“Στην εξωτερική πολιτική υπάρχει η τάση ότι οι μικροί οφείλουν να ακολουθούν τους μεγάλους”

Δύο συνεντεύξεις έδωσε το Σαββατοκύριακο, ο Υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς. Και τις δύο σε φιλικά στην κυβέρνηση μέσα ενημέρωσης, είπε περίπου τα ίδια πράγματα. Τίποτε από τα οποία δεν ήταν εξαιρετικά καινούργιο.

Άλλωστε το τελευταίο καινούργιο το είχε πει στη συνέντευξη του στο Spiegel, μόλις είχε αναλάβει τον Φεβρουάριο του 2015.

“Στην εξωτερική πολιτική υπάρχει η τάση ότι οι μικροί οφείλουν να ακολουθούν τους μεγάλους.” , είχε πει.

Και αυτό είναι που καθόρισε την πολιτική που ακολούθησε η κυβέρνηση του, έκτοτε. Το πρόβλημα ήταν ότι προσπάθησε να ακολουθήσει όλους τους “μεγάλους”. Με τον ίδιο τρόπο που η κυβέρνηση του άσκησε πολιτική και στην Ελλάδα. Λέγοντας “ναι” σε όλους.

Αυτό ήταν ένα ανέκδοτο που τελείωσε. Αναγκάστηκε να υποταχθεί, να υπογράψει μνημόνια, να πάρει πίσω όλα τα “ναι” που είπε.

Το ζήτημα είναι ότι οι Αμερικανοί είχαν μία συγκεκριμένη πολιτική στα Βαλκάνια. Και οι Ρώσοι είχαν εκ διαμέτρου αντίθετες στρατηγικές επιδιώξεις. Έπρεπε να επιλέξει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει.

Η οικονομική κατάσταση της χώρας, που οι ίδιοι είχαν δημιουργήσει, δεν τους άφηνε πολλά περιθώρια.

Κι έτσι προχώρησαν τη συμφωνία με τα Σκόπια, αδυνατώντας να πουν όχι.

“Ο μικρός είχε ακολουθήσει τον μεγάλο” ως όφειλε. Αλλά συγχρόνως προσπαθούσε να πείσει έναν άλλο “μεγάλο” ότι εξυπηρετεί και τις δικές του επιδιώξεις, οι οποίες ήταν ακριβώς αντίθετες.

Ακριβώς όπως η επί της εργασίας συνάδελφος του, Έφη Αχτσιόγλου προσπαθεί να πείσει τους συνταξιούχους, ότι δεν εφαρμόσει τις περικοπές των συντάξεων που η κυβέρνηση της ψήφισε και διάφοροι άλλοι συνάδελφοι του, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι δεν πρέπει να έλθει στην εξουσία ο Μητσοτάκης διότι θα εφαρμόσει αυτά τα οποία ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Οι Ρώσοι δεν τσίμπησαν. Γιατί θα τσιμπήσουν οι συνταξιούχοι;