Από το ΕΛΚ στο Renew, αλλαγή πολιτικού κεφαλαίου

Στο εντυπωσιακό κτηριακό συγκρότημα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο, η απόσταση που χωρίζει την αίθουσα συνεδριάσεων της πολιτικής ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ) από την αίθουσα συνεδριάσεων του Renew Europe είναι, σε ευθεία γραμμή, γύρω στα 300 μέτρα.

Την περασμένη Τετάρτη, 4 Μαΐου 2022, αποφάσισα να καλύψω αυτή την απόσταση, έχοντας φυσικά κάνει την κατάλληλη προετοιμασία στη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων.

Το πρώτο «διαζύγιο»

Από τον Σεπτέμβριο του 2020, οπότε άρχισα να κάνω δημόσια κριτική σε λάθη και παραλείψεις του πρωθυπουργού κ. Μητσοτάκη και των συνεργατών του, σε ζητήματα αντιμετώπισης της πανδημίας και οικονομικής πολιτικής, διαπίστωσα ότι η κυβερνητική ηγεσία είναι αλλεργική ακόμη και στην καλόπιστη κριτική.

Το γεγονός ότι τον Σεπτέμβριο του 2020 δημοσίευσα το βιβλίο μου «Στον Λαβύρινθο της Πανδημίας», με οδήγησε σε ενδιαφέρουσες σκέψεις και συμπεράσματα για την αντιμετώπιση της πανδημίας, με βάση τη διεθνή εμπειρία.

Επίσης, η συμμετοχή μου στην Επιτροπή Οικονομικής και Νομισματικής Πολιτικής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από το 2014 μου πρόσφερε τη δυνατότητα να αποκτήσω πολύ καλή γνώση της ελληνικής οικονομίας –σε συνθήκες σκληρής δοκιμασίας– και να αξιολογήσω τα παραδοσιακά αδύναμα σημεία της, στη βάση ευρωπαϊκών κριτηρίων και των εκθέσεων των θεσμών.

Θεώρησα ότι όλα αυτά θα συνέβαλαν στη βελτίωση του κυβερνητικού έργου, για να διαπιστώσω στη συνέχεια ότι ο κ. Μητσοτάκης, το Μαξίμου και ανώτατα κυβερνητικά στελέχη είχαν διαφορετικές προτεραιότητες.

Με πρωτοβουλία και του διευθυντή του γραφείου του και ανιψιού του, Γρηγόρη Δημητριάδη, ξεκίνησε ένας πόλεμος φθοράς εναντίον μου, η οργάνωση και η ένταση του οποίου ήταν εντυπωσιακές.

Ο προβληματισμός που ανέπτυξα δημόσια αποδείχθηκε εύστοχος, εφόσον στα ζητήματα της πανδημίας η Ελλάδα έφτασε να έχει τις χειρότερες επιδόσεις στη Δυτική και τη Νότια Ευρώπη και η οικονομία διολίσθησε σε μία νέα μεγάλη κρίση, η οποία θα προσδιορίσει τις εξελίξεις τα επόμενα χρόνια.

Πρωθυπουργός και Μαξίμου συνεργάστηκαν για να με αποκλείσουν σταδιακά από τη δημόσια τηλεόραση και τα ιδιωτικά κανάλια εθνικής εμβέλειας. Παράλληλα, υπήρξαν fake news του Μαξίμου, που συνήθως διοχέτευε στην «έγκυρη» «Καθημερινή», σύμφωνα με τα οποία δημιουργούσα προβλήματα στην κυβέρνηση επειδή ήμουν έτοιμος να… προσχωρήσω στο κόμμα Βελόπουλου.

Το παρασκηνιακό παιχνίδι σε βάρος μου συμπληρώθηκε με τηλεφωνήματα του Δημητριάδη και του Μητσοτάκη, με τα οποία προετοίμαζαν το έδαφος για τη διαγραφή μου, σε περίπτωση που επέμενα να ασκώ δημόσια κριτική στην κυβέρνηση.

