Η πτώση της Χαλυβουργικής
Ήταν ο πατριάρχης της ελληνικής βιομηχανίας, η βιομηχανία που «έχτισε» την Ελλάδα. Είναι συνυφασμένη με τις περιόδους ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, με τελευταία την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων, όταν ολοκληρώθηκε η μεγάλη επένδυση εκσυγχρονισμού, ύψους 1 δισ. ευρώ, για την εγκατάσταση νέων ελασματουργείων. Ο λόγος για τη Χαλυβουργική, που σήμερα είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος βιομηχανικός οφειλέτης της ΔΕΗ, ενώ χρειάστηκε η παρέμβαση της κυβέρνησης προκειμένου να μην… κοπεί το ρεύμα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι από χρέος σχεδόν 7 εκατ. ευρώ στις αρχές του 2015, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, η απαίτηση της ΔΕΗ έχει υπερτετραπλασιαστεί, στα 31,4 εκατ. ευρώ.
Εκτός όμως από τα προβλήματα με τη ΔΕΗ, η Χαλυβουργική έχει ουσιαστικά σταματήσει την παραγωγική της δραστηριότητα. Στο εργοστάσιο στην Ελευσίνα ήδη από το 2015 έχουν σβήσει οι κλίβανοι και για ένα διάστημα η λειτουργία συνεχίστηκε μόνο στο ελασματουργείο. Όλα δείχνουν ότι το κοκτέιλ του υψηλού δανεισμού, της κατακόρυφης πτώσης της οικοδομικής και κατασκευαστικής δραστηριότητας και των γενικότερων προβλημάτων της οικονομίας ήταν καταστροφικό για τη Χαλυβουργική, που ιδρύθηκε το 1925.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το προσωπικό έχει μειωθεί με αλλεπάλληλα προγράμματα εθελουσίας εξόδου, ενώ οι εναπομείναντες εργαζόμενοι απασχολούνται εκ περιτροπής και με διαθεσιμότητες.
Από την άλλη, με το σταγονόμετρο είναι οι πληροφορίες σχετικά με τις πολύμηνες διαπραγματεύσεις με τις πιστώτριες τράπεζες.
Η ενδοοικογενειακή κόντρα
Και σε όλα αυτά θα πρέπει να προστεθεί και μια ενδοοικογενειακή κόντρα για το ποιος θα πάρει τον έλεγχο της Χαλυβουργικής: ο πατέρας Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος ή οι γιοι του, Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος;
Πρόκειται για μια διαμάχη που έχει οδηγηθεί στις δικαστικές αίθουσες, ενώ η απόφαση αναμενόταν στα τέλη Οκτωβρίου. Ειδικότερα, οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος έχουν υποβάλει αίτημα «δικαστικής συμπαράστασης» κατά του πατέρα τους, Κωνσταντίνου, που εκδικάστηκε τον περασμένο Μάιο.
Σημειώνεται ότι «δικαστική συμπαράσταση» είναι η κατάσταση στην οποία υποβάλλεται ένα πρόσωπο που έχει σοβαρά ψυχοδιανοητικά ή σωματικά προβλήματα διά δικαστικής απόφασης, κατά τη διάρκεια της οποίας το πρόσωπο αυτό περιέρχεται σε ολική ή μερική δικαιοπρακτική ανικανότητα ή έχει ανάγκη τη συναίνεση συγκεκριμένου προσώπου, δηλαδή του δικαστικού συμπαραστάτη, για την έγκυρη κατάρτιση όλων ή ορισμένων δικαιοπραξιών.
Όπως περιγράφουν οι γιοι Αγγελόπουλοι στο αίτημα των 18 σελίδων που υπέβαλαν τον περασμένο Μάρτιο, η επιδείνωση των προβλημάτων υγείας του 73χρονου πατέρα τους είναι τέτοια ώστε τον καθιστά ανίκανο να διαχειριστεί τις υποθέσεις του. Γεγονός που, όπως επισημαίνουν, αναθέτει σε εκείνους «το θλιβερό καθήκον να ενεργήσουν ό,τι είναι αναγκαίο για τη θέση του σε πλήρη στερητική δικαστική συμπαράσταση για διασφάλιση της προσωπικότητας και των συμφερόντων του».
