Αν.Ανδριανόπουλος:«Η ενέργεια αποτελεί τη θρυαλλίδα αλλά όχι την αιτία των εντάσεων με την Τουρκία»

Την άποψη ότι η αντιπαράθεση για το πετρέλαιο δεν είναι καθόλου ξεπερασμένη εκφράζει ο πρώην υπουργός Ανδρέας Ανδριανόπουλος, ο οποίος τονίζει ότι «αυτά που μπορούν να γίνουν με το πετρέλαιο δύσκολα μπορούν να γίνουν από εναλλακτικές πηγές».

Ο κ. Ανδριανόπουλος εμφανίζεται βέβαιος ότι ο αγωγός EastMed μπορεί να έχει πολιτική και οικονομική βιωσιμότητα, ενώ τάσσεται κατηγορηματικά υπέρ της διαχείρισης των σκουπιδιών κάθε πόλης μέσα στην ίδια την πόλη, υπενθυμίζοντας ότι η διαχείριση των σκουπιδιών στο Παρίσι, σε εργοστάσιο επεξεργασίας, ήταν κοντά στη λεωφόρο των Ηλυσίων Πεδίων.

Ο πρώην υπουργός δηλώνει ότι πρέπει να συνεχιστεί η προσπάθεια ψηφιοποίησης της διοικητικής υποδομής της χώρας και να ενισχυθεί ο δυναμισμός της οικονομικής δραστηριότητας έτσι ώστε να είναι όσο το δυνατόν καλύτερη η διαχείριση των κονδυλίων από το Ταμείο Ανάκαμψης.

Την ώρα που η εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων προκαλεί πολιτικές εντάσεις, γίνεται μια τεράστια καμπάνια υπέρ της ηλεκτροκίνησης και της απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα. Δεν υπάρχει μια αντίφαση;

Δεν το νομίζω. Το ένα αφορά τις τρέχουσες εξελίξεις και τα ενδεχόμενα άμεσα οικονομικά αποτελέσματα, ενώ το δεύτερο τις γενικότερες επιπτώσεις για ένα καθαρότερο περιβάλλον και την τεχνολογική πρόοδο και τη γενικότερη πορεία του πολιτισμού μας.

Είναι η ενέργεια η αφετηρία των πρόσφατων αντιπαραθέσεων με την Τουρκία ή είναι το οικονομικό πρόσχημα μας πατροπαράδοτης διαμάχης;

Η προσπάθειά της να εξασφαλίσει ηγετικό ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο και στα ηνία του σουνιτικού μουσουλμανικού κόσμου βρίσκεται στη βάση των νέων της στρατηγικών πρωτοβουλιών. Δεν είναι πια η Τουρκία που είχαμε μάθει να έχουμε απέναντί μας. Η ενέργεια αποτελεί τη θρυαλλίδα που ξεκινά τις εντάσεις. Όχι όμως η πραγματική αιτία. Η ένταση δεν αφορά βέβαια μόνο την Ελλάδα αλλά και το Ισραήλ και τις μουσουλμανικές χώρες, κυρίως σουνιτικές, της ευρύτερης περιοχής. Άλλες βρίσκονται απέναντι στην Τουρκία, όπως η Σαουδική Αραβία, τα Εμιράτα, η Αίγυπτος και η Συρία, και άλλες στοιχίζονται πίσω της – Κατάρ, Λιβύη και ενδεχομένως αργότερα κι άλλες.