Η κατάσταση ξέφυγε το φθινόπωρο του 2021, όταν πρόσθεσα στη δημόσια κριτική μου το θέμα του κουκουλώματος του σκανδάλου της Novartis με ευθύνη Μητσοτάκη και των δικαστικών διώξεων σε βάρος Βαξεβάνη, Παπαδάκου και Τουλουπάκη.

Τα ελεγχόμενα από την κυβέρνηση ΜΜΕ με εμφάνιζαν σαν έναν πολιτικό που δημιουργούσε ζητήματα σε μια μάταιη προσπάθεια να τραβήξει την προσοχή του πρωθυπουργού. Τελικά, ήρθε η διαγραφή μου με απόφαση Μητσοτάκη και χωρίς να συνεδριάσει οποιοδήποτε όργανο ή να γίνει οποιαδήποτε σχετική συζήτηση.

Το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» του Μητσοτάκη ήταν εντελώς αντίθετο στο προφίλ του φιλελεύθερου Ευρωπαίου ηγέτη που προσπαθεί να καλλιεργήσει. Η επίσημη αιτιολόγηση της διαγραφής μου ήταν πραγματικά εξωφρενική και εντελώς εκτός ευρωπαϊκού πλαισίου.

Σύμφωνα με το σκεπτικό Μητσοτάκη, επειδή συνέκρινα ορισμένες από τις ανελεύθερες πρακτικές του στο θέμα του κουκουλώματος του σκανδάλου της Novartis και της δίωξης αριστερόστροφων δημοσιογράφων-ερευνητών και ανώτατης δικαστικής λειτουργού που χειρίστηκε για ένα διάστημα την υπόθεση Novartis, δυσφήμισα τη χώρα σε ευρωπαϊκό επίπεδο και γι’ αυτό έχασα το δικαίωμα να είμαι μέλος και ευρωβουλευτής της ΝΔ.

Η δυσφήμιση της χώρας έχει βέβαια σχέση με τις επιλογές Μητσοτάκη και όχι με τις δικές μου επισημάνσεις.

Έτσι, η συνεργασία μου με τη ΝΔ, η οποία ξεκίνησε το 2014 όταν ο Σαμαράς με έβαλε στη λίστα των υποψήφιων ευρωβουλευτών του κόμματος, έφτασε στο τέλος της.

Το δεύτερο «διαζύγιο»

Η διαγραφή μου από τη ΝΔ δεν υπήρχε λόγος να επηρεάσει τη συμμετοχή μου στην πολιτική ομάδα του ΕΛΚ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το ΕΛΚ, το οποίο εκπροσωπεί την ευρωπαϊκή κεντροδεξιά, έχει στους κόλπους του πολιτικούς που έχουν δύσκολες σχέσεις μεταξύ τους – ακόμη και περισσότερα του ενός κόμματα από την ίδια χώρα που μπορεί να ανταγωνίζονται το ένα το άλλο. Αποφεύγει να αναμειγνύεται στα εσωτερικά των εθνικών κομμάτων, για να μην υπάρξει πολυδιάσπαση δυνάμεων, και δίνει απόλυτη προτεραιότητα στους κοινούς ευρωπαϊκούς στόχους.

Ο πολιτικός κανόνας που ισχύει στο ΕΛΚ έσπασε με πρωτοβουλία Μητσοτάκη και πολιτική ευθύνη του Βέμπερ, του Γερμανού επικεφαλής της πολιτικής ομάδας του ΕΛΚ.

Όπως είπε ο ίδιος ο Βέμπερ, απευθυνόμενος σε όλους τους ευρωβουλευτές του ΕΛΚ, ο Μητσοτάκης του ζήτησε –κατά τη διάρκεια δείπνου που είχαν στην Αθήνα– τη διαγραφή μου και από το ΕΛΚ. Ο Βέμπερ έθεσε το ζήτημα στην oλομέλεια της πολιτικής ομάδας του ΕΛΚ, αναπτύσσοντας την ακόλουθη επιχειρηματολογία:

Πρώτον, ο Μητσοτάκης είναι αρχηγός της ΝΔ, γι’ αυτό πρέπει να μείνει ικανοποιημένος, εφόσον η καλή λειτουργία του ΕΛΚ σε ευρωπαϊκό επίπεδο εξαρτάται από το επίπεδο των σχέσεων με τις ηγεσίες των εθνικών κομμάτων.

