Η θρησκεία των άλλων

Η αλήθεια είναι ότι η θρησκευτική επιβολή της μαντήλας στις γυναίκες δεν με ευχαριστεί καθόλου. Παρακολουθώ και τη σχετική σελίδα στο Facebook όπου κοπέλες από το Ιράν φωτογραφίζονται με τα μαλλιά τους ακάλυπτα και με κίνδυνο της ζωής τους, για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στην υποχρεωτική επιβολή στις γυναίκες της μαντήλας δημόσια.

Όμως, εδώ να προσθέσω ότι ταυτόχρονα μου προκαλεί όλο και περισσότερο δυσφορία η προσπάθεια και της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, ως θεσμού εξουσίας και όχι ως κιβωτού μιας πνευματικής παράδοσης, να επιβάλει ό,τι αυτή θεωρεί σωστό στη ζωή των πολιτών: από τη σεξουαλική συμπεριφορά, μέχρι την απαγόρευση στην καλλιτεχνική έκφραση.

Επιπλέον, δεν μου είναι εντελώς προφανής η χρησιμότητα της ίδιας της παρέλασης ως θεσμού, ειδικά αυτής των μαθητών, σαν τον σωστότερο τρόπο για να τιμηθεί η Επανάσταση του 1821 ή η Επέτειος του ΟΧΙ. (Για παράδειγμα, δεν έχω διαπιστώσει πώς η παρέλαση που τιμά την αντίσταση της Ελλάδας το 1940 στον φασισμό και τον ναζισμό, έχει αποτρέψει πάνω από δέκα τοις εκατό των νέων αποφοίτων του Λυκείου να ψηφίζουν σήμερα ένα νεοναζιστικό κόμμα.)

Θέλω να πω: έχω σοβαρή αντίρρηση στην επιβολή της μαντήλας ως θρησκευτικής συμπεριφοράς στον μουσουλμανικό κόσμο στις γυναίκες, όπως έχω και σοβαρές αντιρρήσεις στην παρέμβαση της Εκκλησίας της Ελλάδος στους κανόνες με τους οποίους ζουν οι Έλληνες σήμερα ενώ έχω και σοβαρή αμφιβολία ότι η μαθητική παρέλαση είναι ο σωστότερος τρόπος για να καλλιεργείται η αγάπη για την ελευθερία και την πατρίδα.

Όμως στην χώρα μας σήμερα η Εκκλησία της Ελλάδας έχει και κυρίαρχο λόγο και δημόσια παρέμβαση. Επίσης κατέχει και περιουσία της οποίας η χρήση δεν ελέγχεται ενώ ταυτόχρονα μισθοδοτείται από τους φόρους των Ελλήνων πολιτών που δεν έχουν δικαίωμα να ελέγχουν τους ιεράρχες που πληρώνουν.

Προς το παρόν στη χώρα μας έχουμε μαθητικές παρελάσεις, όπου οι μαθητές που αριστεύουν έχουν την τιμή να περιβάλουν την Ελληνική σημαία. Με αυτή την έννοια, οι άριστοι μαθητές του ελληνικού σχολείου, εφ' όσον το επιθυμούν οι γονείς τους και οι ίδιοι να τυγχάνουν αυτής της τιμής, πρέπει να είναι σημαιοφόροι ή παραστάτες, ανεξάρτητα από τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις ή την καταγωγή τους.

Συνεπώς, χαίρομαι που παρέλασε το κορίτσι αυτό, που πιστεύει στην μουσουλμανική θρησκεία, φορώντας την μαντήλα του, και συγχαίρω τους καθηγητές της και τους συμμαθητές της που την υποστήριξαν να είναι παραστάτης πλάι στην γαλανόλευκη.

Σε πείσμα της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής και της ρατσιστικής ρητορικής της ηγεσίας των ακροδεξιών ΑΝΕΛ, χαίρομαι γιατί νίκησε η ισότητα, η δικαιοσύνη και η λογική.

[ * Ήμουν σημαιοφόρος και παραστάτης σε Γυμνάσιο και Λύκειο. Επίσης πήγα κατηχητικό όπου ο πατέρας Γεώργιος και ο πατέρας Ιάκωβος μας έλεγαν με τον πιο τρυφερό τρόπο ωραίες ιστορίες από τις Γραφές. Το πιο ωραίο κομμάτι από το κατηχητικό πάντως ήταν το ποδόσφαιρο που παίζαμε στο τέλος σε μια αλάνα πλάι στον Άγιο Νικόλαου Αμαρουσίου. Με φίλους από εκείνη την εποχή συναντιόμαστε ακόμα μία φορά τον χρόνο: την Μεγάλη Παρασκευή και σηκώνουμε παρέα τον Επιτάφιο περιφέροντάς τον στην πόλη.]

ΥΓ. Ελπίζω σε ένα κόσμο όπου οι γυναίκες να μην υποχρεώνονται να φοράνε μπούρκες, χιτζάμπ και μαντήλες. Ελπίζω σε μια κοινωνία όπου τα θρησκευτικά να μην είναι μάθημα ισότιμο με την επιστήμη της φυσικής και των μαθηματικών και να μην υπάρχουν στα σχολεία, αλλά στις εκκλησίες και τα κατηχητικά. Ελπίζω σε μια πατρίδα όπου οι εικόνες και τα ευαγγέλια να τιμώνται στους ναούς αλλά να μην υπάρχουν στα σχολεία και στα δικαστήρια.