Ω τι κόσμος!
Τον Οκτώβριο θα γίνουν εκλογές στην Αυστρία με τον ακροδεξιό υποψήφιο Ν. Χόφερ να προηγείται στις δημοσκοπήσεις έπειτα από τις βομβιστικές επιθέσεις στην Γερμανία.
Τον ίδιο μήνα θα γίνει δημοψήφισμα στην Ιταλία για τη συνταγματική αναθεώρηση και αν ο πρωθυπουργός Μ. Ρέντσι το χάσει θα προχωρήσει σε εκλογές προς όφελος των λαϊκιστικών δυνάμεων.
Στην Ισπανία η καλύτερη λύση που διαφαίνεται για να αποφευχθούν οι τρίτες εκλογές είναι η συγκρότηση κυβέρνησης μειοψηφίας με κορμό το κεντροδεξιό κόμμα του Μ. Ραχόι.
Τον Νοέμβριο θα γίνουν εκλογές στις ΗΠΑ με την νίκη του Ντ. Τραμπ να μην αποκλείεται, ενώ το 2017 θα γίνουν εκλογές στην Ολλανδία (με υπαρκτό τον κίνδυνο νίκης της ακροδεξιάς), την άνοιξη στη Γαλλία (με την Λεπέν να περνά στον β γύρο αν δεν μεσολαβήσει μια μεγάλη αλλαγή) και τον Σεπτέμβριο στην Γερμανία.
Στο μεταξύ θα διαμορφώνεται, με δυσκολίες, η μεταBrexit εποχή γιατί ό,τι έγινε με το βρετανικό δημοψήφισμα δεν ξεγίνεται όσο και αν όλες οι πλευρές επιδιώκουν την καθυστέρηση της εξόδου από την ΕΕ.
Μέσα σε ένα τόσο ρευστό και σύνθετο περιβάλλον είναι αναμενόμενο οι εταίροι-θεσμικοί πιστωτές να μη θέλουν αναζωπύρωση της ελληνικής κρίσης. Αυτά είναι τα καλά νέα για την κυβέρνηση. Τα κακά είναι ότι τα προβλήματα της οικονομίας και της καθημερινότητας δημιουργούν από μόνα τους πολιτική δυναμική. Ο Γιούνκερ δεν έχει επιρροή στην κοινωνική πλειοψηφία και η Κομισιόν δεν προσφέρει «διακοποδάνεια» - όπως οι τράπεζές μας τότε…
