Hi tech γιαγιά

Οι οικονομικοί δείκτες είναι πέραν ερμηνείας. Ωστόσο ταυτόχρονα εδώ και δεκαετίες συντελείται μια αθόρυβη, αλλά σαρωτική επανάσταση. Η τεχνολογική. Ολοκληρωτική και ταχύτατη έχει αλλάξει τα πάντα, από τον τρόπο που καταθέτουμε τη φορολογική μας δήλωση μέχρι τον τρόπο που φλερτάρουμε.  

Όλος ο πλανήτης βρίσκεται στην παλάμη μας. Ο Λούβρος και η Τέιτ, ο Χίτσκοκ και ο Τριφό, ο Μπετόβεν και ο Τσιτσάνης. Η πληροφορία ταξιδεύει νοθευμένη και ανόθευτη, η επικοινωνία αποκτά νέα κανάλια, η πληροφόρηση μεταλλάσσεται, η εξυπηρέτηση αυτοματοποιείται. Οι εργαζόμενοι δεν χρειάζεται να βρίσκονται στα γραφεία τους, οι εραστές στα κρεβάτια τους, οι παντοπώλες στους πάγκους τους. 

Ανεξάρτητα από το αν αρέσει ή δεν αρέσει η τεχνολογία εξελίσσεται και μας παρασύρει με μικρά καθημερινά θαύματα. 

Κι όσο εμείς εξετάζουμε την ηθική της επανάστασης οι φιλικότεροι χρήστες της είναι δεκάχρονα παιδιά που δεν γνωρίζουν τι είναι βίντεο, ατάρι, δισκέτα και τρανζίστορ.

Μαθητές των πρώτων τάξεων του δημοτικού που ακόμα συλλαβίζουν την αλφαβήτα χειρίζονται τις έξυπνες μηχανές της καθημερινότητας μας ως γνήσιοι απόγονοι του Ζούκεμπεργκ. Και καθώς εμείς χρειαζόμαστε μέρες να κατανοήσουμε τη χρησιμότητα της νέας εφαρμογής του iPhone τα μικρά διαβολάκια έχουν κάνει upadate αυτόματα. 

Σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα το 71% των γονιών παραδέχεται ότι έχει ζητήσει τη βοήθεια του παιδιού του σε τεχνολογικά θέματα. Με άλλα λόγια, όσο εμείς πληρώνουμε λογαριασμούς, τα παιδιά γίνονται οι τεχνολογικοί μας αφέντες.

Οι παιδιοψυχολόγοι συνηθίζουν να λένε πως όταν αφήνεις τα παιδιά σου να επιλέξουν μία συσκευή τεχνολογίας είναι σαν να δίνεις σε έναν κρατούμενο τα κλειδιά της φυλακής του. Κι όσο κι αν οι γονείς έχοντας την αίσθηση καθήκοντος παραμένουν αρκετά  ενημερωμένοι, ώστε να μπορούν να επιβλέπουν τα παιδιά τους στη χρήση της τεχνολογίας,  εν τέλει οι απόγονοί τους καταλήγουν να γνωρίζουν πολλά περισσότερα. Είναι ο χρόνος, η εξοικείωση, κυρίως η αδηφάγα περιέργεια σε αυτήν την ηλικία που δεν γνωρίζει μέτρο.  

Στους εφήβους το ψηφιακό τους άβαταρ βρίσκεται σε όλα τα social media και οι ίδιοι ιχνηλατούν έναν μαγικό, αχανή, γενναίο, νέο κόσμο, χωρίς περιορισμούς. 

Αυτό το χωρίς περιορισμούς δεν άρεσε ποτέ σε κανέναν γονέα. Κι αν πριν δεκαπέντε χρόνια αρκούσε μια αιφνιδιαστική έφοδος στην παρακείμενη καφετέρια, σήμερα απαραίτητο χρίζεται ένα προφίλ στο Facebook. Από την μάνα ρέιβερ φτάσαμε στην μάνα Like. 

Σύμφωνα με ένα νέο infographic που κυκλοφόρησε από την εταιρεία ερευνών αγοράς Lab42, οι γονείς προσπαθούν να αποκτήσουν πρόσβαση σε περισσότερες πληροφορίες για τα παιδιά τους μέσω του Facebook, με ένα ποσοστό της τάξεως του 43% να ελέγχει τα προφίλ τους καθημερινά.