Δεύτερον, επειδή από το 2014 είμαι ένας ευρωβουλευτής που ακολουθεί τη γραμμή του ΕΛΚ, και εργάζεται συστηματικά στις διάφορες Επιτροπές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, δεν έπρεπε να διαγραφώ.

Τρίτον, στην αντίληψη του Βέμπερ μια χρυσή τομή ήταν η επιβολή κομματικής τιμωρίας σε βάρος μου, με τη μορφή της στέρησης των πολιτικών δικαιωμάτων του μέλους του ΕΛΚ, για ένα δωδεκάμηνο. Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, επικεφαλής της ομάδας των ευρωβουλευτών της ΝΔ, είχε παρέμβει συμβιβαστικά εκδηλώνοντας την αντίθεσή του στην πρόταση Μητσοτάκη για διαγραφή μου και αντιπροτείνοντας τη στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων μου ως μέλους του ΕΛΚ για ένα εξάμηνο.

Εξέφρασα την αντίθεσή μου στη «συμβιβαστική» πρόταση Βέμπερ. Υποστήριξα ότι το ΕΛΚ δεν έχει καμία δουλειά να ασχολείται με τα εσωκομματικά της ΝΔ –ή οποιουδήποτε άλλου εθνικού κόμματος– και πως θα συνέχιζα την καλή δουλειά που έκανα από το 2014 σαν ευρωβουλευτής του ΕΛΚ, ανεξάρτητα από τη ρήξη μου με τον Μητσοτάκη.

Προειδοποίησα επίσης τον Βέμπερ ότι έχει επιλέξει λάθος πεδίο για να συμπαραταχθεί με τον Μητσοτάκη. Η τελική σύγκρουσή μου με τον τελευταίο είχε να κάνει με την έλλειψη διαφάνειας που χαρακτηρίζει την κυβέρνηση, εφόσον κουκούλωσε το σκάνδαλο της Novartis και πρωτοβουλίες που είναι σε βάρος της ελευθερίας των ΜΜΕ και της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης, όπως είναι η δίωξη Βαξεβάνη, Παπαδάκου και Τουλουπάκη.

Υπογράμμισα ότι, καλύπτοντας τις αδιαφανείς και αντιδημοκρατικές πρακτικές του Μητσοτάκη, το ΕΛΚ θα έχανε το πολιτικό και ηθικό δικαίωμα να συνεχίσει τις δυναμικές παρεμβάσεις του εναντίον των κυβερνήσεων της Ουγγαρίας και της Πολωνίας, που και αυτές περιορίζουν την ελευθερία των ΜΜΕ και δεν σέβονται τους κανόνες του ευρωπαϊκού κράτους Δικαίου.

Ο Βέμπερ δεν πείστηκε από την επιχειρηματολογία μου και κινητοποίησε τον μηχανισμό του ΕΛΚ για να μου επιβληθεί κομματική τιμωρία. 92 ευρωβουλευτές υπερψήφισαν την πρόταση Βέμπερ, 29 με υποστήριξαν και 11 έκαναν αποχή.

Προσπάθησε να χρυσώσει το χάπι διατηρώντας με στις Επιτροπές στις οποίες συμμετείχα με σύμφωνη γνώμη του ΕΛΚ και δίνοντάς μου το δικαίωμα να συνεχίσω να έχω τους φακέλους που μου είχαν ανατεθεί. Έχασα όμως το δικαίωμα εκπροσώπησης του ΕΛΚ για έναν χρόνο, γεγονός που περιόρισε το εύρος των δραστηριοτήτων μου.