Σύμφωνα με εκτιμήσεις νομικών κύκλων, οι πιθανότητες να κερδίσουν τα δύο παιδιά του Αγγελόπουλου είναι μεγάλες, κάτι που αυτομάτως θα θέσει εκτός της βιομηχανίας τον πατέρα τους. Αυτό εκτιμάται ότι θα τους δώσει τη δυνατότητα να προχωρήσουν στις ριζικές αλλαγές που θέλουν να κάνουν στη Χαλυβουργική με στόχο την εξυγίανση και τη βιωσιμότητά της.
Δάνεια άνω των 400 εκατ. ευρώ
Σύμφωνα με στελέχη της αγοράς, στην κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει, η Χαλυβουργική χρειάζεται αρκετές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ προκειμένου να επιβιώσει.
Ισολογισμοί έχουν να δημοσιευτούν από το 2015, όπου επίσης η κατάσταση εμφανίζεται τραγική. Η εταιρεία είχε τζίρο μόλις 16,8 εκατ. ευρώ και ζημία μετά φόρων 35 εκατ. ευρώ, ενώ το 2014 ο τζίρος ήταν ελαφρώς χαμηλότερος και οι ζημίες 36 εκατ. ευρώ. Δηλαδή μέσα σε μόλις δύο χρόνια είχαν εξαφανιστεί 70 εκατ. ευρώ κεφαλαίων και η καθαρή θέση είχε εκμηδενιστεί. Κι αυτό την ώρα που ο μέτοχος το 2015 έβαλε 40 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων, όμως, άμεση ενίσχυση ήταν τα 6,8 εκατ. ευρώ και τα υπόλοιπα κεφαλαιοποίηση υποχρεώσεων και εξόφληση τράπεζας του εξωτερικού. Το 2016 τράπεζες και μέτοχοι είχαν συμφωνήσει να βάλουν από 10 εκατ. ευρώ ώστε η εταιρεία να λειτουργεί έως το καλοκαίρι του 2017 και οι μέτοχοι είχαν βάλει στην εταιρεία 3,7 εκατ. ευρώ με άγνωστο τι απέγινε με τα υπόλοιπα ποσά.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο δανεισμός της Χαλυβουργικής ξεπερνά τα 410 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων το μεγαλύτερο ποσοστό είναι συγκεντρωμένο σε δύο τραπεζικά ιδρύματα, τα οποία έχουν προσημειώσεις ύψους 250 εκατ. ευρώ, ενώ για τα υπόλοιπα ποσά δανείων δεν υπάρχουν εξασφαλίσεις. Ο δανεισμός ήδη έχει καταστεί ληξιπρόθεσμος, χωρίς ωστόσο να υπάρχει ουσιαστική εξέλιξη επί του θέματος.
Παράγοντες της αγοράς υποστηρίζουν ότι ο υψηλός δανεισμός της εταιρείας είναι δύσκολο να αναδιαρθρωθεί με τους όρους που έχει προτείνει η ιδιοκτησία στις τράπεζες, ενώ συνολικά ο κλάδος δοκιμάζεται από την εγχώρια ύφεση και την υπερβάλλουσα προσφορά χάλυβα. Η διοίκηση της Χαλυβουργικής έχει καταθέσει νωρίτερα φέτος πρόταση προς τις τράπεζες για την αναδιάρθρωση των υποχρεώσεών της με επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής, αλλά και με σημαντική απομείωση των τραπεζικών απαιτήσεων, αναφέρουν τραπεζικές πηγές.
Αν και η εταιρεία δηλώνει αισιόδοξη για την έκβαση των διαπραγματεύσεων, οι τράπεζες φαίνεται πως προκρίνουν τη λύση του πτωχευτικού δικαίου διά της υπαγωγής της εταιρείας σε καθεστώς ειδικής διαχείρισης και δι’ αυτού στον εκπλειστηριασμό των στοιχείων του ενεργητικού της για να καλυφθεί κάποιο μέρος των απαιτήσεων των πιστωτών.
Να σημειωθεί πως η αξία των ακινήτων της Χαλυβουργικής είναι εγγεγραμμένη στα βιβλία της περίπου στα 291 εκατ. ευρώ (στοιχεία 2015), αλλά κύκλοι της αγοράς αμφισβητούν το κατά πόσο είναι δυνατή η εξασφάλιση τέτοιων κεφαλαίων στην περίπτωση ρευστοποίησής τους. Αντιστοίχως, η αξία του εξοπλισμού αναφέρεται στα 135 εκατ. ευρώ, πλην όμως και σε αυτή την περίπτωση η ύπαρξη αγοραστή αμφισβητείται.
