H άλλη όψη του ίδιου Τσίπρα
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κάτι τσιμπάει. Όχι από την κοινωνία, η οποία αναγνωρίζει το έργο της κυβέρνησης, αλλά από τους παλιούς του ψηφοφόρους, οι οποίοι τον είχαν εγκαταλείψει.
Προφανώς δεν άλλαξε κάτι στην οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, που να οδήγησε πίσω στην αγκαλιά του κόμματος.
Άλλαξε, όμως, η κυβερνητική ατζέντα και σε διάφορα θέματα υψηλού συμβολισμού επανήλθε στη ρητορεία του 2014.
Όπως, για παράδειγμα, το πανεπιστημιακό άσυλο. Μπορεί να είναι δευτερεύον θέμα και να απασχολεί κυρίως τους πρυτάνεις, αλλά για ένα μικρό κομμάτι των ψηφοφόρων του 2015 είναι συμβολικά σημαντικό. Κρατικοποίησε -για την ακρίβεια άλωσε- τον ΟΑΣΘ. Η νομιμότητα της ρύθμισης θα κριθεί στο δικαστήριο, αλλά πανελλαδικά στον πυρήνα των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ είχε θετική αποδοχή.
Υπήρξαν κάποιες τέτοιες κινήσεις, που αύξησαν τη συσπείρωση από τον έναν στους δύο ψηφοφόρους του Σεπτεμβρίου 2015, στους δύο στους τρεις και ουσιαστικά ο ΣΥΡΙΖΑ προσέφερε σε ένα συγκεκριμένο μέρος της εκλογικής του βάσης του 2015 τη δικαίωση της εφαρμογής μίας ιδεολογικής ατζέντας.
Αυτή η προσέγγιση προσέφερε στη συσπείρωση περισσότερα από όσα είχε προσφέρει η άκρατα υβριστική στάση, που είχε απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους, την ίδια περίοδο που απεμπολούσε τις προεκλογικές εξαγγελίες.
Στη συνέχεια δημοσιοποιήθηκαν οι φωτογραφίες με τις αβροφροσύνες κατά το δείπνο προς τιμήν του Μακρόν, κατά το οποίο η ελληνική πολιτική τάξη έδινε μία εικόνα ευπρέπειας, στην οποία τον τελευταίο καιρό δε μας είχε συνηθίσει.
Προφανώς δεν είναι κακό να έχουν καλές προσωπικές σχέσεις οι πολιτικοί αρχηγοί. Αλλά αυτό δε συνέβαινε με επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος δεν ήθελε να δείχνει ότι συγχρωτίζεται με το “παλιό” που ήλθε να ανατρέψει. Η ρητορεία του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην αντιπολίτευση ήταν εμπρηστική, απαξιωτική και ενίοτε χυδαία. Απλώς μάλλον τώρα κατάλαβαν ότι έδιωχνε τους άλλους, χωρίς να κρατά τους δικούς τους.
Και μετά -χθες και προχθές στην ΔΕΘ- ήλθε η πλήρης αποδοχή του πλαισίου Μητσοτάκη. “Καμία παροχή”. Απλώς ο Τσίπρας δεν απέκλεισε παροχές, όταν έλθουν οι “καλύτερες ημέρες”. Δε λέει πότε ακριβώς θα έλθουν, αλλά αφήνει ανοιχτό το παράθυρο να είναι το 2019. Μπορεί και να μην είναι, αλλά δε χάλασε ο κόσμος... Δύο στους τρεις δήλωναν προκαταβολικά στην έρευνα της MARC ότι δε θα πίστευαν αυτά που θα έλεγε- αν τα έλεγε.
Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να επιχειρεί συνολική αλλαγή στην αντιμετώπιση της αντιπολίτευσης. Ο επικεφαλής της αποδέχεται το πλαίσιο Μητσοτάκη στο “καμία παροχή” και ρίχνει τους τόνους στην αντιπαράθεση.
Αποδεχόμενος το πλαίσιο ευελπιστεί ότι θα εμφανιστεί πιο ειλικρινής, στοιχείο στο οποίο στις έρευνες έχανε πανηγυρικά από τον Μητσοτάκη. Άλλωστε, μήπως μέχρι τώρα έδινε αυτά που εξήγγειλε;
Ρίχνοντας τους τόνους ευελπιστεί ότι θα το επιβάλει στην αντιπολίτευση, καθώς μάλιστα ταιριάζει στο πολιτικό dna των στελεχών της. Πόσο ψηλούς τόνους μπορεί να έχει κάποιος, όταν δεν τον βρίζουν;
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι ο κ. Τσίπρας έριξε “λευκή πετσέτα”. Μπορεί, όμως, να πρόκειται απλώς για ένα νέο “αφήγημα” -κοινώς παραμύθι- που έχει ως στόχο, όπως όλα τα παραμύθια, να κοιμίσει τους ακροατές.
