Για την Ιταλία, ψυχραιμία
Ο Ρέντσι περίπου αυτοκτόνησε, επιλέγοντας να συγκρουστεί μόνος εναντίον όλων επιλέγοντας μία εξαιρετικά αντιδημοφιλή ατζέντα ερωτημάτων για την συνταγματική αναθεώρηση.
Η Ιταλία είναι ένα σχετικά νέο κρατος, 146 ετών, που δημιουργήθηκε την εποχή των εθνικισμών του 19ου αιώνα με την συγχώνευση πολλών προηγουμένων οντοτήτων, με βαθιές ρίζες αιώνων αυτόνομης ύπαρξης και πορείας. Το παρελθόν της χερσονήσου, ένα παρελθόν βίαιων αναμετρήσεων όλων εναντίον όλων, Βενετίας, Γένοβας, Μιλάνου, Τοσκάνης, Σικελίας και Νάπολης, Ρώμης.
Η συγκέντρωση και η ενίσχυση της εκτελεστικής εξουσίας που επεδίωξε (και έχασε) ο Ρέντσι, είχε μόνο μία ρίζα στο παρελθόν, και αυτή πολύ αμφιλεγόμενη, στην καλύτερη περίπτωση. Εκείνην που επέβαλλε με σιδηρά πυγμή ο Μουσολίνι.
Γνωρίζοντας το παρελθόν της Ιταλίας, όπου οι μνήμες οδηγούν στην διάχυση εξουσίας, αλλά και στην πρόσφατη εμπειρία για την συμπεριφορά των ψηφοφόρων στα δημοψηφίσματα, όπου κατά βάση απαντούν σε άλλο ερώτημα, εκείνο του κατά πόσον αισθάνονται γενικά ικανοποιημένοι με την ζωή τους, καμία έκπληξη για το συντριπτικό «Όχι» της Ιταλίας.
Θα πω «πάλι καλά». Φανταζόσασταν τον ημιπαράφρονα Μπέπε Γκρίλο, με ισχυρή, αδιαμφισβήτητη εκτελεστική εξουσία;
Τουλάχιστον τώρα, αν κυβερνήσει (που το απεύχομαι μετά βδελυγμίας), θα του σκάψουν γρήγορα τον λάκκο οι θεσμοί της Ιταλικής Δημοκρατίας, όπως είναι σήμερα.
Για τον Ρέντσι, τσάι και συμπάθεια...
(αν και κανονικά θα έπρεπε να του δώσω «εύσημα»)
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο προφίλ του Αριστοτέλη Αϊβαλιώτη στο Facebook
- Tags:
- ΙΤΑΛΙΑ
- ΡΕΝΤΣΙ
- ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ
- ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ
