Προσφυγικό, παιδεία και ασφάλεια θα κρίνουν τον πρωθυπουργό

Υπερασπίζομαι την άποψη ότι ο κ. Μητσοτάκης ως πρωθυπουργός δίνει μια τιτάνια μάχη κόντρα σε βαλτωμένες παθογένειες της Μεταπολίτευσης. Μια κοινωνία εθισμένη στο ρουσφέτι και στον κομματισμό, ένα πολιτικό σύστημα με αδρανή κόμματα που χωρίς σχέδια καθημερινά αλληλοϋπονομεύονται, ένα κράτος που δεν προσφέρει αλλά καταδιώκει.

Ακόμα και το δικό του κόμμα πρέπει να το αλλάξει, αφού ένα μέρος της ΝΔ είναι πάντοτε παγιδευμένο σε ξεπερασμένες δεξιές αντιλήψεις και στο… δικαίωμα της άλωσης του κράτους όταν κυβερνούν.

Οι πολίτες αρχίζουν να αντιλαμβάνονται αυτή την προσωπική μάχη που δίνει ο πρωθυπουργός, γι’ αυτό και σε όλες τις δημοσκοπήσεις τον υπερψηφίζουν και τον στηρίζουν. Ωστόσο, υπάρχουν τρεις τομείς που θα καθορίσουν την τελική τους γνώμη γι’ αυτόν. Αν ο κ. Μητσοτάκης τα καταφέρει, θα κυριαρχήσει με πρωτοφανή τρόπο στα κοινά. Αν όχι, η χώρα κινδυνεύει να «γυρίσει πίσω».

Η πρώτη πρόκληση είναι το προσφυγικό. Εδώ δεν δοκιμάζονται μόνο οι κοινωνίες των νησιών μας αλλά και οι λειτουργικές δυνατότητες ολόκληρης της χώρας. Η κρατική αδυναμία που διαπιστώνεται και σήμερα (επί ΣΥΡΙΖΑ ήταν αδιανόητη) σπέρνει ανησυχία για το πώς μπορεί να πορεύεται η χώρα σε κάθε τομέα με έναν τέτοιον μηχανισμό αδράνειας.

Η δεύτερη πρόκληση είναι η παιδεία. Έχουμε ένα πανάκριβο εκπαιδευτικό σύστημα που στο τέλος απλώς δίνει στα παιδιά ένα «χαρτί», μπας και διοριστούν στο Δημόσιο. Μόνο που τα μισά από αυτά τα παιδιά είναι λειτουργικά αναλφάβητα. Δεν μπορούν να κατανοήσουν τα νοήματα ενός απλού κειμένου ή τη δυναμική υπέροχων λέξεων, ενώ η αμάθεια επεκτείνεται ταχύτατα, υπονομεύοντας την ελληνική κοινωνία.

Η τρίτη πρόκληση είναι η ασφάλεια. Εδώ η κυβέρνηση ξεκίνησε καλά, αλλά η ατιμωρησία που προβλέπει ο ποινικός κώδικας και οι φυλακές της προσωρινής ξεκούρασης για τους κακοποιούς (που κάνουν ένα διάλειμμα όσο τις… διοικούν) δεν έχουν αποφέρει αποτελέσματα. Όταν σου καίνε το Ι.Χ., όταν ακούς ότι μπουκάρουν σε σπίτια, επωνύμων και μη, τους δένουν και τους κλέβουν, η ασφάλεια στα Εξάρχεια δεν αρκεί.

Σημειωτέον ότι ο κ. Μητσοτάκης σε δύο περιπτώσεις τα έχει καταφέρει (και αυτό εισπράττει δημοσκοπικά). Είναι η οικονομία, στην οποία επιστρέφει η λογική, και η εξωτερική πολιτική, όπου το σύνολο των στελεχών της κυβέρνησης εργάζεται υπερεντατικά και αντιμετωπίζει την τουρκική πειρατεία. Όμως το ξαναγράφω: υπάρχουν προσφυγικό - παιδεία - ασφάλεια. Από αυτά θα κριθεί στο τέλος ο πρωθυπουργός.