4 καλλιτέχνες εξομολογούνται: «Υιοθέτησα ένα πρώην αδέσποτο»

Ο Γιώργος Νανούρης, η Κατερίνα Μισηχρόνη, η Σαββέρια Μαργιόλα και η Κατερίνα Αντωνιάδου υιοθέτησαν ένα πρώην αδέσποτο και περιγράφουν τη ζωή δίπλα τους.

Δεν είναι εύκολο να έχεις σκύλο, κι ας το συνιστούν 60 διαφημιστές για χαρτί υγείας. Πολλές φορές δεν είναι καν ωραίο. Δεν υπάρχει τίποτα γοητευτικό στα συντρίμμια που κάποτε ήταν τα έπιπλα βεράντας σου. Κι αυτό επειδή δεν τον πήγες βόλτα επειδή έβρεχε, βαριόσουν, βιαζόσουν. Όλα αυτά, όμως, δεν απασχολούν τον σκύλο σου. Η βόλτα είναι θεσμός κι όλοι γνωρίζουν τι κάνουν οι θεσμοί αν προσπαθήσεις να τους αψηφήσεις.

Ο σκύλος είναι σκληρός διαπραγματευτής: διεκδικεί το χώρο σου, καθορίζει το πρόγραμμά σου, σε αλλάζει. Προς το καλύτερο. Σε βάζει σε μία άτακτη σειρά, σε φέρνει αντιμέτωπο με τον «χειρότερο εφιάλτη σου», αυτόν που έστω για μισή ώρα υπάρχει ένας κόσμος χωρίς ΕΝΦΙΑ, φόρο εισοδήματος και έκτακτη εισφορά. Γιατί τον σκύλο σου δεν τον ενδιαφέρουν οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, ούτε οι ταμειακές σου οφειλές. Διαθέτει μια φυσική ροπή προς την τεμπελιά που είναι μεταδοτική και σωτήρια, ένα ένστικτο ανεξάντλητης χαράς, μια μόνιμη αθωότητα και περιέργεια για τα δώρα της στιγμής. Ζει για το τώρα, χωρίς δεύτερες σκέψεις.

Η ηθοποιός Κατερίνα Μισιχρόνη αυτό το διάστημα βρίσκεται στο Σύγχρονο θέατρο, στο «Δείπνο», ενώ παράλληλα βρίσκεται σε γυρίσματα για το «6 Νύχτες στην Ακρόπολη», που θα προβάλεται από του χρόνου στην ΕΡΤ, περιμένοντας τα γυρίσματα του «Λόγω Τιμής». Πάρα το πρόγραμμα απαιτήσεων, ποτέ δεν αμελεί την Μπιζού, την σκυλίτσα της.

«Έχω τη χαρά να συνυπάρχω με τη Μπιζού τα τελευταία 13 χρόνια! Πρόκειται για ένα καφετί duschund, κοινώς «λουκάνικο». Τη συνάντησα τυχαία ένα βράδυ στη Θεσσαλονίκη. Έτρωγα σε ένα εστιατόριο και δίπλα μου έτρωγε ένα κορίτσι που κρατούσε στα πόδια της ένα μικρό μαύρο πουγκί, από όπου προεξείχε ένα τοσοδούλικο καφέ κεφαλάκι. Αναπόφευκτα, μου τράβηξε το βλέμμα και αφού ήδη το χάιδευα κανένα 10 λεπτό το κορίτσι μου είπε πως μόλις είχε γεννήσει το σκυλί της και επειδή δεν μπορεί να κρατήσει όλα τα κουτάβια ψάχνει να το δώσει. Ήταν έρωτας με την πρώτη μάτια. Εκείνο το βράδυ έφυγα από το εστιατόριο ,κρατώντας τη Μπιζού».

Μια γλυκιά πρώτη γνωριμία. Δυστυχώς αυτή είναι η μειοψηφία στους ελληνικούς δρόμους. Για παράδειγμα η τραγουδίστρια Σαββέρια Μαργιόλα βρήκε τις σκυλίτσες της στα.. σκουπίδια. «

