Το αεροπλανοφόρο που διχάζει

Η ισπανική πολιτική ζωή χαρακτηρίζεται τα τελευταία χρόνια από σημαντικές αλλαγές. Από την κυριαρχία της κεντροδεξιάς περάσαμε στην κυριαρχία των Σοσιαλιστών. Οι Podemos από ριζοσπαστική δύναμη του 30% μετατράπηκαν σε κυβερνητικό εταίρο του 10%. Η Καταλονία έκανε κι άλλα βήματα προς την απόσχιση από την Ισπανία. Η ακροδεξιά απέκτησε ισχυρή πολιτική παρουσία, με το κόμμα Vox, για πρώτη φορά μετά την περίοδο της δικτατορίας του Φράνκο. Ο βασιλιάς Χουάν Κάρλος μετατράπηκε από σύμβολο του εκδημοκρατισμού της Ισπανίας σε σύμβολο διαφθοράς της εξουσίας. Εξαναγκάστηκε σε παραίτηση και έχει εγκατασταθεί στο εξωτερικό, σε μια προσπάθεια να κρατηθεί σε απόσταση ασφαλείας από την ισπανική Δικαιοσύνη, που διερευνά τις μίζες της τάξης των 100 εκατ. δολαρίων που λέγεται ότι πήρε από τον βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας για υπηρεσίες που του προσέφερε.

Σε αυτό το διαρκώς μεταβαλλόμενο πολιτικό περιβάλλον, μία από τις σταθερές είναι η αναπτυσσόμενη συνεργασία ισπανικών επιχειρήσεων με την Τουρκία στον τομέα των εξοπλισμών. Ειδικά το αεροπλανοφόρο «Anadolu», το οποίο ναυπηγείται στη βάση σχεδίων και τεχνικής υποστήριξης της κρατικής ισπανικής εταιρείας Navantia Company, τείνει να μετατραπεί σε αγκάθι στις σχέσεις Ελλάδας-Ισπανίας και υπονομεύει την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη που πρέπει να τις χαρακτηρίζει.

Πιστό αντίγραφο

Το «Anadolu», το οποίο είναι προγραμματισμένο να ενταχθεί επιχειρησιακά στο τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό το 2021, χαρακτηρίζεται ως «ελαφρύ αεροπλανοφόρο» και αμφίβιο επιθετικό σκάφος πολλών αποστολών.

Έχει εκτόπισμα 27.000 τόνους, μήκος 231 μέτρα και πλάτος 32 μέτρα. Έχει στο δυναμικό του οκτώ αποβατικά σκάφη, μεταφέρει αεροσκάφη, ελικόπτερα και μη επανδρωμένα αεροσκάφη και drones τα οποία έχουν αναπτύξει με μεγάλη επιτυχία οι Τούρκοι βασισμένοι σε ξένη τεχνολογία.

Το «Anadolu» μπορεί να μεταφέρει πάνω από 150 οχήματα και άρματα μάχης και περισσότερους από 1.000 κομάντος.

Η ναυπήγησή του στηρίζεται στην κρατική ισπανική εταιρεία Navantia, η οποία σχεδίασε και ναυπήγησε με επιτυχία το ισπανικό αεροπλανοφόρο «Βασιλιάς Χουάν Κάρλος Α΄». Στη συνέχεια, οι Ισπανοί απευθύνθηκαν στο Πολεμικό Ναυτικό της Αυστραλίας και της Τουρκίας για να αξιοποιήσουν την επιτυχία τους και να εξασφαλίσουν σχετικές παραγγελίες. Η σημαντικότερη ήρθε από την κυβέρνηση της Τουρκίας και αφορά το υπό ναυπήγηση «Anadolu», το οποίο θεωρείται πιστό αντίγραφο του ισπανικού αεροπλανοφόρου.

Ένα υπερόπλο στο Αιγαίο

Με την επιχειρησιακή ένταξη του «Anadolu» στο τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό το «ελαφρύ αεροπλανοφόρο» θα μετατραπεί σε βασικό μέσο προώθησης της στρατηγικής της Γαλάζιας Πατρίδας. Η Άγκυρα ενισχύει, εδώ και μία δεκαετία, το Πολεμικό Ναυτικό της, με το σκεπτικό ότι πρέπει να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στη διαμόρφωση των εξελίξεων ταυτόχρονα στην Ανατολική Μεσόγειο, το Αιγαίο και τη Μαύρη Θάλασσα.

