Οι δικαστικές αποφάσεις βγαίνουν στα δικαστήρια και όχι στις συγκεντρώσεις

Η δίκη της Χρυσής Αυγής σήμερα τελειώνει. Τουλάχιστον σε πρώτο βαθμό.

Το σύνθημα που ακούγεται όλο και περισσότερο τον τελευταίο καιρό είναι ότι “δεν είναι αθώοι”.

Όμως μία δικαστική απόφαση κρίνεται αφότου ανακοινωθεί.

Αν ξέραμε την απόφαση προτού ανακοινωθεί, δεν θα χρειαζόταν η δίκη.

Αν η απόφαση βγαίνει με βάση των ψηφίσματα των συνδικαλιστικών οργανώσεων, δεν είναι δικαστική.

Όλοι αυτοί που σήμερα φωνάζουν ότι οι κατηγορούμενοι δεν είναι αθώοι, πρέπει να αναλογιστούν τι έκαναν οι ίδιοι, αν και όταν μπορούσαν να κάνουν κάτι, για να μην χρειαστούν 5,5 χρόνια για να εκδικαστεί η υπόθεση.

Για παράδειγμα, ο κ.Τσίπρας, ο οποίος τώρα εκφράζει τη βεβαιότητα του ότι “δεν είναι αθώοι”, φρόντισε να βρεθεί ένας αξιοπρεπής χώρος για να ξεκινήσει η δίκη και να μην χρειαστεί να αναβάλλεται διαρκώς την ώρα που ήταν κρίσιμες οι ψήφοι των βουλευτών της Χρυσής Αυγής για να περάσει η αλλαγή του εκλογικού νόμου και η εφαρμογή της απλής αναλογικής από τις επόμενες εκλογές;

Οι δικηγόροι πχ φρόντισαν να εξαιρέσουν τη δίκη από τις αποχές τους, οι οποίες προκάλεσαν επιπλέον καθυστερήσεις στην εκδίκαση της υπόθεσης;

Προφανώς δεν είναι μόνο αυτά τα παραδείγματα. Υπάρχουν πολλά ακόμη.

Και προφανώς καμία απόφαση δεν είναι στο απυρόβλητο και δεν εξαιρείται της κριτικής.

Όμως να δούμε πρώτα την απόφαση και μετά να την κρίνουμε.

Διότι και οι κρίνοντες κριθήσονται, δηλαδή αυτοί που κρίνουν, οι δικαστές θα κριθούν. Από όλους μας.

Αυτοί που προκαταβολικά υπονομεύουν την εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη, δεν ενδιαφέρονται για την καταδίκη των πράξεων αυτών που ήθελαν να καταλύσουν τη δημοκρατία αλλά θέλουν να δημιουργήσουν πολιτικό κεφάλαιο με εξυπνάδες. ΔΙότι αν τους ενδιέφερε η απόφαση, δεν θα έκαναν συγκεντρώσεις αφότου είχε ουσιαστικά εκδοθεί

Αλλιώς τα δικαστήρια, είναι λαϊκά δικαστήρια, όποια κι αν είναι η απόφαση.