Έχω δύο θηλυκές σκυλίτσες, τη λευκή Νάγια και την μαύρη-κανελή Τσίκα. Είναι ενάμιση χρονών και είναι αδερφές. Ένα βράδυ γυρνώντας στο σπίτι μαζί με μία καλή μου φίλη, ξαφνικά ακούσαμε το κλάμα τους μέσα από ένα κάδο σκουπιδιών. Σταματήσαμε και κατεβήκαμε να δούμε τι συμβαίνει. Αναποδογυρίζοντας τον κάδο είδαμε τέσσερα νεογέννητα κουτάβια στον πάτο, σε άθλια κατάσταση, μέσα σε μία κούτα. Συγκλονιστήκαμε. Μας ήταν αδιανόητο πως υπάρχουν άνθρωποι με τόσο απάνθρωπη συμπεριφορά. Τα πήραμε σπίτι και με τη βοήθεια μιας φιλόζωης κυρίας τα φροντίζαμε μέρα νύχτα. Όταν έγιναν τριών μηνών αρχίσαμε να βάζουμε αγγελίες για την υιοθεσία τους και εμείς οικογενειακώς αποφασίσαμε να υιοθετήσουμε αυτά  τα δύο θηλυκά».

Η Σαββέρια, που αυτήν την περίοδο ετοιμάζεται να ηχογραφήσει ένα καινούργιο τραγούδι, ενώ προγραμματίζει τις καλοκαιρινές της παραστάσεις, έχει ολοκληρωμένη απάντηση στο κλασσικό ερώτημα «γιατί έχουμε τόσα αδέσποτα;» και δεν μασάει τα λόγια της. «Θεωρώ πως οφείλεται στην κοινωνική μας ανευθυνότητα, στην έλλειψη γνώσης  και τη λάθος νοοτροπία σχετικά με τη στείρωση αλλά και στους ανεπαρκείς μηχανισμούς της πολιτείας», ενώ η Κατερίνα Μισηχρόνη γίνεται ακόμα πιο σκληρή με την ανθρώπινη ύπαρξη «Γιατί έχουμε μάθει κυρίως να παίρνουμε και όχι να δίνουμε».

Οι δυο τους αφιερώνουν ουσιαστικό χρόνο στα κατοικίδια τους. Άλλωστε η σχέση αυτή είναι απαιτητική. «Λατρεύω  τα παιχνίδια και την απογευματινή βόλτα μαζί τους. Είναι στιγμές γεμάτες χαρά και για εκείνες και για μένα. Επίσης μοναδικές και οι στιγμές να απολαμβάνουμε παρέα τη ζεστασιά του σπιτιού μετά από μια κουραστική ημέρα», λέει η Σαββέρια. Από την άλλη η Κατερίνα απολαμβάνει περισσότερο το πρωινό ξύπνημα «τη στιγμή που ξυπνάει το πρωί και θα έρθει να βάλει τη μουσούδα της στο κρεβάτι μου αλλά και το βράδυ όταν λίγο πριν με πάρει ο ύπνος «χουζουρεύουμε» μαζί».

Η σχέση τους με τα ζώα τους προφανώς είναι ξεχωριστή. Τι τους έχουν μάθει, όμως, κάτι τα σκυλιά του; Κάτι που δεν θα μπορούσε να τους το διδάξει ένας άνθρωπος;

«Την υπομονή, την ανιδιοτελή αγάπη και την αντανακλαστική χαρά», ισχυρίζεται η Κατερίνα. «Μέσα από τη μη λεκτική επικοινωνία και την άνευ όρων αγάπη τους, έχω μάθει να επικοινωνώ  μαζί τους με ένα διαφορετικό τρόπο, πιο βαθύ και πιο ουσιαστικό, που με κάνει καλύτερο άνθρωπο. Επίσης μου ενίσχυσαν τις έννοιες της αφοσίωσης και της απόλυτης αρμονίας με το περιβάλλον», λέει η Σαββέρια.

The Cat Lovers

Για αιώνες η γάτα, όπως και η γυναίκα, έχει δαιμονοποιηθεί ως ένα πλάσμα πονηρό, υστερόβουλο, μοχθηρό, αγνώμον. Λένε πως δεν πιάνεται φίλη, πως εκεί που δεν το περιμένεις θα σε γρατζουνίσει, πως μια μέρα απλά θα φύγει… Τι λένε, όμως, δύο «συγκάτοικοί» της;

Η ηθοποιός Κατερίνα Αντωνιάδου παίζει την Ευτέρπη στη Λωξάντρα στο θέατρο Βεάκη.  «Την Καλυψώ μου, με το ένα μάτι μπλε, το άλλο μελί και μια μαύρη βούλα στο άσπρο φόντο της, την βρήκε μια φίλη μου, περίπου 2,5 μηνών, σφηνωμένη σε μηχανή αυτοκινήτου, καλοκαίρι. Υποθέτω – λόγω καλοκαιρίας- θα τρύπωσε εκεί για καταφύγιο, ίσως από επίθεση κάποιου σκυλιού. Έκλεγε δυο μέρες σφηνωμένο, αγριεμένο και βρώμικο. Όταν μου προτάθηκε να το υιοθετήσω, παρέλαβα ένα γατάκι πεντακάθαρο και εμβολισμένο. Το μόνο που άλλαξα ήταν το όνομά της, από Ίζου, εμπνευσμένο από το βουνό Φούτζι της Ιαπωνίας, σε Καλυψώ. Τώρα είναι περίπου 6,5 μηνών, χαρούμενο, παιχνιδιάρικο και καλόβολο».