Ειδικά σε ό,τι αφορά το Αιγαίο, το «Anadolu» αναμένεται να αλλάξει τον συσχετισμό των δυνάμεων και να φέρει σε δύσκολη θέση την ελληνική πλευρά. Το τουρκικό αεροπλανοφόρο που ναυπηγείται από την ισπανική Navantia θα είναι μια διαρκής απειλή για στρατηγικής σημασίας ελληνικά νησιά και νησίδες και θα μπορεί να εκτελεί σύνθετες αποστολές σε χρόνο ρεκόρ. Θα πρέπει να επιτηρείται συνεχώς από την ελληνική Πολεμική Αεροπορία και το Πολεμικό Ναυτικό, για να μην υπάρξει αιφνιδιασμός σε βάρος των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Θα είναι πολύ δύσκολο για τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις να προβλέπουν και να εξουδετερώνουν τις κινήσεις του «Anadolu».

Το ισπανικών προδιαγραφών τουρκικό αεροπλανοφόρο είναι πολύ πιο απειλητικό για τα κυριαρχικά δικαιώματά μας απ’ ό,τι τα έξι γερμανικά υποβρύχια τύπου 214 που ναυπηγούνται για λογαριασμό της Τουρκίας. Τα γερμανικά υποβρύχια θα εξουδετερώσουν ένα πλεονέκτημα που έχει αποκτήσει η ελληνική πλευρά από την περίοδο Σημίτη-Τσοχατζόπουλου με εξωφρενικό κόστος και τις γνωστές μίζες, που οδήγησαν τον τότε υπουργό Εθνικής Άμυνας στη φυλακή. Θα χρειαστούν όμως αρκετά χρόνια για την επιχειρησιακή ένταξη των γερμανικών υποβρυχίων στο τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό και αποτελούν, σε τελική ανάλυση, ένα οπλικό σύστημα το οποίο διαθέτουμε και γνωρίζουμε.

Αεροπλανοφόρο τύπου «Anadolu» δεν έχει η Ελλάδα, ούτε μπορεί να αποκτήσει, γιατί η ναυπήγηση, και κυρίως η λειτουργία του, ξεπερνά τις οικονομικές δυνατότητές μας. Πρόκειται άλλωστε για μια υπόθεση πολλών ετών, στη διάρκεια των οποίων η Τουρκία θα έχει το πλεονέκτημα, εφόσον είναι πολύ πιθανή η επιχειρησιακή ένταξη του «Anadolu» στο Πολεμικό Ναυτικό της Τουρκίας εντός του 2021.

Ανάλογο πολεμικό σκάφος διαθέτει η Αίγυπτος. Είχε ναυπηγηθεί από τη Γαλλία για λογαριασμό της Ρωσίας. Μετά όμως από την κρίση στην ανατολική Ουκρανία και την ενσωμάτωση της Κριμαίας στη Ρωσία επιβλήθηκε εμπάργκο στις πωλήσεις όπλων στη Ρωσία και το γαλλικό ελαφρύ αεροπλανοφόρο-ελικοπτεροφόρο αγοράστηκε τελικά από την Αίγυπτο και εντάχθηκε στο Πολεμικό Ναυτικό της.

Πίεση στον Μπορέλ

Η συνεργασία Ισπανίας-Τουρκίας για τη ναυπήγηση του «Anadolu» ξεκίνησε πριν από το 2016, οπότε εκδηλώθηκε το αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα σε βάρος του Ερντογάν, με αποτέλεσμα να επηρεαστεί η πολιτική του τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό.

Ο Ερντογάν αξιοποίησε το αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα για να στραφεί και εναντίον πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που δεν είχαν καμία σχέση με αυτό. Για παράδειγμα, εξαπέλυσε ένα πρωτοφανές ανθρωποκυνηγητό σε βάρος των βουλευτών, των εκπροσώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης και των στελεχών του κόμματος που εκφράζει τη σημαντική κουρδική μειονότητα της Τουρκίας. Οι προκλητικά αντιδημοκρατικές επιλογές του δικαιολογήθηκαν στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας. Στην πραγματικότητα, όμως, συνέβαλαν στη νέα πολιτική συμμαχία του με την τουρκική άκρα Δεξιά, συμπεριλαμβανομένων των Γκρίζων Λύκων.

