Η αβάσταχτη ελαφρότητα της εκλογολογίας

Βολεύονται όλοι: Η κυβέρνηση για να καταγγέλλει την αξιωματική αντιπολίτευση ότι εύχεται την οικονομική καταστροφή που θα φέρει κάλπες, η ΝΔ για να συσπειρώνει τις δυνάμεις της με την προοπτική της εξουσίας, τα κόμματα του ενδιάμεσου χώρου είτε για να ασκούνται στη μαντική (Λεβέντης) είτε για να συγκρατούν τις φυγόκεντρες τάσεις και να αναδεικνύουν τον δυνητικό ρόλο τους ζητώντας νέα κυβέρνηση από την ίδια βουλή (ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι). 

Οι εταίροι-θεσμικοί πιστωτές το έχουν συνηθίσει και δεν πολυδίνουν σημασία. Ξέρουν ότι η εκλογολογία είναι κομμάτι της ελληνικής πολιτικής ρουτίνας - όταν δεν κάνουμε εκλογές, προετοιμάζουμε εκλογές συζητώντας και νομοθετώντας για τις επόμενες εκλογές. Τους φαίνεται αδιανόητη μια ακόμη πολιτική περιπέτεια στην πιο υπερχρεωμένη χώρα της ευρωζώνης και βασίζονται στους καταναγκασμούς του μνημονίου που δεν επιτρέπουν πολλούς πειραματισμούς στο σημερινό και στο επόμενο σύστημα εξουσίας. 

Το κοινό είναι εκπαιδευμένο στην αστάθεια. Οι καταναλωτές σεναρίων έχουν γερό στομάχι και δεν ταράζονται από τη συζήτηση ραγδαίων πολιτική πολιτικών εξελίξεων. Αλλωστε, μετά το ξέσπασμα της κρίσης και το τέλος της ευημερίας με δανεικά που δεν υπάρχουν πια η αβεβαιότητα είναι η μοναδική βεβαιότητα και η σχοινοβασία πάνω από τον γκρεμό της χρεοκοπίας η μοναδική δράση. 

Για τα ΜΜΕ η εκλογολογία είναι ιδανική πρώτη ύλη. Δεν χρειάζεται κουραστικό ψάξιμο και δύσκολες συνδέσεις, αρκούν κάποιες δηλώσεις ή υπονοούμενα για να παραχθεί θορυβώδες τηλεοπτικό γεγονός. Ούτε βαθιές ερμηνείες, ούτε διεισδυτικές αναλύσεις, ούτε στιβαρά επιχειρήματα. Μόνο κραυγές: Δεν θα αντέξετε τη λαϊκή κατακραυγή, λένε οι γαλάζιοι, θα καείτε στο ζέσταμα περιμένοντας, απαντούν χαιρέκακα οι κόκκινοι. Το πρόγραμμα δεν βγαίνει ο ένας, η οικονομία θα ανακάμψει ο άλλος. Καταστρεφόμαστε στο δεξί παράθυρο, σωζόμαστε στο αριστερό. 

Κάπως έτσι συνεχίζουμε το τσαλαβούτημα στο τέλμα. Χωρίς μεγάλη αφήγηση (ένα συνεκτικό όραμα για την πρόοδο της χώρας), χωρίς εθνικό σχέδιο πέρα από το μνημόνιο, χωρίς αυτογνωσία (γιατί χρεοκοπήσαμε και τι πρέπει να αλλάξει για να επιβιώσουμε στον αναπτυγμένο κόσμο), παρακολουθούμε πολιτικούς να επικαλούνται τη βοήθεια της Μεγαλόχαρης για την έξοδο από την ύφεση. Βοήθειά μας.