Είναι χαρακτηριστικό ότι τον Νοέμβριο συμμετείχα στην πρώτη αποστολή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Ταϊβάν και τον Φεβρουάριο σε άλλη επίσημη αποστολή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σε Εσθονία και Λιθουανία, η οποία ολοκληρώθηκε στις 24 Φεβρουαρίου, ημέρα εισβολής των ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία. Στη συνέχεια όμως αποκλείστηκα από αποστολή στη Μολδαβία και από αποστολή στην Τουρκία, με το εξωφρενικό σκεπτικό ότι έθιξα τον Μητσοτάκη και έτσι έχασα το δικαίωμα διεθνούς εκπροσώπησης του ΕΛΚ.

Όλη η μεθόδευση που ακολουθήθηκε σε βάρος μου ανέδειξε τη στενή προσωπική σχέση Μητσοτάκη - Βέμπερ, η οποία δεν λειτουργεί με βάση τα πολιτικά κριτήρια του ΕΛΚ. Μου έκανε επίσης εντύπωση η αρνητική στάση που είχε απέναντί μου ο Ισπανός ευρωβουλευτής και αντιπρόεδρος του ΕΛΚ, Γκονθάλεθ Πονς. Παρά το γεγονός ότι είναι ένα από τα ονόματα του Λαϊκού Κόμματος της Ισπανίας, αυτοπροβάλλεται σαν εκπρόσωπος της φιλελεύθερης πτέρυγας του κόμματος και ειδικεύεται στην κριτική στον Όρμπαν και στις μεθόδους του, δεν δίστασε να στηρίξει τις επιλογές Μητσοτάκη τύπου Όρμπαν και να στραφεί εναντίον μου. Στη συνέχεια πληροφορήθηκα ότι ο Πονς έχει προσλάβει στο γραφείο του τον υιό Μητσοτάκη, γεγονός που αναδεικνύει τις στενές σχέσεις του με τον πρωθυπουργό.

Το ΕΛΚ σε κρίση

Η απομάκρυνση του ΕΛΚ από τις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες, η οποία αναδείχθηκε από τον τρόπο που με αντιμετώπισε ο Βέμπερ, έχει σχέση και με τη βαθιά κρίση που περνάει η ευρωπαϊκή κεντροδεξιά.

Από το τέλος της εποχής Μέρκελ και την εκλογική ήττα των Γερμανών Χριστιανοδημοκρατών, το ΕΛΚ ακολουθεί μία ξέφρενη καθοδική πορεία. Το «αστέρι» του ΕΛΚ, ο 35χρονος Αυστριακός καγκελάριος Κουρτς, υποχρεώθηκε σε ταπεινωτική παραίτηση και πρόωρη πολιτική συνταξιοδότηση, όταν αποκαλύφθηκε ότι χρησιμοποιούσε δημόσιο χρήμα για να χρηματοδοτεί δημοσκοπήσεις που τον πρόβαλαν σαν τον «καταλληλότερο».

Ταπεινωμένος εγκατέλειψε την εξουσία και ο Μπορίσοφ στη Βουλγαρία, η διαχείριση του οποίου έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον της Ευρωπαίας εισαγγελέως.

Ένα άλλο σκάνδαλο, νομής της εξουσίας σε περιφερειακό επίπεδο αλλά και παρακολούθησης στελεχών από ιδιωτικούς ντετέκτιβ με εντολή του προέδρου του κόμματος, οδήγησε στην ταπεινωτική παραίτηση του τελευταίου και σε μεγάλη κρίση το Λαϊκό Κόμμα της Ισπανίας.

Καταγράφηκαν επίσης μεγάλες εκλογικές ήττες της κεντροδεξιάς σε Πορτογαλία, Μάλτα και Ουγγαρία. Η πιο εντυπωσιακή ήττα σημειώθηκε στη Γαλλία, όπου η Πεκρές, υποψήφια του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος για την Προεδρία της Δημοκρατίας, περιορίστηκε σε ένα ταπεινωτικό 4,7% στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών. Είναι τέτοια η κρίση του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος της Γαλλίας, ώστε το εγκατέλειψε και ο ιδρυτής του, πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Σαρκοζί, ο οποίος υποστηρίζει ανοιχτά τα πολιτικά σχέδια του Μακρόν, ακόμη και σε βάρος του κόμματος που ίδρυσε.