Στο εξωτερικό, η πολιτική του Ερντογάν έγινε πιο επιθετική, προκειμένου να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις μιας πατριωτικής-εθνικιστικής συσπείρωσης σε μια δύσκολη περίοδο για την τουρκική οικονομία και κυρίως την κοινωνία. Τουρκικά στρατεύματα και ελεγχόμενες από αυτά δυνάμεις επιχειρούν στη Συρία, στο Ιράκ, στη Λιβύη, ενώ η τουρκική παρέμβαση συνέβαλε στην επικράτηση του Αζερμπαϊτζάν στον πόλεμο με την Αρμενία.

Έχει αλλάξει δραματικά το σκηνικό από την περίοδο κατά την οποία η κεντροδεξιά κυβέρνηση της Ισπανίας ξεκίνησε τη συνεργασία με την Τουρκία για τη ναυπήγηση του αεροπλανοφόρου «Anadolu». Το εντυπωσιακό είναι ότι η Ε.Ε. και η κυβέρνηση συνασπισμού Σοσιαλιστών-Podemos αρνούνται να λάβουν υπόψη τους την αλλαγή των συνθηκών και την απειλή που αυτή δημιουργεί για τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.

Έθεσα με ομιλία μου στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου την Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2020 το ζήτημα της αυξανόμενης επιθετικότητας της Τουρκίας, που επιβάλλει «πάγωμα» ή και ματαίωση των ευρωπαϊκών εξοπλιστικών προγραμμάτων. Ο ύπατος εκπρόσωπος/αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Μπορέλ, δεν έδειξε να συγκινείται από την επιχειρηματολογία που ανέπτυξα.

Ο Μπορέλ είναι ένας έμπειρος πολιτικός με μεγάλη πορεία στο Σοσιαλιστικό Κόμμα, ο οποίος έχει διατελέσει και υπουργός Εξωτερικών της Ισπανίας. Πρόκειται για μία προσωπικότητα που αντιλαμβάνεται το πρόβλημα, αλλά δεν έχει την πολιτική βούληση να παρέμβει για να επιβληθούν κάποιοι περιορισμοί στους ευρωπαϊκούς εξοπλισμούς της Τουρκίας.

Μετά την ομιλία μου στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου επανήλθα με ερώτησή μου προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και προσωπικά στον Μπορέλ. Σε αυτήν τόνιζα: «Σκέφτεται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να αναλάβει πρωτοβουλία για την επιβολή ευρωπαϊκού εμπάργκο στις πωλήσεις οπλικών συστημάτων και σχετικής τεχνολογίας στην Τουρκία;

»Η κρίση στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ έδειξε ότι τα τουρκικά οπλικά συστήματα, στη συγκεκριμένη περίπτωση drones, χρησιμοποιούνται με επιθετικό τρόπο για την κλιμάκωση της έντασης σε περιοχές στρατηγικής σημασίας.

»Ήδη ο Καναδάς επέβαλε, έστω με καθυστέρηση, εμπάργκο στην πώληση σχετικής τεχνολογίας στην Τουρκία, γιατί τα τουρκικά drones στηρίζονται και στην τεχνολογία που πούλησαν καναδικές εταιρείες στην Τουρκία.

»Γιατί δεν ακολουθεί το παράδειγμα του Καναδά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, εφόσον μάλιστα ένα ευρωπαϊκό εμπάργκο όπλων για όσα κάνει η Τουρκία σε Λιβύη, Συρία, Ανατολική Μεσόγειο και νότιο Καύκασο δεν στρέφεται κατά του τουρκικού λαού αλλά κατά του αντιδημοκρατικού ισλαμο-εθνικιστικού και διεθνώς επιθετικού καθεστώτος Ερντογάν;».

Αδράνεια υπέρ του Ερντογάν

Η απάντηση Μπορέλ ήρθε με επιστολή στις 4 Ιανουαρίου 2021. Σε αυτήν ο ύπατος εκπρόσωπος/αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής υπογραμμίζει μεταξύ των άλλων: «Η τελική απόφαση σχετικά με τη χορήγηση ή μη άδειας εξαγωγής ή διαμετακόμισης στρατιωτικού εξοπλισμού, σύμφωνα με το προαναφερθέν νομικό πλαίσιο, λαμβάνεται από τις αρμόδιες αρχές των κρατών-μελών της Ε.Ε.».

