Θα τον ξανάβρουν (μόνο) στους μπαξέδες

03.09.2020
Editorial

Ο Φρανσουά Μιτεράν έλεγε ότι πολιτική είναι η διαχείριση των συμβολισμών. Ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν ο ορισμός αυτής της οπτικής στην πολιτική.

Καλύτερη επιβεβαιωση αυτής της λογικης από την επιλογή της 3ης του Σεπτέμβρη για την αναγγελία της ίδρυσης του κόμματος του δεν υπήρχε.

Ευθεία παραπομπή σε διεκδίκηση με μια πετυχημένη ειρηνική αν και ένοπλη επανάσταση και σαφή αντιμοναρχικό χαρακτήρα. Στη μεταδικτατορικη Ελλάδα, η μέρα ήταν από μόνη της πολιτικό μανιφέστο.

Ο Παπανδρέου ήξερε πώς να διαχειριστεί τα σύμβολα και πως να τα αξιοποιήσει στην εφαρμογή της πολιτικής.

Τα σύμβολα όμως δεν παραγουν πολιτική.

Το κύριο πρόβλημα των σημερινών διαδόχων του στο κόμμα που ίδρυσε είναι ότι από τη λογική του Παπανδρέου τους έμεινε μόνο το τοτέμ των συμβόλων. Με σημαντικότερο σύμβολο τον ίδιο.

Όμως ο Παπανδρέου σήμερα θα ήταν 101 ετων και η τελευταία φορά που διεκδίκησε λαϊκή εντολή ήταν πριν 27 χρόνια, το 1993. Αυτοί που ψήφισαν για πρώτη φορά τότε, τώρα είναι τουλάχιστον 45. Οι περισσότεροι υπουργοί της πρώτης οκταετίας του είναι στην καλύτερη περίπτωση απομαχοι.

Και το κόμμα του χρησιμοποιεί το σύμβολο του ΠΑΣΟΚ για να μιλήσει στο συναίσθημα όσων είχε γοητεύσει ο Ανδρέας.

Με όλα αυτά οι σημερινοί συνεχιστές του εξασφαλίζουν την προσωπική τους πολιτική επιβίωση μέχρις ότου η γενιά που ανέδειξε τον Ανδρέα φύγει οριστικά από τον μάταιο τούτο κόσμο.

Προφανώς τους αρκεί. Αλλά πολιτική χωρίς επιδίωξη εξουσίας δεν μπορεί να υπάρξει Ας ρωτήσουν τον Καρατζαφέρη, τον Λεβέντη, ακόμη και τον Καμμένο ή τον Σταυρό Θεοδωράκη.

Τον Παπανδρέου πλέον μπορεί να τον ξαναβρούν στους μπαξέδες αλλά δεν μπορεί ούτε να τους εύρει στα δώματα της εξουσίας, ούτε να τους οδηγήσει σε αυτά ...