Μήπως η διαμάχη για το πετρέλαιο είναι μια ξεπερασμένη οικονομικά αντιπαράθεση ή υπάρχει περίπτωση να επανέλθει; Υπάρχει περίπτωση να επανέλθει και ο λιγνίτης;

Δεν είναι καθόλου ξεπερασμένη. Αυτά που μπορούν να γίνουν με το πετρέλαιο δύσκολα μπορούν να γίνουν από εναλλακτικές πηγές. Για να τις αποθηκεύσεις, χρειάζεσαι πετρέλαιο ή αέριο. Είναι, λοιπόν, απαραίτητο και για την αξιοποίησή τους. Τα μεγέθη και οι ποσότητες επίσης είναι πολύ μεγάλα. Για να φτάσουμε να καλύψουμε τις υπάρχουσες ανάγκες από εναλλακτικές πηγές θα χρειαστούν πολλά χρόνια και τεράστιες επενδύσεις. Και αν γίνει τελικά εφικτό.

Θα μπορούσαν οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας να δημιουργήσουν στην Ελλάδα ισοδύναμα στην οικονομία και στην απασχόληση;

Δεν το πιστεύω εύκολο. Και είναι το κόστος τεράστιο. Στη Γερμανία και στη Δανία, που είναι πρωτοπόροι στην Ευρώπη, έχει οικονομικά αποδειχθεί πως είναι εξαιρετικά ζημιογόνο και χρειάζονται δημόσιες παρεμβάσεις και ενισχύσεις.

Μπορεί να επιβιώσει πολιτικά και οικονομικά ο EastMed;

Νομίζω πως ναι. Έχει σταθερή πηγή εφοδιασμού, κυρίως το Αζερμπαϊτζάν, και σίγουρες αγορές, στη Δυτική Ευρώπη. Επίσης, το προϊόν «φυσικό αέριο» είναι χρήσιμο, πολυζήτητο και απαραίτητο ακόμη και στα πλαίσια προστασίας του περιβάλλοντος.

Τι χρειάζεται η Ελλάδα για να μπορέσει να διαχειριστεί τα κονδύλια που θα έρθουν από το Ταμείο Ανάκαμψης για την ενεργειακή μετάβαση;

Σοβαρά μακροπρόθεσμα προγράμματα, συνέχιση της προσπάθειας ψηφιοποίησης της διοικητικής υποδομής της χώρας και όσο το δυνατόν ενίσχυση του δυναμισμού της οικονομικής δραστηριότητας. Με αντιλήψεις για «κράτος-πατερούλη» δεν μπορούμε να ανταγωνιστούμε στην εποχή που ανατέλλει. Έχω βαρεθεί για χρόνια να τα επισημαίνω αυτά. Τώρα όμως δεν έχουμε περαιτέρω επιλογές. Ή τώρα ή ποτέ.

Να επικαλεστώ και τη δημαρχιακή σας ιδιότητα. Τι πρέπει να γίνει με τα σκουπίδια ώστε να έχουμε μια φιλική περιβαλλοντικά διαχείριση;

Να πάψουμε να φοβόμαστε τα εργοστάσια επεξεργασίας αποβλήτων. Και σε αστικές περιοχές ακόμη. Η λογική της ταφής των σκουπιδιών έχει τελειώσει. Κάθε πόλη πρέπει να χειρίζεται τα δικά της σκουπίδια. Και όχι να τα στέλνει σε κοντινές ή και μακρύτερες περιοχές. Στο Παρίσι, από τον καιρό που ήμουν δήμαρχος ακόμη, το εργοστάσιο επεξεργασίας ήταν κοντά στη λεωφόρο των Ηλυσίων Πεδίων.

Να διακινδυνεύσει ο πολίτης μια δανειοδοτημένη επιχορηγούμενη αλλά ακριβή επένδυση στη μετάβαση της καθημερινότητάς του σε «πράσινο αποτύπωμα»;

Εξαρτάται από την υγεία του τραπεζικού μας συστήματος, την αξιοπιστία της μακροπρόθεσμης κυβερνητικής πολιτικής και το γενικότερο οικονομικό κλίμα στη χώρα. Δεν θα μπορούσα να συστήσω κάτι. Είναι πολύ παρακινδυνευμένο. Θέλει μεγάλη προσοχή στις λεπτομέρειες και στις εκάστοτε κυβερνητικές επιλογές.