Μουντιάλ Ρωσίας: Τα πρόθυμα θύματα τελείωσαν

Αν υπάρχει ένα κοινό χαρακτηριστικό των μέχρι τώρα αγώνων στο Μουντιάλ της Ρωσίας αυτό είναι το τέλος της ποδοσφαιρικής αφέλειας των ομάδων που δεν διαθέτουν «ειδικό βάρος» στη φανέλα τους.

Οι εποχές που οι ομάδες ένιωθαν ευτυχισμένες και μόνο με τη συμμετοχή τους και δέχονταν να λάβουν μέρος στο (εις βάρος τους) σόου του εκάστοτε «μεγάλου», δεχόμενες 3-4 γκολ προς τέρψιν του ποδοσφαιρικού πλανήτη, δείχνουν να έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Όλοι, ο καθένας με τον τρόπο του και αξιοποιώντας τα όποια όπλα του, παίζουν για να δυσκολέψουν όσο μπορούν τους «μεγάλους», να τους αναγκάσουν να ανάψουν τις μηχανές στο φουλ προκειμένου να νικήσουν, αν καταφέρουν να νικήσουν. Κάτι που είναι φυσικά πιο εύκολο στη σημερινή εποχή, όπου τα πάντα βρίσκονται στις τηλεοράσεις μας ή online και δεν υπάρχουν κρυμμένα ποδοσφαιρικά μυστικά που η εκάστοτε Ολλανδία τα εμφανίζει στο Μουντιάλ και σοκάρει τον ποδοσφαιρικό πλανήτη.

Και ο εύκολος τρόπος για να συμβεί αυτό, όταν μιλάμε για εθνικές ομάδες που έχουν ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα προετοιμασίας, είναι η άμυνα. Φυσικά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα, δηλαδή, στο Μουντιάλ της Ρωσίας, η Σαουδική Αραβία. Ένας καταρτισμένος και καλός προπονητής, όπως είναι η πλειονότητα όσων βρίσκονται στο Μουντιάλ, και η θέληση από τους ποδοσφαιριστές αρκούν για ένα αποτελεσματικό, στο μέτρο του δυνατού, αμυντικό πλάνο. Κάτι που σημαίνει πως οι «μεγάλοι» θα πρέπει να παρουσιάσουν οργανωμένο σχέδιο και τρόπους να διασπάσουν τις αντίπαλες άμυνες. Στοιχείο που μπορεί να προσθέσουν στο παιχνίδι τους όσο προχωράει η διοργάνωση και βρίσκουν τα πατήματα και τη χημεία τους. Μέχρι τότε θα πορευτούν όπως τώρα, με τα γκολ από εκτελέσεις πέναλτι, κόρνερ και φάουλ να κυριαρχούν έναντι των γκολ σε ροή αγώνα.

