Οι δύο όψεις ενός συλλαλητηρίου που γι' αλλού ξεκίνησε και αλλού κατέληξε - Free Sunday
Οι δύο όψεις ενός συλλαλητηρίου που γι' αλλού ξεκίνησε και αλλού κατέληξε

Οι δύο όψεις ενός συλλαλητηρίου που γι' αλλού ξεκίνησε και αλλού κατέληξε

Είναι δύσκολο να βγει μόνο μία κυρίαρχη εικόνα από το συλλαλητήριο για τη Μακεδονία την περασμένη Κυριακή στη Θεσσαλονίκη. Κι αυτό γιατί από αλλού ξεκίνησε και αλλού κατέληξε.

Πρωταγωνιστές, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, στη διοργάνωσή του υπήρξαν εθνικιστές, νεοναζί, ρασοφόροι, παραθρησκευτικές οργανώσεις, οργανωμένοι οπαδοί κατ’ απαίτηση του προέδρου. Εξού και η αλυτρωτική απαίτηση του συλλαλητηρίου περί μη χρήσης του όρου «Μακεδονία» από την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, ανάλογη των αλυτρωτικών επιδιώξεων των Σκοπιανών, εκπορευόμενων από το Σύνταγμα και από τα σχολικά βιβλία τους, ότι είναι οι απόγονοι των αρχαίων Μακεδόνων και εκφραστές του έθνους της Μακεδονίας, όπως αυτή ορίστηκε γεωγραφικά κατά την οθωμανική περίοδο και παραμένει διεθνώς μέχρι σήμερα, με εδάφη της να βρίσκονται στην Ελλάδα, στην ΠΓΔΜ, στη Βουλγαρία, στη Σερβία, στην Αλβανία και στο Κόσσοβο.

Απ’ όλα είχε ο μπαξές του συλλαλητηρίου. Και τους προαναφερθέντες και τους απαραίτητους για την περίσταση γραφικούς.

Όπως και περίφημους πολεμιστές.

Κάποιοι μπορεί να ήθελαν να παραστούν, αλλά τελικά δεν το έκαναν, μόνο και μόνο λόγω των δηλώσεων Ιερώνυμου μετά τη συνάντηση με τον πρωθυπουργό, για κανέναν άλλον λόγο.

Επιπλέον, μέσω του συλλαλητηρίου απαντήθηκαν και μεγάλα ερωτήματα.

Η όλη κατάσταση και εδώ και στην ΠΓΔΜ ενέπνευσε και videogame.

Υπάρχει όμως και η άλλη εικόνα του συλλαλητηρίου, που προέκυψε από τη μαζικότατη συμμετοχή σε αυτό, υπερκαλύπτοντας τους όποιους σκοπούς των διοργανωτών. Μαζικότατη συμμετοχή πολιτών που ήθελαν να εκφράσουν την ανησυχία τους για τις κινήσεις της κυβέρνησης στο Σκοπιανό και όσα αντιλαμβάνονται ότι πρόκειται να συμβούν –δηλαδή να δώσουμε τα πάντα και να πάρουμε ελάχιστα, παρ’ ότι βρισκόμαστε σε θέση ισχύος–, την οποία οι κάθε είδους κυβερνητικοί προσπάθησαν αρχικά να απαξιώσουν.

Σε κάθε περίπτωση,

Το λάθος, όπως και η γενικότερα λάθος κυβερνητική ανάλυση για τα οφέλη που θα μπορούσε να έχει ανακινώντας το Σκοπιανό, έγινε αντιληπτό, όπως φάνηκε και από τη διορθωτική κίνηση Τσίπρα στο Νταβός, στη συνάντηση με τον Ζάεφ, να προβάλει για πρώτη φορά ως προϋπόθεση επίλυσης του ζητήματος την εξάλειψη του αλυτρωτισμού. Μόνο που η κυβέρνηση Ζάεφ, και να ήθελε –που παραμένει εξαιρετικά αμφίβολο–, δεν είναι αρκετά ισχυρή για να το καταφέρει. Μια ακόμη περήφανη διαπραγμάτευση που θα καταλήξει σε kolotumba, απλώς η προσπάθεια πλέον είναι να φανεί ότι υπεύθυνοι για τη μη λύση είναι οι άλλοι, όχι εμείς.

Η εξέλιξη επιβεβαιώνει και αυτό που είχε φανεί εξαρχής: δεν έπιασε καμιά κάψα τον πρωθυπουργό να λύσει το Σκοπιανό, απλώς εκτίμησε ότι θα μπορούσε να δημιουργήσει πρόβλημα στη ΝΔ. Και τώρα που του γύρισε μπούμερανγκ διαχειρίζεται την κρίση.

Σε άλλα, παραπλήσια νέα, ο μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος είπε να φανερώσει την αλήθεια της ψυχής του, να πει τον πόνο του ο άνθρωπος.

Σε μια συνηθισμένη εβδομάδα επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, το υπουργείο Οικονομικών διέψευσε πως έχει υπογράψει για διενέργεια 130.000 πλειστηριασμών τα επόμενα χρόνια, όπως ανέφερε η Έκθεση Συμμόρφωσης για την επιτυχή ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης.

Μάλλον όχι, γι’ αυτό και βγήκε στη συνέχεια ο Ντράγκι και διέψευσε τη διάψευση. Τι να κάνεις, συμβαίνουν αυτά, μετά από τρία χρόνια διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ τα έχουμε συνηθίσει. Όπως έχουμε συνηθίσει και τα μεγαλεπήβολα σχέδια Καμμένου που εφαρμόζονται στον ίδιο βαθμό που τηρούνται οι δεσμεύσεις και οι κόκκινες γραμμές του.

Αν ξεπεράσουμε το γεγονός ότι η συγκεκριμένη πρόταση παραβιάζει κάτι λίγα άρθρα του Συντάγματος και νόμους που μόλις ψήφισε η κυβέρνηση για τη διαχείριση των κόκκινων δανείων, ή την ίδια τη λογική της πρότασης Καμμένου να ικανοποιήσει τους στρατιωτικούς και οι υπόλοιποι να πάνε να απαυτωθούνε, υπάρχουν και κάποια τεχνικά προβληματάκια.

Ένα άλλο πράγμα που έχουμε συνηθίσει είναι οι αντιξοότητες που καλείται να αντιμετωπίσει ο πρωθυπουργός για το καλό της χώρας. Από τις 17 ώρες διαπραγμάτευσης, στο παρ’ ολίγον θάψιμο κάτω από τους τόνους λουλουδιών με τα οποία τον έραναν ενθουσιασμένες γυναίκες στην Ξάνθη, και πλέον στα κρυοπαγήματα του Νταβός.