Όπως επισημαίνει ο κ. Μπορέλ: «Τον Οκτώβριο του 2019 τα κράτη-μέλη δεσμεύτηκαν να υιοθετήσουν ισχυρές εθνικές σχέσεις όσον αφορά την πολιτική τους για τις εξαγωγές όπλων προς την Τουρκία».

Ο ύπατος εκπρόσωπος/αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής καταλήγει: «Δεν έχει επιβληθεί εμπάργκο όπλων και μια τέτοια απόφαση του Συμβουλίου θα απαιτούσε ομοφωνία».

Με την απάντησή του ο Μπορέλ ανέδειξε την απροθυμία κυβερνήσεων όπως της Γερμανίας και της Ισπανίας να συμβάλουν σε έναν περιορισμό των εξοπλιστικών προγραμμάτων της Τουρκίας και την απροθυμία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να πιέσει προς αυτή την κατεύθυνση. Επέλεξε την αδράνεια, η οποία είναι στα μέτρα του Ερντογάν και σε βάρος της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης.

Σχολιάζοντας την απάντηση Μπορέλ - Ευρωπαϊκής Επιτροπής, έκανα την ακόλουθη δήλωση: «Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, όπως επισημαίνει ο κ. Μπορέλ, αρνείται να προχωρήσει στην κατεύθυνση της επιβολής ευρωπαϊκού εμπάργκο όπλων στην Τουρκία. Οι κυβερνήσεις των κρατών-μελών, ιδιαίτερα της Γερμανίας και της Ισπανίας, επιμένουν στον υπερεξοπλισμό της Τουρκίας, ενώ η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια σοβαρή απειλή για την εθνική της κυριαρχία και μεγάλη πρόσθετη δημοσιονομική επιβάρυνση για την ενίσχυση της εθνικής της άμυνας.

»Έφτασε η ώρα να ακολουθήσουν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις το παράδειγμα των ΗΠΑ και να επιβάλουν εμπάργκο όπλων στην Τουρκία. Αν δεν επιθυμούν να το κάνουν στο όνομα της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης προς την Ελλάδα και της αντιμετώπισης της επιθετικής πολιτικής της Τουρκίας από τη Λιβύη μέχρι το Ναγκόρνο-Καραμπάχ, μπορούν να το κάνουν με βάση τα κριτήρια που εφαρμόζουν οι ΗΠΑ σε σχέση με την προμήθεια από την Τουρκία ρωσικών πυραύλων S-400 ή εξαιτίας των μαζικών διώξεων αντιφρονούντων και της σκληρής καταπίεσης της κουρδικής μειονότητας από το καθεστώς Ερντογάν.

»Η συνέχιση της σημερινής πολιτικής του υπερεξοπλισμού του καθεστώτος Ερντογάν εκθέτει τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών που την ακολουθούν και την ίδια την Ε.Ε.».

Παρέμβαση στη Μαδρίτη

Με τον Μπορέλ να επιλέγει την αδράνεια σε όφελος του Ερντογάν, πήρα την πρωτοβουλία να απευθυνθούμε, Έλληνες και Κύπριοι ευρωβουλευτές, στον σοσιαλιστή πρωθυπουργό της Ισπανίας, Σάντσεθ, και στον τότε αντιπρόεδρο της ισπανικής κυβέρνησης και αρχηγό των Podemos, Ιγκλέσιας, για να ζητήσουμε το «πάγωμα» της ναυπήγησης του πρώτου τουρκικού αεροπλανοφόρου από ισπανικές εταιρείες.

Την επιστολή υπέγραψαν, εκτός από εμένα, ο Ευ. Μεϊμαράκης, επικεφαλής της αντιπροσωπείας των ευρωβουλευτών της ΝΔ, ο Ν. Ανδρουλάκης, επικεφαλής της αντιπροσωπείας του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, ο Λ. Χριστοφόρου, επικεφαλής της αντιπροσωπείας των ευρωβουλευτών του ΔΗΣΥ, και ο Δ. Παπαδάκης, επικεφαλής της αντιπροσωπείας του ΕΔΕΚ.

