Η ακροδεξιά μετά την καταδίκη της Χ.Α.: Χωρίς Βουλή, χωρίς ρευστό, χωρίς αρχηγό…

Την πλήρη αποτυχία του εγχειρήματος της Χρυσής Αυγής να επικυριαρχήσει διά της βίας στη θεσμική συγκρότηση του ελληνικού κράτους επιβεβαίωσε η αυτόβουλη παράδοση των στελεχών του κόμματος που καταδικάστηκαν από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων και των οποίων το αίτημα για αναστολή απορρίφθηκε.

Η εικόνα της «λευκής πετσέτας» άρχισε να αποτυπώνεται όταν καταγράφηκαν να εμφανίζονται στην αίθουσα του δικαστηρίου κατόπιν εορτής, δηλαδή μετά την ολοκλήρωση της δικής, σε μια προσπάθεια να αποφύγουν την έκτιση της ποινής. Έστω προς το παρόν.

Η στιγμή που δεκάδες χρυσαυγίτες έξω από τη ΓΑΔΑ φώναζαν «άκου, αρχηγέ, άκου το καλά, ξευτίλισες το σύστημα άλλη μια φορά», στην πρώτη σύλληψη του Μιχαλολιάκου το 2013, δεν ήταν απλώς επτά χρόνια πίσω. Ανήκε σε μια άλλη εποχή, κατά την οποία η ηγεσία της Χρυσής Αυγής θεωρούσε βέβαιο ότι διά της βίας μπορούσε να ισοπεδώσει το «σύστημα».

Την προηγούμενη Πέμπτη μετρημένοι στα δάχτυλα σωματοφύλακες του αρχηγού τον προστάτευαν απλώς για να μπει στο αυτοκίνητο που θα τον οδηγούσε στη ΓΑΔΑ για να παραδοθεί και να εκτίσει την ποινή του.

Η εποχή, τον Σεπτέμβριο του 2013, που εκατοντάδες υποστηρικτές του είχαν καταλάβει το πεζοδρόμιο απέναντι από τη ΓΑΔΑ και χρειάστηκε αστυνομική επιχείρηση για να απομακρυνθούν παραπέμπει στο βάθος της Ιστορίας.

Όπως και η διαβεβαίωση εκείνη την ίδια μέρα του κ. Ηλία Παναγιώταρου ότι «ο κόσμος θα εξυψώσει τη Χρυσή Αυγή, είτε με αυτό το όνομα είτε με κάποιο άλλο», που ουδείς μπορεί να ισχυριστεί ότι επιβεβαιώθηκε στον χρόνο.

Μάλιστα, επτά χρόνια αργότερα, ο κ. Παναγιώταρος παραδέχτηκε την ήττα, όταν την Πέμπτη, λίγο μετά τη σύλληψή του, ευχήθηκε «κάποιοι άλλοι να κάνουν τη δουλειά καλύτερα».

Το παραμύθι της Χρυσής Αυγής και το φλερτ της με την εξουσία δεν είχε πρίγκιπα, αλλά είχε πολλούς και αποκρουστικούς δράκους.

Ήταν όμως ένα κακέκτυπο του ναζιστικού προτύπου, το οποίο προσπάθησε να εφαρμόσει με οδηγό άνευ διδασκάλου.

Αλλά το βασικό του πρόβλημα ήταν ότι η βία, η οποία ήταν το μέσο για να μεταδώσει το μήνυμά του, δεν μπορούσε να ασκηθεί όταν το κράτος αποφάσισε να λειτουργήσει ως κατασταλτικός μηχανισμός απέναντι σε αυτούς που το απειλούσαν. Όταν αποφάσισε να καταστήσει απαγορευμένη τη βία και ποινικοποίησε πολιτικά τη σχέση με το ναζιστικό μόρφωμα. Και, κυρίως, όταν στέρησε από το κόμμα την εναπομείνασα ροή χρηματοδότησης, δηλαδή τις κρατικές χρηματικές ενισχύσεις.

Την ισχυρή πολιτική απόφαση της κυβέρνησης Σαμαρά, η οποία έγινε επίσημη κρατική πολιτική, δεν μπόρεσε να ανατρέψει ούτε η προδιάθεση του ΣΥΡΙΖΑ, όπως αποκαλύφθηκε από τον τότε υπουργό Δικαιοσύνης, Σταύρο Κοντονή, να διευκολύνει τη συνέχιση της παρουσίας του κόμματος, για το οποίο νόμιζε ότι αποτελούσε κατεύθυνση για τους δυσαρεστημένους δεξιούς ψηφοφόρους.

Προσπάθησε να το αξιοποιήσει ο κ. Ηλίας Κασιδιάρης, όταν δημοσιοποίησε τους διαλόγους με τον τότε διευθυντή του Γραφείου του κ. Σαμαρά, Τάκη Μπαλτάκο, απενοχοποιώντας την ψήφο στη Χρυσή Αυγή ως μια ευρύτερη δεξιά επιλογή.

H στρατηγική κατέρρευσε παταγωδώς τον Ιούλιο του 2019 με την αποτυχία της εισόδου στη Βουλή, η οποία άνοιξε τον ασκό του Αιόλου για την ίδια την ύπαρξη του κόμματος και οδήγησε στην ακραία αμφισβήτηση του αρχηγού απ’ όλους τους επίδοξους διαδόχους. Ο Μίχος είχε ήδη μετακινηθεί σε άλλο κόμμα, οι στρατηγοί που απομακρύνθηκαν από την Ευρωβουλή δεν είχαν κανέναν λόγο να ξαναβλέπουν το κόμμα, ο ευρωβουλευτής Λαγός έκανε δικό του κόμμα και βόλευε στελέχη ως μετακλητούς και ο Κασιδιάρης διεκδικούσε για τον εαυτό του την επόμενη μέρα.

Χωρίς Βουλή, χωρίς ρευστό, χωρίς κόμμα, το μόρφωμα που τρομοκρατούσε με ομάδες εφόδου τη νύχτα της Αθήνας διελύθη εις τα εξ ων συνετέθη, διότι δεν είχε πλέον κανέναν να εκφράζει.

Τώρα τα σχέδια της αστυνομίας λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους, στη διάταξη των χώρων στους οποίους θα φυλακιστούν οι επικεφαλής, το γεγονός ότι οι σχέσεις τους έχουν πια διαρραγεί σε τέτοιον βαθμό που είναι αμφίβολο αν μιλάνε καν μεταξύ τους.

Η ελληνική ακροδεξιά θα αναζητήσει πλέον άλλους διαύλους πολιτικής έκφρασης, τους οποίους είναι βέβαιο ότι δεν θα βρει εκεί όπου άφησε το αποτύπωμά της η Χρυσή Αυγή. Το ερώτημα που θα πρέπει να απαντήσει είναι κατά πόσο μπορεί να υπάρξει χωρίς ευθεία παραπομπή στη βία και ποιος μπορεί να είναι αυτός που θα συγκινήσει εκφράζοντας την ακροδεξιά της νομιμότητας χωρίς την επίκληση της βίας.

Οι μετρήσεις που αποτυπώνουν το κλίμα στην πολιτική κανονικότητα στην οποία επιστρέφει η χώρα, μετά τον ΣΥΡΙΖΑ, δείχνουν ότι ένα τέτοιο εγχείρημα θα είναι εξαιρετικά δύσκολο. Το 2,9% δεν προσφέρεται για πολλούς πατεράδες…