσταται στη συνεννόηση με ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα με άμεση ή έμμεση επιρροή στον χώρο των ΜΜΕ προκειμένου να αλληλοεξυπηρετηθούν σε βάρος του καλώς εννοούμενου δημόσιου συμφέροντος. Διαπλεκόμενα χαρακτηριστικά έχουν όλα τα δημοκρατικά συστήματα, αλλά με σημαντικές διαφορές στην κλίμακα της διαπλοκής και στην ποιότητα της διαπλοκής.

Ο κ. Τσίπρας, όμως, περνάει σταδιακά από τη διαπλοκή στους εκβιασμούς, δηλαδή δεν αρκείται στην αμοιβαία εξυπηρέτηση με τους διαπλεκόμενους αλλά θέλει να καταστρέψει όσους δεν διαπλέκονται μαζί του ή όσους σταμάτησαν να συνεννοούνται μαζί του και θεωρεί ότι συνεννοούνται με τους πολιτικούς του αντιπάλους ή τον βλάπτουν πολιτικά με την επιρροή που έχουν αποκτήσει στα ΜΜΕ.

Με τον τρόπο που κινείται, αλλοιώνει τα χαρακτηριστικά του δημοκρατικού μας συστήματος και ξεφεύγει από το ευρωπαϊκό πλαίσιο –το οποίο έχει κι αυτό διαπλεκόμενα χαρακτηριστικά, με εντυπωσιακά τα παραδείγματα του Μέρντοχ στο Ηνωμένο Βασίλειο και του Μπερλουσκόνι στην Ιταλία–, υιοθετώντας μεθόδους που παραπέμπουν στο καθεστώς Ερντογάν ή και στο καθεστώς Πούτιν.

Το παράδειγμα Μαρινάκη

Ο κ. Μαρινάκης έχει χαρακτηριστικά που ενδιαφέρουν μία εξουσία που δεν έχει αντίρρηση αρχής στη διαπλοκή. Είναι από τους μεγαλύτερους εφοπλιστές, είναι ιδιοκτήτης της ΠΑΕ Ολυμπιακός, που έχει πάρα πολλούς οπαδούς, και έχει αποκτήσει άμεση και έμμεση επιρροή σε αρκετά ΜΜΕ. Κατά το παρελθόν ο κ. Τσίπρας αξιοποίησε με θετικό για τα πολιτικά του σχέδια τρόπο την επιρροή Μαρινάκη. Ο τελευταίος στέρησε τον δήμο του Πειραιά από τη ΝΔ εκλέγοντας δήμαρχο στενό του συνεργάτη και σπάζοντας ο ίδιος το ρεκόρ σταυρών σε επίπεδο δημοτικού συμβούλου. Το σύστημα Μαρινάκη διευκόλυνε και την προώθηση της κ. Δούρου στην Περιφέρεια Αττικής, ενώ οι επιχειρηματικές, επενδυτικές κινήσεις του γνωστού εφοπλιστή προκάλεσαν το ενδιαφέρον του πρωθυπουργού κ. Τσίπρα, γι’ αυτό άλλωστε συναντήθηκαν αρκετές φορές.

Να θυμίσουμε ότι όταν ο κ. Τσίπρας συναντούσε ευχαρίστως τον κ. Μαρινάκη, ο τελευταίος αντιμετώπιζε μια πολύ σκληρή κατηγορία και είχε παραπεμφθεί σε δίκη για σύσταση συμμορίας με στόχο το στήσιμο των ποδοσφαιρικών αγώνων για βαθμολογικούς και κερδοσκοπικούς-στοιχηματικούς λόγους. Οι βαριές κατηγορίες κατέπεσαν όλες στη Δικαιοσύνη, αλλά ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του ποτέ δεν σκέφτηκαν να τις αξιοποιήσουν για να φέρουν σε δύσκολη θέση τον κ. Μαρινάκη ή, ακόμη περισσότερο, να ασκήσουν δημόσια πίεση για να διαμορφώσουν την κοινή γνώμη σε αυτή την κατεύθυνση και να δεσμεύσουν την κρίση της Δικαιοσύνης.

Από τη στιγμή που το Μαξίμου αναφέρθηκε στον κ. Μαρινάκη σαν «ναρκέμπορο» σε επίσημη ανακοίνωσή του και ο κ. Τζανακόπουλος διευκρίνισε ότι η ανακοίνωση υπογράφεται ουσιαστικά από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, άλλαξαν οι κανόνες του παιχνιδιού και η κυβέρνηση έκανε ένα αποφασιστικό βήμα για να περάσει από τη διαπλοκή στους εκβιασμούς.