Στην επιστολή μας προς τους Σάντσεθ και Ιγκλέσιας υπογραμμίζαμε: «Ο ελληνικός και κυπριακός λαός θα εκτιμούσαν ιδιαίτερα μια πρωτοβουλία από την πλευρά σας η οποία θα ανέβαλλε την ολοκλήρωση της ναυπήγησης του πρώτου τουρκικού αεροπλανοφόρου και την επιχειρησιακή ένταξή του στο Πολεμικό Ναυτικό της Τουρκίας.

»Είναι φανερό ότι ένα τόσο προηγμένο οπλικό σύστημα, το οποίο ουσιαστικά είναι αντίγραφο του ισπανικού αεροπλανοφόρου “Χουάν Κάρλος Α΄” θα άλλαζε την ισορροπία των ναυτικών δυνάμεων μεταξύ της Τουρκίας και της Ελλάδας και θα έδινε στον πρόεδρο Ερντογάν ένα πρόσθετο μέσο για την άσκηση πίεσης στην Ελλάδα και την Κύπρο.

»Εφόσον η επιβολή ενός εμπάργκο όπλων παραμένει το προνόμιο των κρατών-μελών της Ε.Ε., θα εκτιμούσαμε ιδιαίτερα μια απόφαση της ισπανικής κυβέρνησης που θα έστελνε το σωστό πολιτικό μήνυμα στον πρόεδρο Ερντογάν και στην κυβέρνηση της Τουρκίας και θα βοηθούσε στη σταθεροποίηση της κατάστασης στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.

»Το “πάγωμα” το οποίο προτείνουμε πρέπει κατά την άποψή μας να ισχύσει μέχρις ότου ο πρόεδρος Ερντογάν και η κυβέρνηση της Τουρκίας αποφασίσουν να δώσουν την έμφαση στη βελτίωση των σχέσεων με την Ελλάδα και την Κύπρο στη βάση των ευρωπαϊκών αρχών και κανόνων».

Και η Μαδρίτη υπέρ Ερντογάν

Στο αίτημά μας απάντησε η ισπανική κυβέρνηση με επιστολή της στις 18 Ιανουαρίου 2021. Την απαντητική επιστολή υπογράφει εκ μέρους της ισπανικής κυβέρνησης ο επικεφαλής Προεδρίας της Κυβέρνησης και γραμματέας του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας, Ιβάν Ρεντόντο. Σε αυτήν τονίζει: «Εξ ονόματος του Προέδρου της Κυβέρνησης, απαντώ στην επιστολή την οποία του απευθύνατε μαζί με τους υπόλοιπους υπογράφοντες τον περασμένο Δεκέμβριο σχετικά με τη συμμετοχή ισπανικών εταιρειών στην κατασκευή ενός σκάφους τύπου LHD για τον τουρκικό στόλο.

»Μπορούμε να σας διαβεβαιώσουμε ότι η ασφάλεια και η σταθερότητα στη Μεσόγειο είναι μια προτεραιότητα για την Ισπανία.

»Σχετικά με την αναφορά στη δική μας αμυντική βιομηχανία και τη διεθνή προβολή της, η Ισπανία εφαρμόζει αυστηρά κριτήρια για να διασφαλίσει ότι η εξαγωγή εξοπλισμού ή τεχνολογίας συμμορφώνονται με τους εθνικούς και διεθνείς κανονισμούς.

»Εξάλλου, όπως γνωρίζετε, η Τουρκία –όπως η Ισπανία και η Ελλάδα– είναι μέλος της Ατλαντικής Συμμαχίας. Οι τρεις συμμαχικές χώρες είναι συνδεδεμένες με τις ίδιες αξίες και ανταλλάσσουν τακτικά τεχνολογία, δόγματα και πρακτικές στο πεδίο της Άμυνας διαμέσου των ήδη υπαρχόντων πολλαπλών δικτύων του ΝΑΤΟ. Αυτό είναι το πολιτικό-στρατιωτικό στίγμα που διέπει το βιομηχανικό πρόγραμμα συνεργασίας της Ισπανίας με την Τουρκία».

Σχολιάζοντας την απαντητική επιστολή της ισπανικής κυβέρνησης, έκανα την ακόλουθη δήλωση: «Παρατηρώ με λύπη μου ότι ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός της Ισπανίας, κ. Σάντσεθ, και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και ηγέτης των Podemos, κ. Ιγκλέσιας, είναι αποφασισμένοι να προχωρήσουν στην ολοκλήρωση της ναυπήγησης του πρώτου τουρκικού αεροπλανοφόρου “Anadolu”.

