Επενδύοντας στην αφήγηση και όχι στον ρεαλισμό, η παράσταση της Ιώς Βουλγαράκη περιγράφει την επιστροφή του Οδυσσέα στην Ιθάκη, με αφετηρία τη Μνηστηροφονία από την ομηρική «Οδύσσεια». Ο Γιώργος Παπαγεωργίου, γιος της Φιλαρέτης Κομνηνού, είναι ο Αντίνοος και μας μιλάει για τις μεγάλες επιστροφές.

Μιλήστε μας για την παράσταση…

Η παράσταση πραγματεύεται την επιστροφή του Οδυσσέα στο σπίτι του. Την επιστροφή του ξένου στον τόπο του. Την ανάγκη του ήρωα να ξαναθυμηθεί, να ξαναντικρίσει, να ξαναγκαλιάσει αυτά που άφησε πίσω. Εγώ παίζω τον Αντίνοο, το πρωτοπαλίκαρο των μνηστήρων που, όσο καιρό έλειπε ο Οδυσσέας, διεκδικούσε μαζί με τους άλλους μνηστήρες τη θέση του και φυσικά την Πηνελόπη. Δεν είναι και αυτό που λέμε «ηρωικός» χαρακτήρας, αλλά τον έχω αγαπήσει.

Η δράση ξεκινά πέρα από τα όρια του θεατρικού χώρου, με ένα δεκάλεπτο δρώμενο στο λιμάνι της Παλαιάς Επιδαύρου. Κατόπιν το κοινό ακολουθεί τους ηθοποιούς προς το Μικρό Θέατρο, με αφηγήσεις από την «Οδύσσεια». Πείτε μας γι’ αυτό το σκηνοθετικό εύρημα. Τι εξυπηρετεί;

Την είσοδο των θεατών με έναν μαλακό τρόπο σε ένα σκληρό έργο. Μην ξεχνάμε ότι σε λίγη ώρα θα συμβούν 108 φονικά. Από την άλλη, είναι μια καλή ευκαιρία να ανοίξουμε λίγο τα όρια της θεατρικής πράξης και να περπατήσουμε μαζί με τους θεατές προς το θέατρο της Μικρής Επιδαύρου, μέσα από τις πορτοκαλιές, λέγοντας ιστορίες από την «Οδύσσεια». Έχει κάτι βαθιά διασκεδαστικό όλο αυτό, που μου αρέσει.

Ο Οδυσσέας επιστρέφει στην Ιθάκη μετά από 20 χρόνια περιπλάνησης. Δεν είναι μόνο ο ίδιος διαφορετικός αλλά και όσα βρίσκει στο βασίλειό του. Θυμίζει τους Έλληνες της διασποράς που έφυγαν μαζικά στα μετεμφυλιακά χρόνια και επέστρεψαν στα χωριά τους όταν βγήκαν στη σύνταξη, σε μια άλλη Ελλάδα. Τι είναι αυτό που μας γυρίζει πίσω στη «δική» μας πατρίδα;

«Πατρίδα μου είναι εκεί που μίσησα και με μισήσαν περισσότερο απ’ οπουδήποτε αλλού». Είναι ένας στίχος του Αγγελάκα αυτός. Έτσι καταλαβαίνω εγώ την πατρίδα. Σαν κάτι που πονάει.

Ο Οδυσσέας σε τι επιστρέφει;

Στο παρελθόν του. Με τη διαφορά ότι πλέον αυτό έχει το δικό του παρόν, που δεν το συμπεριλαμβάνει. Και έρχεται για να βάλει σε όλα φωτιά και να φτιάξει ξανά το δικό του μέλλον.

Πώς είναι να συνεργάζεστε με γυναίκα σκηνοθέτη; Υπάρχουν διαφορές με έναν άντρα;

Καμία. Ο σκηνοθέτης είναι πάντα ο υπ’ αριθμόν ένα συνεργάτης. Δεν με επηρεάζει αν είναι άντρας ή γυναίκα. Με επηρεάζει αν είναι άξιος εμπιστοσύνης ή όχι. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό, έχω πέσει σε καλά χέρια τόσα χρόνια. Και η Ιώ είναι μία σκηνοθέτις που εμπιστεύομαι.

Ουσιαστικά μεγαλώσατε στο θέατρο. Ήταν ωραία παιδικά χρόνια; Ήταν αυτά που καθόρισαν την επιλογή σας να γίνετε ηθοποιός;

Ούτε καταλάβαινα τι μου γινότανε. Στην ουσία, έχω εικόνες από κουίντες, υποσκήνια (το μέρος κάτω από την ιταλική σκηνή), καμαρίνια. Σε αυτά μου άρεσε να χώνομαι μικρός. Και τώρα, αν με αφήσεις σε καμαρίνι, μπορεί να βγω σε τρεις μέρες.

Στα καλοκαιρινά σας σχέδια τι άλλο υπάρχει;

Συναυλίες με την μπάντα μου, τους Polkar, στα πλαίσια του δίσκου μας «Όλα Αρχίζουν». Και προετοιμασία για τον «Αρίστο» που θα σκηνοθετήσω μετά την «Ωραία του Πέραν» στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.

INFO

Α Φ Ι Ξ Ι Σ

Με αφετηρία τη Μνηστηροφονία από την ομηρική «Οδύσσεια»

Από την ομάδα ΠΥΡ

Μετάφραση: Δ.Ν. Μαρωνίτης

Σκηνοθεσία - Δραματουργική επεξεργασία: Ιώ Βουλγαράκη

Σκηνικά: Άννα Φιοντόροβα

Κοστούμια: Μαγδαληνή Αυγερινού

Μουσική: Σαβίνα Γιαννάτου

Παίζουν οι ηθοποιοί: Γιώργος Δικαίος, Δέσποινα Κούρτη, Αλέξανδρος Λογοθέτης, Μαίρη Μηνά, Γιώργος Μπινιάρης, Αργύρης Ξάφης, Γιώργος Παπαγεωργίου

Μουσικός αυτοσχεδιασμός επί σκηνής: Γιάννης Δεσποτάκης

Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου

Παρασκευή 7 & Σάββατο 8 Ιουλίου