Έτος δυσκολιών, προσαρμογής και προκλήσεων

Στα μέσα της εβδομάδας που πέρασε η Γερμανία "έπιασε" και προσπέρασε την Ελλάδα στον αριθμό νεκρών ανά εκατομμύριο λόγω της πανδημίας. Η πλουσιότερη και η φτωχότερη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η χώρα με τις περισσότερες και λιγότερες ΜΕΘ αντίστοιχα βρίσκονται στην ίδια κακή θέση. Η οποία είναι πολύ λιγότερο κακή από τις περισσότερες λοιπές χώρες. Δεν συζητάμε για τα Βαλκάνια, όπου το πρόβλημα είναι οξύ. Αυτό που πρέπει να κρατήσουμε είναι ότι η πανδημία δοκιμάζει εξίσου τους πάντες και τα πάντα και ότι οι συνέπειες, πέρα από τους νεκρούς, θα είναι κοινές για όλους. Έχουν αναλυθεί αυτά πάρα πολύ και πλέον, πρέπει να έχουμε συνειδητοποιήσει ότι η ατομική και συλλογική συμπεριφορά είναι αυτή που θα μειώσει τις συνέπειες, μέχρι να κάνουν τη δουλειά τους τα εμβόλια και οι όποιες θεραπείες ανακαλυφθούν. Τηρώντας τα ήπια μέτρα, αφήνουμε λιγότερους ανέργους, λιγότερη φτώχεια, λιγότερη δυστυχία στον περίγυρό μας. Αυτή είναι η πραγματικότητα και όποιος δεν την αποδέχεται, ένα χρόνο μετά, εγκληματεί. Στέλνει κόσμο στη δυστυχία. Δεν είναι μέτρα του Κράτους, δεν είναι συνωμοσία, είναι η ζωή η ίδια, την οποία οφείλουμε να αποδεχθούμε και να προχωρήσουμε. Δεν είναι εύκολο, μόνο με την έννοια ότι η δικιά μας γενιά κακόμαθε. Η επιβίωση είναι το πρώτο μέλημα κάθε ύπαρξης πάνω στη γη. Και δεν είναι πουθενά γραμμένο ότι γεννηθήκαμε με προορισμό το γλέντι.

Η οικονομική καταστροφή είναι παρούσα, παντού στον κόσμο. Εφόσον καταλάβαμε τι μας συμβαίνει, να κινηθούμε όπως πρέπει και να επιτρέψουμε σε μεγάλες ομάδες συμπολιτών μας να εργαστούν και να επιβιώσουν. Εάν το μόνο που μας απασχολήσει στο εξής είναι να ξαναγίνουμε ανέμελοι, εστίαση, τουρισμός, υπηρεσίες απλά θα εξαφανιστούν. Εάν "το αγάπα τον πλησίον σου" συνεχίσει να μεταφράζεται στις γνωστές δεισιδαιμονίες, τότε αλλοίμονο στον πλησίον και αργά ή γρήγορα, σε μας τους ίδιους. Υγειονομικά και οικονομικά.

Η πανδημία ανέδειξε ότι ο ελληνικός δημόσιος τομέας είναι απλά ανίκανος να χειριστεί το οτιδήποτε. Ότι κατάφερε η Κυβέρνηση εν μέσω πανδημίας, το κατάφερε χάρη στην ψηφιοποίηση υπηρεσιών και διαδικασιών. Καταργώντας στην πραγματικότητα την ανάγκη να εργαστεί ο δημόσιος τομέας. Όπου απαιτείται να λειτουργήσει ο δημόσιος τομέας, συναντούμε εκ περιτροπής εργασία, δήθεν τηλεεργασία, μειωμένα ωράρια και ραντεβού σε απαράδεκτα μακρινά διαστήματα. Το αποτέλεσμα αγνοείται. Η αγορά πασχίζει να σταθεί όρθια και οι δημόσιες υπηρεσίες ανταποκρίνονται σε εικοσαήμερα και μήνες. Μετά από δέκα χρόνια χρεωκοπίας, η πανδημία ήρθε να μας δείξει τι συνέπεια έχει η πολύχρονη αδιαφορία μας για τη θέσπιση ουσιαστικών και αξιολογούμενων κανόνων λειτουργίας του κράτους και η διατήρηση στεγανών και κεκτημένων. Το έτος που ξεκινάει, σκόπιμο είναι να εμπεδώσουμε οριστικά τα κακώς κείμενα και να αρχίσουμε, όχι να τα αλλάζουμε, αλλά να τα πετάμε. Ακόμη και αν χρειαστεί κάποιοι στο δημόσιο να υποφέρουν.

Εξαίρεση τα σώματα ασφαλείας και οι ένοπλες δυνάμεις. Τα οποία απέδειξαν ότι στη χειρότερη στιγμή για το ελληνικό κράτος, εν μέσω χρεωκοπίας και πανδημίας, καταφέρνουν να νικούν, περισσότερες από μία φορές. Αυτούς αξίζει να τους επιβραβεύσουμε ιδιαίτερα στο άμεσο μέλλον και κυρίως να αποβάλουμε την απαράδεκτη αντίληψη ότι είναι όργανα καταστολής και δήθεν αντιδημοκρατικοί θεσμοί. Χωρίς αυτούς, δεν υπάρχουμε και ήρθε ο καιρός να προτρέψουμε τη νεολαία μας να υπηρετεί τη θητεία της με προθυμία. Στα λόγια, Ισραήλ δεν γινόμαστε.

