Καλοκαιρινά μπερδέματα, φθινοπωρινές απολύσεις

Οι δύο απολύσεις, γιατί περί αυτού επρόκειτο, είχαν δύο κοινούς παρονομαστές. 

Ο πρώτος, πως αμφότερες οι απολύσεις ήρθαν ως αποτέλεσμα ηττών «με κάτω τα χέρια» σε ντέρμπι κόντρα στον Ολυμπιακό, από τα οποία υπήρχαν προσδοκίες. Του Πεδουλάκη μετά την ήττα με 25 πόντους διαφορά στο ΣΕΦ και του Κετσπάγια με… χρονοκαθυστέρηση μετά το 3-0 του Καραϊσκάκη. 

Ο δεύτερος κοινός παρονομαστής ήταν πως, όπως αποδείχτηκε, αμφότερες οι προσλήψεις δεν έγιναν μετά από αξιολόγηση των προπονητών βάσει κάποιων κριτηρίων που έθεσαν οι διοικήσεις για το πώς θέλουν την ομάδα τους. Η ΑΕΚ διέρρευσε πως, πέρα από τα αποτελέσματα, ο βασικός λόγος της λύσης της συνεργασίας ήταν το ποδόσφαιρο που έπαιζε η ομάδα επί Κετσπάγια. Σε αυτή την περίπτωση το λάθος ήταν προφανώς η πρόσληψη του Κετσπάγια: αυτή είναι η ποδοσφαιρική του φιλοσοφία, όλες οι προηγούμενες ομάδες του αυτό το ποδόσφαιρο έπαιζαν και στην ΑΕΚ θα έπρεπε να το ξέρουν. Αν ήθελαν κάτι διαφορετικό θα έπρεπε να έχουν πάρει άλλον προπονητή. 

Στον Παναθηναϊκό το ζήτημα είναι σαφώς βαθύτερο, όπως αποτυπώνει το γεγονός πως μετά την αποχώρηση του Ομπράντοβιτς και την πρώτη σεζόν του Πεδουλάκη, εδώ και τέσσερα χρόνια δηλαδή, ο Παναθηναϊκός κάθε σεζόν αλλάζει προπονητή εν μέσω αγωνιστικών υποχρεώσεων. Πρακτική που δεν ακολουθεί καμία άλλη από τις κορυφαίες ομάδες της Ευρωλίγκας, ενώ όσες έχουν επιτυχημένες σεζόν αυτή την τετραετία είτε έχουν τον ίδιο είτε έχουν κάνει μόνο μία αλλαγή προπονητή. 

Στη –δεύτερη- απόλυση του Πεδουλάκη σύμφωνα με τη σχετική διαρροή ο βασικός λόγος ήταν πως δεν αποδέχτηκε την πρόσληψη προπονητή από τις ΗΠΑ «για την επίθεση» παρ’ ότι υπήρχε σχετικός όρος στο συμβόλαιό του. Πέρα από το γελοίο του όρου που μπήκε στο συμβόλαιο, λες και γίνεται να διδάσκονται ξεχωριστά η άμυνα και η επίθεση στο μπάσκετ, και σε αυτή την περίπτωση τίθεται θέμα κριτηρίων πρόσληψης, δηλαδή συμβατότητας της φιλοσοφίας του προπονητή με τα «θέλω» τα διοίκησης. 

Είναι σαφές πως η διοίκηση του Παναθηναϊκού αποφάσισε το καλοκαίρι πως πρέπει να κινηθεί στη λογική που κυριαρχεί πλέον στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, της ταχύτατης μετάβασης από τη φάση άμυνας στη φάση επίθεσης, των «αθλητικών» κορμιών και του ένας εναντίον ενός, σε ένα πολύ πιο ενεργοβόρο στυλ παιχνιδιού. Εξ ου και η απόκτηση έξι Αμερικανών παικτών. 

Συνεπώς ο Πεδουλάκης ανέλαβε το καλοκαίρι να καθοδηγήσει τον Παναθηναϊκό στη μετά Διαμαντίδη εποχή, η οποία ούτως ή άλλως αποτελεί ένα τεράστιο σοκ για μια ομάδα που είχε συνηθίσει να στηρίζεται πάνω του από τότε που θυμάται τον εαυτό της. 

Ανέλαβε επίσης να της δώσει ένα τελείως διαφορετικό στυλ παιχνιδιού, στο οποίο είναι αμφίβολο ότι πιστεύει. Όπως είναι αμφίβολο ότι και η διοίκηση πίστευε ότι θα κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση. Γι’ αυτό και, για να ανανεωθεί η συνεργασία που ξεκίνησε στο τέλος της περσινής σεζόν, μπήκε ο όρος-ασφαλιστική δικλείδα από πλευράς διοίκησης για προπονητή επίθεσης από τις ΗΠΑ, τον οποίο θέλησε να ενεργοποιήσει μόλις «στράβωσε» η κατάσταση με την πολύ βαριά ήττα από τον Ολυμπιακό, δείχνοντας ουσιαστικά την έξοδο στον Πεδουλάκη. 

Επιπλέον, αφού είχε δουλέψει ο Πεδουλάκης σε όλη την προετοιμασία στο συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού, με την έναρξη της σεζόν αυτό-τραυματίζεται ο Τζέιμς, ο παίκτης κλειδί όπως είχε φανεί μέχρι τότε για την ομαλή μετάβαση στη νέα εποχή του Παναθηναϊκού. Ο δε τραυματισμός του Τζέιμς ανέδειξε και την γύμνια του Παναθηναϊκού σε δημιουργικούς γκαρντ, καθώς έμεινε ο Καλάθης και κανένας άλλος, δείχνοντας ότι θα έπρεπε να έχει αποκτηθεί άλλος ένας αν όχι δύο. 

Ο Πεδουλάκης, λοιπόν, πλήρωσε όλα τα παραπάνω: από το γεγονός πως δεν εδραιώθηκε μια ξεκάθαρη σχέση μεταξύ εκείνου και της διοίκησης, δηλαδή του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, το καλοκαίρι, μέχρι την μικρή εκτίμηση στον ρόλο του προπονητή που φαίνεται να έχει ο Παναθηναϊκός την τελευταία τετραετία (γεγονός παράδοξο για μία ομάδα που είχε για 13 χρόνια τον ίδιο προπονητή) και την ανισορροπία στη στελέχωση του ρόστερ. Πλήρωσε επίσης τις υψηλές προσδοκίες που δημιούργησαν οι ακριβές μεταγραφές παρ’ ότι ήταν βέβαιο ότι η μετάβαση στη μετά Διαμαντίδη εποχή δεν θα μπορούσε να ήταν ομαλή ανεξαρτήτως μεταγραφών, όπως και τις επιλογές του στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, που βγήκαν όλες λάθος. 

Ίσως, πάντως, να βγει και κάτι καλό για τον Παναθηναϊκό από όλη αυτή την αναστάτωση εφόσον ολοκληρωθεί η συμφωνία με τον Τσάβι Πασκουάλ. Οι «πράσινοι» θα έχουν συμφωνήσει με έναν κορυφαίο προπονητή, απολύτως συμβατό με το μπάσκετ που θέλουν να παίξουν, ο οποίος θα έχει ζητήσει και θα έχει πάρει εγγυήσεις τόσο για την απόκτηση των παικτών που χρειάζεται όσο και για το ότι θα… μακροημερεύσει. Μοιάζει ακριβώς αυτό που χρειάζεται ο Παναθηναϊκός τη δεδομένη στιγμή.