Σε αυτό το πολιτικό πλαίσιο, Βέμπερ και Μητσοτάκης μοιάζουν με πολιτικά ορφανά της Μέρκελ. Όμως και στο Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας επικράτησε ο Μερτς, προσωπικός αντίπαλος της Μέρκελ στη διάρκεια της τελευταίας εικοσαετίας.

Έκθεση-βόμβα

Σε αυτό το σκηνικό της συναλλαγής Μητσοτάκη - Βέμπερ, οι οποίοι συμφώνησαν ότι η κριτική μου στις επιλογές τύπου Όρμπαν του Έλληνα πρωθυπουργού δεν είχαν καμία βάση και πως έπρεπε να τιμωρηθώ γι’ αυτήν, δημοσιεύτηκε η ετήσια έκθεση της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης (ΜΚΟ) «Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα», η οποία παρακολουθεί συστηματικά το επίπεδο της ελευθερίας των ΜΜΕ σε 180 χώρες του κόσμου.

Το βασικό συμπέρασμα της έκθεσης, ειδικά για την Ελλάδα, είναι ότι λόγω της κυβερνητικής πολιτικής η διεθνής κατάταξη της χώρας σε ό,τι αφορά την ελευθερία των ΜΜΕ έπεσε μέσα σε έναν χρόνο 38 θέσεις κι έτσι η πατρίδα μας βρέθηκε από την 70ή θέση στην 108η.

Πρόκειται για τη χειρότερη κατάταξη μεταξύ των 27 κρατών-μελών της Ε.Ε. Στην έκθεση του 2021, τη διόλου τιμητική τελευταία θέση είχε η Βουλγαρία, ενώ το 2022 την αρνητική πρωτιά έχει η Ελλάδα με πολιτική ευθύνη του Μητσοτάκη. Η συγκριτική θέση της Ουγγαρίας του Όρμπαν βελτιώθηκε στη διάρκεια του τελευταίου δωδεκάμηνου και είναι πολύ καλύτερη από τη θέση της Ελλάδας του Μητσοτάκη.

Η δημοσίευση της ετήσιας έκθεσης των «Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα» έκανε μεγάλη εντύπωση στις πολιτικές ομάδες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ήρθε στη συνέχεια της παρουσίασης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο της υπόθεσής της από την ίδια την κ. Τουλουπάκη και μετά από πρωτοβουλίες του ΣΥΡΙΖΑ και δικές μου υπέρ του ευρωπαϊκού ελέγχου σε πρωτοβουλίες Μητσοτάκη σε βάρος της ελευθερίας των ΜΜΕ και σε βάρος των ευρωπαϊκών κανόνων του κράτους Δικαίου.

Αλλαγή κεφαλαίου

Η πολιτική παρακμή Μητσοτάκη και Βέμπερ και οι γενικότερες εξελίξεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο με οδήγησαν στην απόφαση να αλλάξω πολιτικό κεφάλαιο.

Αντί να μείνω στο περιθώριο του σκληρά δοκιμαζόμενου ΕΛΚ και να κινούμαι στη σκιά των προσωπικών πάρε-δώσε Μητσοτάκη - Βέμπερ και Μητσοτάκη - Πονς, αποφάσισα να αποχωρήσω από το ΕΛΚ με ψηλά το κεφάλι και χτυπώντας δυνατά πίσω μου την πόρτα.

Έστειλα μία αυστηρή επιστολή παραίτησης στον Βέμπερ, συνιστώντας του να διαβάσει την ετήσια έκθεση των «Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα» για τον περιορισμό της ελευθερίας των ΜΜΕ στην Ελλάδα από τον Μητσοτάκη και ζήτησα να γίνω δεκτός από την πολιτική ομάδα του Renew Europe.

