Οι κατσίκες μοιάζουν με τους σκύλους (video)

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Queen Mary του Λονδίνου, με επικεφαλής τον δρα Κρίστιαν Νόροθ της Σχολής Βιολογικών και Χημικών Επιστημών, που έκαναν τη δημοσίευση στο περιοδικό βιολογίας «Biology Letters» της Βασιλικής Εταιρείας επιστημών της Βρετανίας, διαπίστωσαν ότι όταν οι κατσίκες δεν μπορούν να λύσουν ένα πρόβλημα μόνες τους (π.χ. να φθάσουν την τροφή τους), κοιτούν επίμονα τους ανθρώπους στα μάτια. Επιπλέον, οι αντιδράσεις τους μεταβάλλονται ανάλογα με το πώς τους φέρονται οι άνθρωποι, π.χ. αν τις κοιτάζουν κατά πρόσωπο ή όχι.

«Οι κατσίκες κοιτάζουν τους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο που το κάνουν οι σκύλοι, όταν π.χ. θέλουν να φάνε κάτι που δεν μπορούν να το φτάσουν. Τα ευρήματά μας παρέχουν ισχυρές ενδείξεις για μια πολύπλοκη επικοινωνία προς τους ανθρώπους από τις κατσίκες, ένα είδος που εξημερώθηκε αρχικά από τους αγρότες-κτηνοτρόφους. Οι κατσίκες εκδηλώνουν ομοιότητες με ζώα που ανατράφηκαν για να γίνουν κατοικίδια ή ζώα-εργάτες, όπως οι σκύλοι και τα άλογα» δήλωσε ο Νόροθ.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η, εδώ και χιλιάδες χρόνια, εξημέρωση ορισμένων ζώων επέφερε αλλαγές στον εγκέφαλό τους, οι οποίες επέτρεψαν την επικοινωνία με τους ανθρώπους.

«Οι κατσίκες ήταν τα πρώτα ζώα της κτηνοτροφίας που εξημερώθηκαν πριν από περίπου 10.000 χρόνια. Προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει ότι οι κατσίκες είναι πιο έξυπνες από τη φήμη που έχουν βγάλει. Όμως η νέα μελέτη δείχνει επίσης ότι μπορούν να επικοινωνήσουν και να αλληλεπιδράσουν με τους ανθρώπους, παρόλο που ποτέ δεν εξημερώθηκαν για να είναι κατοικίδια ή για να εργασθούν στο πλευρό των ανθρώπων» δήλωσε ο ερευνητής δρ 'Αλαν ΜακΈλιγκοτ του Τμήματος Βιολογικής και Πειραματικής Ψυχολογίας του Queen Mary.

Διόλου τυχαίο, λοιπόν, που τροφός του Δία, τα χρόνια που αυτός μεγάλωνε κρυμμένος σε ένα σπήλαιο στην Κρήτη για να προστατευτεί από τον πατέρα του Κρόνο, ήταν μια κατσίκα,  η Αμάλθεια. Ο μύθος επίσης αναφέρει ότι μια μέρα καθώς η Αμάλθεια έπαιζε με το μικρό Δία, αυτός κατά λάθος της έσπασε το κέρατο. Για να μη στεναχωριέται η Αμάλθεια και ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, ο Δίας έκανε το σπασμένο κέρατο να είναι πάντα γεμάτο με ό,τι λαχταρούσε ο κάτοχός του. Αυτό έμεινε γνωστό στην ιστορία σαν το «κέρατο της Αμάλθειας», ένα αιώνιο σύμβολο αφθονίας. Όταν ο Δίας μεγάλωσε και διεκδίκησε την εξουσία από τον πατέρα του Κρόνο αυτό δεν έγινε αναίμακτα. Έπρεπε να αντιμετωπίσει τους Τιτάνες, που μαζί με τον Κρόνο κυβερνούσαν το σύμπαν. Σύμφωνα με τον μύθο, η Τιτανομαχία καταλήγει στην εκθρόνιση του Κρόνου και την επικράτηση του Δία και των αδελφών του, των θεών του Ολύμπου.

Σε αυτή τη μάχη ο Δίας χρειαζόταν μία κατάλληλη ασπίδα (κατ’ άλλους πανοπλία), άτρωτη και φοβερή στην όψη. Αυτή την ασπίδα την κατασκεύασε ο Ηφαιστος με τη δορά (δέρμα) της Αμάλθειας που ήταν αδιαπέραστη από τα βέλη, και πάνω της προσάρτησε το κεφάλι της Γοργόνας ή Μέδουσας, που όποιος την αντίκριζε γινόταν πέτρα.

Μετά τη σπουδαία μάχη που του έδωσε την απόλυτη εξουσία, ο Δίας έδωσε την πανοπλία του, ή αλλιώς αιγίδα, στην κόρη του Αθηνά, θεά της σοφίας.