Παρόμοια η ιστορία του ηθοποιούς και σκηνοθέτης Γιώργου Νανούρη και την Νταίζης.

«Την βρήκαν δυο καλές μου φίλες, η Μαργαρίτα Μυτιληναίου και η Κατερίνα Μαρκαδάκη. Νιαούριζε μέσα σε καπώ αυτοκινήτου. Την είδα στο facebook και ζήτησα να την πάρω δοκιμαστικά για μία εβδομάδα -γιατί δεν είχα γάτα ποτέ πριν- μόνο σκύλους. Την τρίτη μέρα τους είπα ότι θα την κρατήσω. Την έβγαλα Νταίζη απ’ το όνομα της Μαργαρίτας. Γεννήθηκε περίπου 7 Ιουλίου του 2018».

Και πως ήταν η μετάβαση από σκύλο σε γάτα…; «Μοιάζει πανεύκολο. Δεν χρειάζεται βόλτα, της αρέσει να μένει μέσα στο σπίτι. Είναι πολύ απλό και εύκολο να έχεις ένα γατάκι, και σου δίνει τόσα πολλά...». Το επιβεβαιώνει και η Κατερίνα «Η αγαπημένη μας συνήθεια είναι να κοιμόμαστε ανελλιπώς τα βράδια μας αγκαλιά και να νιώθει η μια τους παλμούς της άλλης. Δεν μπορώ να παραβλέψω βέβαια και το κρυφτο-κυνηγητό τα βράδια, μέσα σε ένα δυαράκι, όπου πηδάει με το κουτσό ποδαράκι της, όπου βρει, χωρίς να την εμποδίζει τίποτα».

Κομψές, διακριτικές και κυρίες οι γάτες σε μαθαίνουν πως η κομψότητα είναι αρετή, η ελευθερία δικαίωμα, η ανεξαρτησία υποχρέωση και τα χάδια αποδεκτά όταν θέλουν και οι δυο. «Η Νταίζη είναι πολύ παιχνιδιάρα, κάτι που λείπει απ’ τη ζωή μου και δεν κρατάει μούτρα και κακίες. Έχει πολύ καλό χαρακτήρα», λέει ο Γιώργος. «Πράγματι η γάτα είναι κάπως παρεξηγημένη ως προς τον χαρακτήρα της.  Για να είμαι ειλικρινής, δεν νομίζω ότι μια γάτα, θα μπορούσε να μου μάθει κάτι παραπάνω από έναν άνθρωπο - με συναίσθηση. Φυσικά και ο άνθρωπος παρεξηγημένο ον είναι και ταυτόχρονα το μεγαλύτερο κτήνος ολόκληρου του οικοσυστήματος. Όμως πάντα από τους – κατάλληλους – ανθρώπους μαθαίνουμε, προχωράμε και διορθωνόμαστε. Μην ξεχνιόμαστε από τι ον ήρθαμε σε αυτόν τον κόσμο. Απαντώ όμως με σιγουριά ότι η Καλυψώ μου, μου έχει βγάλει όλη την κρυμμένη μου τρυφερότητα», λέει η Κατερίνα.

Σε μια χώρα με 3 εκατομμύρια αδέσποτα (μετριοπαθείς υπολογισμοί) το να πληρώσεις για να αγοράσεις ένα κατοικίδιο δεν είναι κουταμάρα, είναι ανευθυνότητα. Υποκινείς ένα ύποπτο εμπόριο, όπου χιλιάδες ζώα αντιμετωπίζονται ως αναπαραγωγικές μηχανές και τη διακίνηση μαύρου χρήματος.

Τις γοητευτικές εκδοχές του περιπλανώμενου σκύλου- αλήτη κατέρριψε ο Λουκάνικος, που όταν η επανάσταση τέλειωσε το μόνο που ήθελε ήταν ένα ζεστό σπίτι να αράξει. Οπότε την επόμενη φορά που κάποιος αλητάκος σε ακολουθήσει, πριν του κλείσεις την πόρτα, σκέψου πως μπορείς να του σώσεις τη ζωή κι εκείνος να ανταποδώσει.