Σε αυτή τη φάση ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του αξιολογούν αρνητικά τη στάση των ΜΜΕ που ελέγχονται ή επηρεάζονται από τον κ. Μαρινάκη και στέλνουν μήνυμα ότι είναι αποφασισμένοι να κάνουν ό,τι μπορούν για να τον καταστρέψουν. Υιοθετούν την κατηγορία που αντιμετωπίζει ο κ. Μαρινάκης για συμμετοχή σε μεγάλης κλίμακας εμπόριο ναρκωτικών χωρίς να περιμένουν την κρίση της Δικαιοσύνης και, εάν κρίνουμε από την ένταση της δυσφημιστικής εκστρατείας εναντίον του κ. Μαρινάκη και τις μεθοδεύσεις που ακολουθεί το Μαξίμου μέσω του δικαστικού κυκλώματος της κ. Θάνου, κάνουν ό,τι μπορούν για να διαμορφώσουν το κατάλληλο κλίμα στην κοινή γνώμη και να οδηγήσουν την κρίση της Δικαιοσύνης στην κατεύθυνση που εξυπηρετεί τα πολιτικά τους σχέδια.

Πρόκειται για πρωτοφανή στρέβλωση των δημοκρατικών θεσμών, η οποία προκαλεί τη δικαιολογημένη αντίδραση του κ. Μαρινάκη και όλων όσοι πιστεύουν στη διάκριση των εξουσιών και στα ανθρώπινα και δημοκρατικά δικαιώματα. Αλίμονο εάν αφήσουμε τον κ. Τσίπρα και τους συνεργάτες του να βγάζουν δικαστικές αποφάσεις τις οποίες στη συνέχεια θα διεκπεραιώνουν πολιτικά ελεγχόμενα κυκλώματα στη Δικαιοσύνη.

Οι συνέπειες της διαπλοκής

Με ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον ρεπορτάζ, η έγκυρη «Καθημερινή» παρουσιάζει τις συνέπειες των διαπλεκόμενων επιλογών του κ. Τσίπρα και του αρμόδιου υπουργού κ. Σπίρτζη υπέρ της κατασκευαστικής εταιρείας του κ. Καλογρίτσα, τον οποίο προσπάθησαν να αναδείξουν σε διαπλεκόμενο παράγοντα των ΜΜΕ χωρίς, απ’ ό,τι φαίνεται, να έχει τις αναγκαίες οικονομικές προϋποθέσεις.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα της «Καθημερινής», ο κ. Σπίρτζης, του στενού περιβάλλοντος του κ. Καλογρίτσα, προχώρησε στην κατάτμηση του έργου της εθνικής οδού Πάτρα-Πύργος, επιτρέποντας έτσι στην κατασκευαστική εταιρεία του κ. Καλογρίτσα να εξασφαλίσει τα περισσότερα τμήματα του έργου, προσφέροντας εντυπωσιακές εκπτώσεις, της τάξης του 50%. Χωρίς την κατάτμηση του έργου η συγκεκριμένη κατασκευαστική εταιρεία δεν θα πληρούσε τις αναγκαίες προϋποθέσεις για τη διεκδίκησή του.

Με βάση το ρεπορτάζ, το έργο δεν προχωράει ικανοποιητικά γιατί η εταιρεία του κ. Καλογρίτσα παρουσιάζει σοβαρά προβλήματα ρευστότητας και με τις εκπτώσεις που έχει κάνει δεν μπορεί να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της. Υπάρχει έτσι σοβαρός κίνδυνος να καταπέσουν οι εγγυητικές επιστολές της Τράπεζας Αττικής –η οποία ανέλαβε με κυβερνητική παραίνεση τη στήριξη Καλογρίτσα σε μια περίοδο κατά την οποία ισχυρότερες κατασκευαστικές εταιρείες αδυνατούσαν να εξασφαλίσουν την αναγκαία τραπεζική χρηματοδότηση–, ενώ καθυστερεί ένα σημαντικό δημόσιο έργο.

Αποδεικνύεται, λοιπόν, στην πράξη η διαπλοκή την οποία συνηθίζει να καταγγέλλει ο κ. Τσίπρας, με τη διαφορά ότι αναπτύσσεται με δική του πρωτοβουλία και, απ’ ό,τι φαίνεται, σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος.

Εδώ που κατάντησε το πολιτικό σύστημα, συνιστώ ανεπιφύλακτα στον κ. Τσίπρα να περιοριστεί στις διαπλεκόμενες πρακτικές του –δεν είναι άλλωστε αυτός που τις επινόησε– και να αποφύγει τον πειρασμό να περάσει στους εκβιασμούς σε βάρος αυτών που θεωρεί αντιπάλους σε στιλ Ερντογάν και Πούτιν. Η διαφορά είναι τεράστια και νομίζω ότι είναι σε θέση να την αντιληφθεί, αλλά, δυστυχώς, δεν φαίνεται να είναι σε θέση να διαχειριστεί τη διαφαινόμενη πολιτική του πτώση. Άλλωστε είναι γνωστό ότι η ποιότητα των ανθρώπων δεν φαίνεται στην άνοδο, η οποία είναι σε γενικές γραμμές εύκολη, αλλά στην πτώση, η οποία είναι πάντα δύσκολη.