Ο Τσίπρας πιάστηκε από τα μαλλιά του
Προκάλεσε έκπληξη σε άλλους δυσάρεστη σε άλλους ευχάριστη, η στροφή του ΣΥΡΙΖΑ στην τακτική του απέναντι στην κυβέρνηση.
Όμως ήταν πραγματικά αναμενόμενη.
Διότι αν συνεχιζόταν η μέχρι τώρα τακτική, θα έπρεπε να παραδώσουν τα κλειδιά της Κουμουνδούρου καθώς οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι η αποδοχή της διαχείρισης του Μητσοτάκη ήταν σε εντυπωσιακά, περίπου εξωπραγματικά επίπεδα και η πρόθεση ψήφου είχε πάει 40-20 δηλαδή δύο προς ένα.
Άρα μπροστά του ο ΣΥΡΙΖΑ είχε δύο επιλογές.
Η θα μετατρεπόταν σε συμπληρωματική δύναμη της κυβέρνησης, περίπου στη λογική που εισηγήθηκε στο άρθρο του στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΉ, ο διευθυντής της εφημερίδας, Αλέξης Παπαχελάς ή θα τα έσπαζε με την κυβέρνηση.
Την όποια επιλογή δυσχέραινε το γεγονός ότι στον ΣΥΡΙΖΑ για την διαχείριση της κρίσης δεν υπήρχε διαφορετική άποψη από αυτήν της κυβέρνησης, η οποία είχε ενσωματώσει στο πολιτικό της οπλοστάσιο και το ευρωομολογο, παλαιό επιχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ για την αντιμετώπιση της κρίσης, το οποίο είχε επαναφέρει πρόσφατα. Αλλά ο Μητσοτάκης όχι μόνο το είχε ενσωματώσει αλλά το είχε προωθήσει από κοινού με τον Μακρόν.
Με αυτά τα δεδομένα κατέληξε να επιλέξει να ροκανίζει την εικόνα που δημιούργησε η κυβέρνηση στην κοινωνία με αφορμή την διαχείριση της κρίσης.
Προφανώς το πρόβλημα δεν είναι ο Τσιόδρας, αλλά ο Μητσοτάκης, ο οποίος στα μάτια της κοινής γνώμης συνδεόταν απευθείας με τον Μητσοτάκη. Αποδομώντας τον Τσιόδρα, αποδομείται ο Μητσοτάκης.
Αναδεικνύοντας το πρόβλημα του 40χρονου, ο οποίος δεν έχει γιατρό να απευθυνθεί, αποδομείται η καλή αντίδραση του δημοσίου συστήματος υγείας. Προφανώς η ώρα για τους αφανείς νεκρούς που δεν κατάφερε να βοηθήσει το ΕΣΥ, όπως η 40χρονη γυναίκα από την Καστοριά, έρχεται.
Η χυδαιότητα στις δημόσιες παρεμβάσεις, εξασφαλίζει δημοσιότητα την οποία δεν θα είχαν για κανένα άλλο λόγο. Η απειλή γεννά αντανακλαστικά.
Και στη συνέχεια έρχεται η καταγγελία για εύνοια, στα μεγαλοσυμφέροντα που εξυπηρετεί η κυβέρνηση, είτε νοικιάζοντας, κι όχι επιτάσσοντας ΜΕΘ, είτε ενισχύοντας τα μέσα ενημέρωσης και η υιοθέτηση πλήρως κλάδων όπως οι δικηγόροι με αφορμή το επίδομα των 800 ευρώ.
Είναι προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάστηκε περίπου ένα μήνα για να καταλήξει σε κάποια γραμμή για την διαχείριση της κρίσης.
Και κατάληξε σε αυτήν την οποία ήξερε. Με μικρές διαφοροποιήσεις. Ο Τσίπρας είναι σε ρόλο statesman και τον δυσκολο ρόλο αναλαμβάνουν περιφερειακοί παίκτες. Αν πάνε καλά, θα τους υιοθετήσει ο αρχηγός.
Η αλλαγή στάσης του ΣΥΡΙΖΑ, είναι η μοναδική διέξοδος που έχει για να διαφοροποιηθεί από την κυβέρνηση. Σε πολλούς μία αντιπολιτευτική έξαρση, μπορεί να φαίνεται παράδοξη, τέτοιες ώρες κρίσης.
Όμως αν δεν το έκανε αυτό, θα μπορούσε και να παραδώσει τα κλειδιά της Κουμουνδούρου. Αν κάποιοι στην κυβέρνηση το θεωρούν ανήθικο, ας θυμηθούν ότι ο Τσώρτσιλ αντιμετώπισε έντονη κριτική με το ζόρι κέρδισε την πλειοψηφία στη βουλή μετά την ήττα στην Δουνκέρκη κι ενώ ο Χίτλερ ετοιμαζόταν για την επίθεση το νησί.