Η μελέτη - η οποία διεξήχθη μεταξύ 500 χρηστών κοινωνικών δικτύων- διαπίστωσε ότι το 92% των γονέων είναι στο Facebook φίλοι με τα παιδιά τους (όλων των ηλικιών) και ο πιο συνηθισμένος λόγος που οι περισσότεροι στρέφονται στο δίκτυο είναι για να καταφέρουν να μάθουν περισσότερα για τις αλληλεπιδράσεις των παιδιών τους. Η ασφάλεια ήταν όπως φαίνεται ο κορυφαίος λόγος για την παρακολούθηση των προφίλ τους (40%), ακολουθούμενη από την απλή περιέργεια (15%). Ωστόσο, το 55% των γονέων θέλει να σιγουρευτεί ότι δεν επηρεάζει τις ασχολίες των παιδιών του στο σχολείο, στο σπίτι και σε άλλες δραστηριότητες. 

Άλλες κορυφαίες ανησυχίες περιλαμβάνουν το κατά πόσο ασχολούνται εκείνα με τους φίλους και την οικογένειά τους (45%), πιθανές συναντήσεις με αγνώστους (41%), τον εκφοβισμό των άλλων (17%) ή να είναι τα ίδια θύματα εκφοβισμού (16%). Ένα τεράστιο ποσοστό (72%) γονέων έχουν ακόμη και τους κωδικούς των παιδιών τους για το Facebook. Από την άλλη όμως και τα ίδια τα παιδιά αλληλεπιδρούν με τα προφίλ των γονιών τους. Αναρτούν μηνύματα στους τοίχους τους (54%) και σχόλια στις φωτογραφίες (51%).

Ο πατέρας στο σαλόνι, η μάνα στην κουζίνα, το παιδί στο δωμάτιο κι όλοι μαζί στο Facebook. 

Μια φίλη μου διηγήθηκε δε το εξής αστείο περιστατικό: ένα χωρισμένο ζευγάρι να καταλήγει να μαλώνει διαδικτυακά κάτω από το status του 15χρονου γιού τους, με αποτέλεσμα εκείνος να διαγράψει και τους δυό τους. 

Αυτός είναι και ο λόγος που στις ηλικίες 15-21 το Facebook δεν είναι και τόσο δημοφιλές. Προκειμένου τα νεαρά βλαστάρια να αποφύγουν ιντερνετικές γονεϊκές νουθεσίες και συναναστροφές στρέφονται σε νέα social media 

Από την άλλη μια άλλη γενιά, οι γονείς των γονιών, παραμένουν στην πλειοψηφία τους τεχνολογικά αγράμματοι. Η παλαιόθεν προοδευτική γενιά της μεταπολίτευσης, οι εξήντα, εξηνταπέντε και ακολουθεί ασθμαίνοντας δυσκολευόμενη να προσαρμοστεί ακόμα και στις απαιτήσεις ενός απλού touch screen κινητού. Κι ενώ θα νόμιζες πως επειδή δεν μπορούν να είναι εναρμονισμένοι με τα επιτεύγματα του Στιβ Τζομπς και της παρέας του θα έριχναν αναθέματα εξαπολύοντας φιλιππικούς, διακρίνεις την δίψα για μάθηση και συγχρονισμό. Η διαφήμιση των Public με τη γιαγιά και τον εγγονός της να αναζητούν νέο κινητό δεν ήταν τυχαία. 

Όπως τα πιτσιρίκια, έτσι κι οι συνταξιούχοι έχουν ακριβώς την ίδια πολυτέλεια ελεύθερου χρόνου, απλά οι δείκτες προσαρμοστικότητας και εκμάθησης είναι ένα τουλάχιστον επίπεδο κάτω. 

Σε μια κοινωνία που λίγο χρόνο έχει για την Τρίτη ηλικία και τα αντικαταθλιπτικά συνταγογραφούνται σαν καραμέλες η τεχνολογία είναι ένα παράθυρο συντροφιάς, εξερεύνησης, μιας τελευταίας ευκαιρίας. 

Έτσι την επόμενη φορά που η 70χρονη γιαγιά σας ρωτήσει τι είναι το twitter μην κάνετε την ερώτηση status στο Facebook προς άγραν likes, αλλά δείξτε της. Κι αν εσείς αδυνατείτε υπάρχουν σε ένα δωμάτιο μακρύτερα ένας 11χρονος που έχει περισσότερη υπομονή και… γνώση.