»Θα περίμενα να στηρίξουν, στα πλαίσια της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, την προσπάθεια της Ελλάδας να απαντήσει με ειρηνικό και αποφασιστικό τρόπο στην επεκτατική νεο-οθωμανική πολιτική του Ερντογάν, η οποία δεν εκδηλώνεται μόνο σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου.

»Με εντυπωσιάζει το γεγονός ότι οι δύο ηγέτες, ο ένας σοσιαλιστής και ο άλλος ριζοσπάστης της Αριστεράς, δεν δίνουν προτεραιότητα στις ευρωπαϊκές αρχές και τους κανόνες αλλά στις κοινές αξίες που κατά την άποψή τους ενώνουν μια ευρωπαϊκή, κεντροαριστερή-αριστερή κυβέρνηση συνασπισμού με το ισλαμο-εθνικιστικό καθεστώς του Ερντογάν. Καταγράφω την αδυναμία τους να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και της κοινής ευρωπαϊκής προοπτικής μας».

Την επομένη, 19 Ιανουαρίου 2021, ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Τσαβούσογλου, δέχτηκε τον πρέσβη της Ισπανίας στην Άγκυρα, Φρανθίσκο Χεργκουέτα, για να συζητήσουν τη συνέχιση της ισπανο-τουρκικής συνεργασίας για τη ναυπήγηση του «Anadolu». Και οι δύο δήλωσαν απολύτως ικανοποιημένοι με την εξέλιξη και την προοπτική της συνεργασίας τους.

Προκάλεσε επίσης εντύπωση η αφωνία του ΣΥΡΙΖΑ στο συγκεκριμένο θέμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ιδιαίτερα στενές σχέσεις με τους Podemos της Ισπανίας και συνεννοείται μαζί τους για διάφορα ζητήματα, που φτάνουν μέχρι Βενεζουέλα και Νικαράγουα. Δεν υπάρχει όμως διάθεση άσκησης πολιτικής πίεσης στους «συντρόφους» για να σταματήσουν να στηρίζουν τα εξοπλιστικά προγράμματα και την επεκτατική πολιτική του Ερντογάν.

Σε γκρίζα περιοχή

Με τη στάση των Βρυξελλών, του Βερολίνου και της Μαδρίτης, η οποία αντικειμενικά διευκολύνει τον σχεδιασμό του Ερντογάν, μπαίνουμε σε μια γκρίζα και επικίνδυνη περιοχή.

Η επιθετική πολιτική του Ερντογάν ενθαρρύνεται με ευρωπαϊκές υπογραφές.

Η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη εξαφανίζεται στο όνομα της νατοϊκής συναντίληψης με την Τουρκία.

Οι αντιρρήσεις των ΗΠΑ –με νατοϊκή λογική– στη στρατιωτική συνεργασία Ρωσίας-Τουρκίας δεν λαμβάνονται υπόψη από τα κράτη-μέλη της Ε.Ε., τα οποία αρνούνται την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη στην Ελλάδα στο όνομα νατοϊκών κανόνων που δεν εφαρμόζουν. Οι ΗΠΑ έχουν επιβάλει εμπάργκο όπλων στην Τουρκία με νατοϊκά κριτήρια. Οι Ευρωπαίοι εταίροι αρνούνται να επιβάλουν εμπάργκο όπλων στη βάση της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης προς την Ελλάδα και την Κύπρο και αναφέρονται στους νατοϊκούς δεσμούς με την Τουρκία. Αρνούνται όμως να εφαρμόσουν και τα νατοϊκά κριτήρια που οδήγησαν στην επιβολή αμερικανικού εμπάργκο όπλων σε βάρος της Τουρκίας.

Φτάνουμε έτσι στο απόλυτο πολιτικό παράδοξο να είμαστε εντελώς ακάλυπτοι από τους Ευρωπαίους εταίρους σε ό,τι αφορά την πολεμική προετοιμασία της Τουρκίας και να στηριζόμαστε στο αμερικανικό εμπάργκο όπλων με υπογραφή Μπάιντεν, το οποίο βέβαια δεν έχει σχέση με την κατάσταση που επικρατεί στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο αλλά με την προμήθεια ρωσικών πυραύλων S-400 από την Τουρκία με πρωτοβουλία Ερντογάν.