Η Ελλάδα του Τσίπρα ανάμεσα στον αυταρχισμό και την ακυβερνησία

Τελικά παραιτείται ο κ.Κουρουμπλής ή δεν παραιτείται;

Ή μήπως έχει παραιτηθεί και δεν το γνωρίζουμε;

Διότι το να μην έχει παραιτηθεί και να το ξέρουμε, εντάσσεται στον κύκλο των αυτονοήτων.

Ο τρόπος με τον οποίο ο Υπουργός Ναυτιλίας και το Μέγαρο Μαξίμου διαχειρίστηκαν το θέμα των ευθυνών για την υπόθεση της ρύπανσης του Σαρωνικού απλώς επιβεβαιώνει ότι υπάρχει σοβαρή δυσλειτουργία στην κυβέρνηση.

Η παγκόσμια πολιτική ιστορία θα γράψει στα ανέκδοτα ότι μία ημέρα στην Ελλάδα ένας κυβερνητικός εκπρόσωπος χαρακτήρισε αυτονόητη την υποβολή παραίτησης από έναν υπουργό, ο οποίος στο μεταξύ είχε διευκρινίσει ότι είχε αναφέρει την παραίτηση ως λογοπαίγνιο.

Και όπως προκύπτει από το ότι ο κ.Τζανακόπουλος στην προσπάθειά του να καλύψει τον κ. Κουρουμπλή, έμεινε ακάλυπτος ο ίδιος, σε αμφισβήτηση έχει τεθεί πλέον και το κατά πόσο μιλάνε μεταξύ τους τα στελέχη της κυβέρνησης.

Το ζήτημα δεν είναι ότι εδώ και λίγες ημέρες η κυβέρνηση είναι αποσταθεροποιημένη. Το ζήτημα είναι ότι δε δείχνει να υπάρχει συντονιστικό κέντρο, το οποίο να έχει συνολική εικόνα του τι γίνεται και να προσπαθεΊ να σταθεροποιήσει την κατάσταση χαράσσοντας κοινή γραμμή. Έσtω με non paper.

Δεν είναι μόνο η υπόθεση του κ. Κουρουμπλή.

Είναι ο υφυπουργός Πιτσιόρλα να αδειάζει τον Υπουργό Σπίρτζη στο θέμα της FRAPORT.

Είναι η προχθεσινή δήλωση ...ανώνυμου -πλην κορυφαίου- παράγοντα του Υπουργείου Οικονομικών στο Bloomberg ότι  ΤΟ 2018 δεν αποκλείεται να χρειαστούν και άλλα μετρά, η οποία “άδειαζε” την κεντρική γραμμή του Μαξίμου.

Η κυβέρνηση δείχνει ως ένα εκκρεμές, που ταλαντώνεται μηχανικά και αμήχανα από τον αυταρχισμό στην ακυβερνησία.

Στέλνει τα ματ στους μεταλλωρύχους, αλλά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δεν τολμά να διαψεύσει έναν ...ανώνυμο παράγοντα του Υπουργείου Οικονομικών.

Η ελληνική κοινωνία δικαιούται να ξέρει στο όνομα τίνος και με ποιο περιεχόμενο εντολής ο Τσακαλώτος διαπραγματεύεται σήμερα στο Eurogroup του Ταλίν.