Από πίτα που δεν τρώει, δεν τον νοιάζει κι αν καεί...

Έχει δίκαιο η κυβέρνηση να αισθάνεται ικανοποιημένη από την χθεσινή επιστολή του κ.Πομπέο. Όμως θα είναι λάθος να θεωρηθεί ότι η επιστολή αφορά μόνο το τελευταίο εξάμηνο. Η επιστολή αφορά τον τρόπο με τον οποίο η Ουάσιγκτον αντιμετωπίζει τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις τα τελευταία χρόνια. Και αυτός υπερβαίνει τις κυβερνήσεις. Διότι οι προσεγγίσεις των κυβερνήσεων Μητσοτάκη και Τσίπρα δεν διαφέρουν ως προς τις σχέσεις με τις ΗΠΑ

Το μείζον ζήτημα για τις ΗΠΑ είναι η συμφωνία αμυντικής συνεργασίας να κυρωθεί από την ελληνική βουλή με τη μεγαλύτερη δυνατή πλειοψηφία και γιαυτό επιθυμούν να ψηφιστεί τουλάχιστον και από τα δύο μεγάλα κόμματα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αδικεί τον εαυτό του όταν αφήνει την επιστολή Πομπέο λάφυρο της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Άλλωστε χρόνος ισχύος της Συμφωνίας, από τον Δεκέμβριο του 2018 μέχρι τώρα που θα κυρωθεί, είναι μοιρασμένος περίπου ισομερώς ανάμεσα στις κυβερνήσεις των δύο κομμάτων.

Εκτός αν ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση ήθελε τη συμφωνία για να μπορέσει να χρησιμοποιήσει τη συνεργασία με τις ΗΠΑ σε βάρος των πολιτικών του αντιπάλων. Οπότε πλέον δεν τον νοιάζει πλέον.

Αλλά αυτό είναι μία κοντόφθαλμη προσέγγιση, που δεν ταιριάζει σε ένα κόμμα που κυβέρνησε σχεδόν πέντε χρόνια και διεκδικεί να κυβερνήσει και πάλι.