Κάποιοι βέβαια μπορεί να μην αποκτήσουν ποτέ αυτή τη δυνατότητα, καθώς η ζημιά του ξεκινήματος ενδέχεται να αποδειχτεί ανεπανόρθωτη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Αργεντινή του Μέσι, η οποία στην πρεμιέρα απέτυχε να νικήσει την Ισλανδία και στη συνέχεια έχασε από την σαφώς ανώτερη Κροατία, μια ομάδα που και ποιοτικότατους παίκτες διαθέτει και ομοιογένεια και σχέδιο. Πλέον οι Αργεντίνοι χρειάζονται συνδυασμό αποτελεσμάτων για να προκριθούν, αν και με το κλίμα που έχει διαμορφωθεί, με τους αστέρες τους να στρέφονται κατά του προπονητή Σαμπάολι, παραμένει αμφίβολο αν θα εκτελέσουν το δικό τους μέρος της εξίσωσης, να νικήσουν (ει δυνατόν με ευρύ σκορ) τη Νιγηρία. Για την Αργεντινή βέβαια το πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερο από το να βρει οργανωμένο επιθετικό παιχνίδι. Πρώτα απ’ όλα υπάρχει, για μία ακόμη φορά, τεράστια πίεση και προσδοκία να βαδίσει ο ο Μέσι στα βήματα του Μαραντόνα και να οδηγήσει την ομάδα στην κατάκτηση του τροπαίου. Μία πίεση που βαραίνει τους ώμους όλης της ομάδας. Eπιπλέον, η Αργεντινή είναι μία εντελώς ανισοβαρής ομάδα. Διαθέτει τον Μέσι και γενικά τρομερό επιθετικό οπλοστάσιο αλλά μέτριας έως κακής ποιότητας ή γερασμένους αμυντικούς και κεντρικούς χαφ. Η Κροατία, με Μπρόζοβιτς, Ράκιτιτς, Μόντριτς, κυριάρχησε απόλυτα στο κέντρο στο μεταξύ τους παιχνίδι, έκοψε την Αργεντινή στα δύο και έθεσε έτσι τις βάσεις της εντυπωσιακής νίκης της με 3-0. Και φυσικά ο τρόπος που εξωτερικεύτηκαν οι διαφωνίες των αστέρων με τον Σαμπάολι κατέστησαν σαφές πως δεν πρόκειται για μία κατάσταση που δημιουργήθηκε τώρα, αλλά προϋπήρχε. Η Αργεντινή πήγε να διεκδικήσει την πιθανότατα τελευταία της ευκαιρία να κατακτήσει το Μουντιάλ με τον Μέσι με έναν προπονητή ο οποίος δεν είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη των παικτών του.

Στην ίδια θέση θα μπορούσε να βρεθεί και η Βραζιλία, ωστόσο βρήκε τις λύσεις στο τέλος κόντρα στην Κόστα Ρίκα και γενικά διαθέτει ένα πολύ πιο ισορροπημένο ρόστερ σε σχέση με την Αργεντινή και είναι σταθερή μεσοαμυντικά, οπότε προϊόντος του χρόνου θα είναι όλο και καλύτερη. Η ομάδα που έδειξε πιο κοντά στο να βρει τον τρόπο της στην επίθεση στα πρώτα παιχνίδια ήταν η Ισπανία, σε αντίθεση με την παγκόσμια πρωταθλήτρια Γερμανία η οποία έδειξε αποπροσανατολισμένη, σε κάποιο βαθμό ίσως και κορεσμένη, στο παιχνίδι με το εξαιρετικό Μεξικό και παραμένει τεράστιο ερωτηματικό το θέμα του σέντερ φορ, με πιθανότερη κατάληξη τη μετατόπιση του δοκιμασμένου Μίλερ στη συγκεκριμένη θέση. Η Πορτογαλία έχει βρει τον δικό της τρόπο από την κατάκτηση του Euro και πιθανότατα θα βρεθεί και πάλι ψηλά, ενώ εξαιρετικά ενδιαφέρουσες περιπτώσεις αποτελούν η Αγγλία και η Γαλλία. Οι Γάλλοι είναι στιβαροί αμυντικά, έχουν νεανική ομάδα, πληρότητα, ποιότητα και ικανότατο προπονητή, εκείνο που μένει να φανεί είναι το ποιος θα βγει μπροστά στα δύσκολα. Οι Άγγλοι έχουν κατεβάσει την πιθανότατα πιο νεανική τους ομάδα σε Μουντιάλ, ξεκίνησαν με μία νίκη που δίνει αυτοπεποίθηση, παίζουν με τρεις στην άμυνα και… κανείς δεν περιμένει να πάνε καλά. Όταν μιλάμε για μία ομάδα που συνήθως καταπλακώνεται από τις προσδοκίες της χώρας της, που πάντα βρίσκει έναν λόγο να επιχειρηματολογήσει ότι αυτή θα είναι «η διοργάνωσή τους», δεν είναι και λίγο.  Το παιχνίδι τους κόντρα στο Βέλγιο, από το οποίο πολλοί περιμένουν πολλά, στην τελευταία αγωνιστική των ομίλων, θα δείξει αρκετά για το που μπορούν να φτάσουν τελικά αυτές οι δύο ομάδες.