Πρόκειται για την τρίτη ισχυρότερη πολιτική ομάδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου μετά την πολιτική ομάδα του ΕΛΚ και των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών (S&D). Αριθμεί 102 ευρωβουλευτές και σε αυτή συμμετέχουν –μεταξύ των άλλων– τα κόμματα του Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας, Μακρόν, του πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου, Μπετέλ, του πρωθυπουργού του Βελγίου, Ντε Κρο, της πρωθυπουργού της Εσθονίας, Κάλας, του πρωθυπουργού της Ιρλανδίας, Μάρτιν, και του πρωθυπουργού της Ολλανδίας, Ρούτε.

Ισχυροί παράγοντες των ευρωπαϊκών θεσμών που προέρχονται από το Renew Europe είναι ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Σαρλ Μισέλ, η αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής υπεύθυνη για την Ψηφιακή Πολιτική, Βεστάγκερ, η αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τις Αξίες και τη Διαφάνεια, Γιούροβα, ο επίτροπος αρμόδιος για θέματα Δικαιοσύνης, Ρέιντερς, ο επίτροπος για θέματα Εσωτερικής Αγοράς, Μπρετόν, η επίτροπος για θέματα Ενέργειας, Σίμσον, και ο επίτροπος για θέματα Διαχείρισης Κρίσεων, Λέναρτσιτς.

Η Γιούροβα και ο Ρέιντερς κρατάνε τα ευρωπαϊκά κλειδιά σε ό,τι αφορά τον σεβασμό της ελευθερίας των ΜΜΕ και των κανόνων του κράτους Δικαίου.

Η Βεστάγκερ με τα ψηφιακά, η Σίμσον με τα ενεργειακά και ο Μπρετόν με την οργάνωση της ευρωπαϊκής αγοράς κρατάνε τα ευρωπαϊκά κλειδιά για το οικονομικό μας μέλλον.

Το Renew Europe δίνει απόλυτη προτεραιότητα στα δημοκρατικά και ανθρώπινα δικαιώματα, στην προάσπιση της ελευθερίας των ΜΜΕ και των κανόνων του κράτους Δικαίου. Βρίσκεται στην πρωτοπορία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, με τους εκπροσώπους του να τάσσονται σε όλους τους τομείς υπέρ περισσότερης Ευρώπης.

Παρουσίασα στο προεδρείο του Renew Europe και στην ολομέλεια της πολιτικής ομάδας την επαγγελματική και πολιτική μου διαδρομή και περιέγραψα τη σύγκρουση που με έθεσε εκτός ΝΔ με απόφαση Μητσοτάκη και με έβαλε στο περιθώριο του ΕΛΚ με ευθύνη του Βέμπερ.

Μετά τη σχετική πολιτική συζήτηση και παρεμβάσεις κορυφαίων ευρωβουλευτών του Renew Europe, έγινα ομόφωνα δεκτός στη φιλελεύθερη πολιτική ομάδα. Δεν με υποδέχτηκαν απλά σαν τον 103ο ευρωβουλευτή της πολιτικής ομάδας και πρώτον από την Ελλάδα, αλλά σαν εκφραστή του αγώνα των φιλελεύθερων ευρωπαϊστών υπέρ της ελευθερίας των ΜΜΕ, της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης και του σεβασμού των κανόνων του κράτους Δικαίου.

Το θερμό χειροκρότημα των συναδέλφων του Renew Europe ήταν για μένα πολιτική λύτρωση. Βγήκα από τη σκιά του αρρωστημένου παρασκήνιου Μητσοτάκη, Βέμπερ, Πονς για να ακολουθήσω –με ισχυρές δυνάμεις– τη λεωφόρο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης σε πραγματικά φιλελεύθερες βάσεις.

Η επίσημη ανακοίνωση του Renew Europe για την ένταξή μου σε αυτό τα λέει όλα: «Καλωσορίζουμε το πρώτο μέλος μας από την Ελλάδα στην οικογένεια του Renew Europe. Το διευρυνόμενο κίνημά μας είναι αποφασισμένο να επανεφεύρει την Ευρώπη για τους πολίτες και να υπερασπιστεί την ελευθερία των μέσων ενημέρωσης, όπου απειλείται!».