Η πολιτική ανηθικότητα ενός πρωθυπουργού

Χθες ο πρωθυπουργός έκανε δύο “γενναία” πράγματα. Το πρώτο ήταν ότι υπέγραψε μια συμφωνία, στην οποία αντιτίθεται σύμφωνα με τις μετρήσεις το 70% του ελληνικού λαού. Δεν προσπάθησε να το πείσει. Απλώς δημιούργησε μια συμμαχία προθύμων για να το αγνοήσει. Και έβαλε τα σκουπίδια κάτω από το χαλί.

Το δεύτερο “γενναίο” ήταν η προσφορά του να πάει μάρτυρας υπεράσπισης στη δίκη του κ.Γεωργίου, του επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, ο οποίος σέρνεται στα δικαστήρια εδώ και χρόνια.

Αλλά σέρνεται στα δικαστήρια γιατί κάποιοι υπηρετώντας το αφήγημα με το οποίο ο κ.Τσίπρας ανέβηκε στην εξουσία, υποστήριζαν ότι δεν υπήρχε κρίση. Ότι δεν ήταν τα νούμερα του κ.Γεωργίου το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας. Κι αν δεν υπήρχαν τα νούμερα Γεωργίου, θα εξακολουθούσαμε να ζούμε ζωή και κότα.

Σε τι ακριβώς θα πάει μάρτυρας, ο κ.Τσίπρας; Θα πάει να καταθέσει στο δικαστήριο ότι ο ίδιος κορόιδευε τον ελληνικό λαό;

Θα τον καλέσει στο δικαστήριο η υπεράσπιση του κ.Γεωργίου, την οποία σε προηγούμενη αξιολόγηση, ανέλαβε να πληρώνει το ελληνικό δημόσιο ως ένδειξη έμπρακτης συγγνώμης ή θα τον καλέσουν οι κατήγοροι του κ.Γεωργίου, οι οποίοι είναι πολιτικοί φίλοι και σύμμαχοι της κυβέρνησης του;

Διαλύουν συστηματικά επί πέντε χρόνια έναν άνθρωπο για να εξυπηρετήσουν τις πολιτικές τους επιδιώξεις και τώρα διαλύουν τις πολιτικές τους επιδιώξεις για να εξυπηρετήσουν έναν άνθρωπο...

Ο πρώτος άνθρωπος είναι ο κ.Γεωργίου, ο δεύτερος ο κ.Τσίπρας, η προσφορά του οποίου να προσέλθει ως μάρτυρας στη δίκη του πρώτου είναι η επιτομή της ανηθικότητας.

Πολιτικά ανήθικος απέναντι στον Γεωργίου που διώκεται, πολιτικά ανήθικος απέναντι σε όσους τον διώκουν, πολιτικά ανήθικος απέναντι σε αυτούς που εξαγόρασε τη στήριξη τους υποσχόμενος ότι θα βοηθήσει να αποκαλυφθεί η αλήθεια τους που κάλυψε ο Γεωργίου...