Κι αν βγει ο Τραμπ;

Έχουμε όλα τα χαρακτηριστικά μιας αποτυχημένης χώρας του αναπτυγμένου κόσμου: Χρεοκοπήσαμε, φτωχαίνουμε, υποφέρουμε από χαμηλής ποιότητας πολιτικό προσωπικό, έλλειψη εθνικής συνεννόησης και σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης, κρατική δυσλειτουργία, θεσμική υπανάπτυξη, οι δημιουργικότεροι των νεότερων γενιών φεύγουν γι’ αλλού, οπουδήποτε, και μένουν εδώ όσοι δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. 

Η προσφυγική κρίση πέφτει πάνω στην οικονομική, που ανατροφοδοτείται με την πολιτική, την πολιτισμική και τη θεσμική, και κάπως έτσι διαμορφώνεται ένα σκηνικό παρακμής, αν όχι βύθισης.

Δεν τα καταφέραμε, πέφτουμε και αδυνατούμε στο συλλογικό επίπεδο να προετοιμάσουμε μια έξοδο από την κρίση, να συμφωνήσουμε στα βασικά, να καταλάβουμε τι μας συνέβη, να ακούσουμε κάτι πέρα από τη δική μας τη φωνή ή τους καβγάδες χωρίς νόημα που πλεονάζουν γύρω και το μόνο που αφήνουν είναι δηλητήριο και σκουριά.

Όλα όσα ταλαιπωρούν το ελληνικό χωριό θα χάσουν κάθε σημασία αν στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές της επόμενης Τρίτης εκλεγεί ο Ντ. Τραμπ. Έχουμε τη διάθεση να χρησιμοποιούμε τα προβλήματα των άλλων ως επιχείρημα υπέρ της δικής μας φαντασιακής υπεροχής, όμως αυτή είναι μια πολύ επιπόλαιη προσέγγιση, αν αναλογιστεί κανείς πόσο η διοίκηση Ομπάμα συνέβαλε στην ελληνική διάσωση από την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία.

Αντί να καγχάζουμε για την ανοησία ενός σημαντικού κομματιού της αμερικανικής κοινωνίας που στρέφεται στον υποψήφιο των Ρεπουμπλικάνων, καλό θα ήταν να φροντίσουμε για τη σταθερότητα και την καθαριότητα του δικού μας σπιτιού. Ο κόσμος γύρω γίνεται όλο και πιο άγριος, η Ε.Ε. χάνει τον προσανατολισμό και την ψυχή της, αλλά αυτά δεν είναι καλά νέα για εμάς, δεν θα τη γλιτώσουμε επειδή δεν είμαστε ο μοναδικός μπελάς.

Το πρόβλημά μας είναι οικονομικό (αναντιστοιχία μεταξύ παραγωγής και κατανάλωσης), δημογραφικό (χώρα γερόντων και συνταξιούχων), θεσμικό (πρόβλημα στη διάκριση των εξουσιών, δυσπιστία πολιτών έναντι του κράτους), πολιτικό (έλλειμμα συναίνεσης στα βασικά, διαχειριστικής ικανότητας, εθνικού σχεδίου), πολιτισμικό (ζήτημα παιδείας, αυτογνωσίας και αντίληψης για τη θέση μας στον κόσμο). Όλα αυτά μαζί δεν πρόκειται να αντιμετωπιστούν στο πλαίσιο των διευθετήσεων για το ευρωπαϊκό μέλλον, είναι δικά μας και εμείς θα τα λύσουμε ή θα μας διαλύσουν.

Αντί να οικτίρουμε τα θύματα της παγκοσμιοποίησης που στρέφονται στον λαϊκισμό και στην ακροδεξιά, καλό θα ήταν να ασχοληθούμε με τα χάλια στα πανεπιστήμια και στα νοσοκομεία μας, που δεν θα αλλάξουν, είτε διαδεχθεί ο Σόιμπλε τη Μέρκελ είτε όχι.