Ποια Τουρκία σε ποια Ευρώπη

Με αμηχανία παρακολουθεί η Ε.Ε. την αυταρχική διολίσθηση της κυβέρνησης Ερντογάν και τη συζήτηση για ενδεχόμενη επαναφορά της θανατικής ποινής προκειμένου να εκτελεστούν οι πραξικοπηματίες.

Οι ευρωτουρκικές σχέσεις κινούνται εδώ και χρόνια σε ένα φάσμα διπλωματικής υποκρισίας αφού καμία πλευρά δεν εννοεί αυτά που λέει. Η Άγκυρα θέλει την προσαρμογή της Ε.Ε. στα τουρκικά κριτήρια και οι Βρυξέλλες δίνουν μια υπόσχεση γνωρίζοντας ότι δεν πρόκειται να τηρηθεί. Αυτή η συμφωνία ψέματος καθορίζει τη διαπραγμάτευση και τη συντήρηση μιας εκρηκτικής εκκρεμότητας.

Η Τουρκία δεν εκδημοκρατίζεται και δεν συγκλίνει στο ευρωπαϊκό παράδειγμα και η Ε.Ε. δεν προετοιμάζεται για την ένταξη μιας μουσουλμανικής χώρας με 75 περίπου εκατομμύρια πληθυσμό και πολλές ιδιαιτερότητες στη θεσμική της λειτουργία. 

Μετά την απόπειρα πραξικοπήματος και την απάντηση της ηγεσίας Ερντογάν όλη αυτή η κατασκευή φτάνει στο όριό της: Τόσο η Τουρκία όσο και η Ε.Ε. βρίσκονται απέναντι στις αντιφάσεις τους. Είτε θα συμφιλιωθούν με αυτή την πραγματικότητα και θα συνεχίσουν να την υποστηρίζουν είτε θα αναγκαστούν να την υπερβούν με κάποιες ειλικρινείς παραδοχές: Η Τουρκία δεν θα γίνει ποτέ πλήρες μέλος της Ε.Ε., μόνο κάποια ειδική σχέση μπορεί να συναφθεί, ενώ η Ε.Ε. θα κάνει τα στραβά μάτια σε πολλά ζητήματα δημοκρατίας επειδή φοβάται το γεωπολιτικό βάρος της Άγκυρας και το προσφυγικό.