Το 2020 μας έδειξε με έμφαση που πονάμε. Όχι ότι δεν το ξέραμε, αλλά πλέον δεν έχουμε πρόσχημα να κρυφτούμε. Αν δεν είχαμε καθυστερήσει και οπισθοδρομήσει τόσο πολύ τα προηγούμενα χρόνια, οι συνέπειες της πανδημίας θα ήταν σαφώς ηπιότερες. Θα είχε αυτό το Κράτος κάτι παραπάνω να δώσει στους ανέργους της πανδημίας και οι υπηρεσίες του θα παρείχαν υπηρεσίες της προκοπής στους δοκιμαζόμενους πολίτες. Το 2020 μας έδειξε ότι τα περί δανειστών τοκογλύφων και άλλα γλαφυρά των προηγούμενων ετών, ήταν απλώς καταστροφικά, σε οικονομικό, υγειονομικό και εθνικό επίπεδο.

Το 2020 και οι εξελίξεις έδειξαν ότι στη χώρα υπάρχει δυναμικό, ικανό να αντιμετωπίσει δύσκολες καταστάσεις και να φέρει επαρκή αποτελέσματα. Μένει να απελευθερωθεί και να αφεθεί να λειτουργήσει. Έδειξαν επίσης ότι ο ορθολογισμός και η επιστημονική γνώση επικρατούν, αργά ή γρήγορα, κάθε "πολιτικής", "ιδεολογίας" και δεισιδαιμονίας, στην πραγματικότητα πονηρών προσχημάτων των βολεμένων.

Στο έτος που μόλις ξεκίνησε οι εμβολιασμοί αναμένεται να αρχίσουν να αντιστρέφουν τις συνέπειες της πανδημίας και να επιτρέψουν τη σταδιακή μετάβαση σε μια νέα ομαλότητα. Ο κίνδυνος θα εξακολουθεί να υπάρχει, ελπίζουμε να βαίνει μειούμενος. Θα κληθούμε να καταγράψουμε τις ζημιές και να τις αντιμετωπίσουμε. Μένει να καταγράψουμε και τις ιδιαίτερες δυσλειτουργίες που παρουσιάστηκαν και στη συνέχεια να κινηθούμε γρήγορα προς την αντιστροφή τους.

Το σίγουρο είναι ότι τίποτα από αυτά δεν θα επιτευχθεί με εκλογές. Η εκλογολογία είναι ένα προσφιλές παίγνιο, καθόλου ωφέλιμο, όπως έδειξαν τα προηγούμενα χρόνια. Μόλις δεκαοκτώ μήνες πριν εκλέχθηκε μια κυβέρνηση, η οποία κρίθηκε κατάλληλη να αντιμετωπίσει τα ούτως ή άλλως οξυμένα προβλήματα της χώρας. Δεν άλλαξε αυτό, επειδή προέκυψε η πανδημία. Σίγουρα δεν άλλαξε επειδή "δεν μπόρεσε να εφαρμόσει το πρόγραμμά της", κάτι που στην πραγματικότητα δεν ισχύει κιόλας. Οι κυβερνήσεις οφείλουν να αντιμετωπίζουν όποιο πρόβλημα τους ανακύπτει στο δρόμο τους, ασχέτως του αν περιλαμβάνεται στο πρόγραμμά τους. Και να αποδεικνύουν ότι είναι ικανές.

Από τη στιγμή που η χώρα στέκεται όρθια εν μέσω πανδημίας, έχει σημειώσει επιτυχίες στα εθνικά θέματα και διατηρεί την κοινωνική της συνοχή, η συζήτηση για πρόωρες εκλογές με μόνο στόχο να "τελειώσει" την αξιωματική αντιπολίτευση, απλώς την αδικεί. Το ζητούμενο, ειδικά από τους οπαδούς αυτής της κυβέρνησης θα πρέπει να είναι ένα και μόνο. Καταγραφή των συνεπειών της καταστροφής και γρήγορα βήματα για την αποκατάστασή τους, παράλληλα με ακόμη ταχύτερη εφαρμογή του εξαγγελμένου προγράμματος. Οτιδήποτε άλλο δείχνει πως δεν διδαχθήκαμε από τις άμυαλες συμπεριφορές του παρελθόντος. Οι μεταρρυθμίσεις που υπήρχαν στο πρόγραμμα της ΝΔ είναι σήμερα ακόμη πιο επιτακτικές. Εκτός αν θεωρούμε ότι εν μέσω κρίσης, διπλές εκλογές και εξάμηνη απραξία που αναγκαστικά τις συνοδεύει, θα μας ωφελήσουν, υγειονομικά, οικονομικά και εθνικά.

Το γεγονός ότι η αντιπολίτευση, καιροσκοπικά, επενδύει στην οργή ως και τη δεισιδαιμονία, δεν θα πρέπει να μας απασχολεί. Εάν αυτή η χώρα αποφάσισε να στρίψει προς τον ορθολογισμό οριστικά, θα το δείξει στο τέλος της τετραετίας. Αν δεν έχει σκοπό να το δείξει, δεν θα μας σώσει το να κάνουμε τις εκλογές νωρίτερα. Το ερώτημα ήταν και παραμένει αν, εκτός από κυβέρνηση, έχουμε αλλάξει και μυαλά και αν έχουμε αποφασίσει να διεκδικήσουμε την πρόοδο με αυτοπεποίθηση. Το 2021 θα το δείξει με ακρίβεια.