Στην ουσία, ο κ. Μητσοτάκης πολεμά το παλιό

Έγκαιρα είχα εκτιμήσει ότι μετά την ανάληψη της ηγεσίας της ΝΔ από τον κ. Μητσοτάκη θα άλλαζε εντελώς το πολιτικό σκηνικό της χώρας. Μάλιστα, είχα προειδοποιήσει ότι τα υπόλοιπα κόμματα θα έπρεπε να αντιληφθούν ότι δεν θα μπορούσαν να τον αντιμετωπίσουν με τις συνήθεις κομματικές διαχωριστικές γραμμές.

Τι είχα δει; Πρώτον, τη φοβερή μεθοδικότητα και εργατικότητά του. Κανείς δεν του χάρισε τη νίκη στα εσωκομματικά της ΝΔ. Δεύτερον, την υπομονή του. Εισήλθε στα 35 του στην πολιτική για να γίνει πρωθυπουργός και βήμα βήμα το πέτυχε. Και, τρίτον, την αποφασιστικότητά του. Τίποτε από το παλιό (νοοτροπίες, ομαδούλες, παρασκήνιο) δεν τον σταματά.

Πολύ γρήγορα επιβεβαιώθηκα. Ως αντιπολίτευση, άλλαξε εντελώς τη λογική της στείρας αντιπαράθεσης (όχι σε όλα), αρχίζοντας να ψηφίζει αυτά με τα οποία συμφωνούσε.

Στον προεκλογικό αγώνα κέρδισε χωρίς υποσχέσεις και ψεύδη. Ανέλαβε έχοντας προ πολλού αποφασίσει ποιοι θα γίνονταν υπουργοί και ποιο θα ήταν το (ελεγχόμενο) έργο τους.

Και ως κυβέρνηση πετάει στα σκουπίδια τις ανούσιες κόντρες και ήδη έχει πρωτόγνωρα αποτελέσματα: Στις φυσικές καταστροφές το κράτος δουλεύει και δεν έχουμε ούτε έναν νεκρό. Υπεύθυνοι για «στραβά» καθαιρούνται, δεν υπάρχει πια η γνωστή ραστώνη και ανευθυνότητα. Στη Βουλή δύο ψηφοφορίες ήταν σχεδόν καθολικές για πρώτη φορά (ψήφος αποδήμων, πρόεδρος Βουλής). Το νομοθετικό έργο προχωρά με ασύλληπτη ταχύτητα, τίποτε δεν μένει για την επομένη.

Τίποτε απ’ όσα πέτυχε ο κ. Μητσοτάκης δεν ήταν εύκολο. Απέναντί του δεν είχε κόμματα, αλλά νοοτροπίες και βολέματα δεκαετιών πολιτικών και πολιτών, που θα έπρεπε να κατανικήσει. Στην ουσία, ο κ. Μητσοτάκης δεν ανταγωνίζεται τα άλλα κόμματα, αλλά τις μόνιμες παθογένειες της Μεταπολίτευσης. Αυτή τη μάχη δίνει.

Και ερχόμαστε στην πρόταση για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Πρόκειται για μια ακόμη μαγική προσωπική κίνηση του κ. Μητσοτάκη, για την οποία όλο το ΠΑΛΙΟ (και μέσα στο κόμμα του) ψελλίζει ασυναρτησίες. Η πρόταση για την κ. Σακελλαροπούλου είναι εκπληκτική, αλλά προσέξτε: Δεν έγινε για να τη φέρει στον αντίπαλο, όπως γινόταν μέχρι σήμερα, αλλά για να περάσει το μήνυμα της αξιοκρατίας, ανεξάρτητα από κόμματα και βολέματα ημετέρων.

Ο κ. Μητσοτάκης είναι ολοφάνερο ότι όπου μπορεί (γιατί ακόμη δεν μπορεί να απαλλαγεί από επιμέρους κομματικές νοοτροπίες) χτυπά το παλιό και το χτυπά αριστοτεχνικά. Αν τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν αντιληφθούν την ποιότητά του, θα σέρνονται συνεχώς πίσω του και δεν θα είναι χρήσιμα για την κοινωνία. Γιατί δεν πρότειναν αυτά μια αντίστοιχη Σακελλαροπούλου;