Τα παράλογα των προνομίων των αθλητών συνεχίζονται

Αν κάτι είναι σίγουρο στην υπόθεση των 156 αθλητών και αθλητριών που ανακοινώθηκε ότι πρόκειται να διοριστούν στο Δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, είναι πως τη μικρότερη ευθύνη για τις δικαιολογημένες αντιδράσεις που υπήρξαν φέρουν οι ίδιοι οι αθλητές και η νυν κυβέρνηση.

Οι συγκεκριμένοι αθλητές είχαν κάνει την αίτηση πρόσληψης στο Δημόσιο το 2008 βάσει δικαιώματος που τους έδινε ο νόμος λόγω διάκρισής τους σε Ολυμπιακούς Αγώνες, παγκόσμια ή ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Και επειδή κανείς δεν ξέρει τι του επιφυλάσσει το μέλλον, τα δικαιώματα που του παρέχονται τα εκμεταλλεύεται, όσο παράλογα κι αν είναι αυτά. 

Επιπλέον, η κυβέρνηση όφειλε να επικυρώσει τον διορισμό τους, εφόσον ήταν νομικά κατοχυρωμένος και υπήρχε βάση ώστε να κινηθούν νομικά εναντίον του Δημοσίου όσοι από τους 156 το επιθυμούσαν επειδή παρέμεναν αδιόριστοι. Οι συγκεκριμένοι διορισμοί αρχικά καθυστέρησαν, όπως συνήθως συνέβαινε με τους διορισμούς στο Δημόσιο, από τη στιγμή που η προσφορά ήταν πολύ μεγαλύτερη από τη ζήτηση, ενώ στη συνέχεια ήρθαν τα μνημόνια και «πάγωσαν», όπως όλοι οι διορισμοί στο Δημόσιο.

Όπως ο αθλητισμός αποτελεί μικρογραφία της κοινωνίας, έτσι και η συγκεκριμένη υπόθεση αποτελεί μικρογραφία των παθογενειών που οδήγησαν τη χώρα στην οικονομική, πολιτική και κοινωνική κρίση από την οποία αδυνατεί να βγει. Την εποχή της πλαστής ευδαιμονίας οι αθλητές διορίζονταν στο Δημόσιο (ή γίνονταν αξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας) ως ανταμοιβή για τις διακρίσεις τους, μαζί με σειρά πριμ και επιχορηγήσεων δεκάδων ή και εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ από το Δημόσιο, όπως και εισαγωγή σε ΑΕΙ ή ΤΕΙ της επιλογής τους, αλλά και άδεια να ανοίξουν πρακτορείο Προ-Πο, επειδή «έκαναν την Ελλάδα περήφανη». 

Με μια πολύ διασταλτική ερμηνεία τού τι εστί διάκριση, εφόσον «ολυμπιονίκης» (και αντίστοιχα για τα παγκόσμια και τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, τα οποία δεν «αντάμειβαν» τόσο πλουσιοπάροχα όσο οι Ολυμπιακοί Αγώνες) δεν θεωρούνταν μόνο αυτός που έπαιρνε το χρυσό μετάλλιο, ούτε καν ο κάτοχος μεταλλίου, αν προσθέσουμε και όσους κατακτούσαν το ασημένιο ή το χάλκινο. Τον δεύτερο και τον τρίτο ολυμπιονίκη, δηλαδή, όπως μόνο στην Ελλάδα τους αποκαλούμε. Για να απολαύσεις τα προνόμια των διακεκριμένων αθλητών αρκούσε και εξακολουθεί να αρκεί η είσοδος στην οκτάδα, να είσαι δηλαδή… όγδοος ολυμπιονίκης. Αντίστοιχα, για τα παγκόσμια και τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα διάκριση θεωρείται από την 1η μέχρι την 6η θέση.

Και δεν είναι μόνο αυτό. Μέχρι το 2014, ακόμη κι αν κάποιος πιανόταν ντοπαρισμένος, δεν έχανε τα προνόμιά του, παρέμενε διορισμένος στο Δημόσιο ή στέλεχος των Ενόπλων Δυνάμεων ή των Σωμάτων Ασφαλείας.

Σε σχέση με την εποχή της ευδαιμονίας, την εποχή των μνημονίων, και δη από το 2014, αυτό που έχει αλλάξει είναι πως δεν υπάρχει πλέον διορισμός στο Δημόσιο, στις Ένοπλες Δυνάμεις ή στα Σώματα Ασφαλείας, ενώ η οικονομική επιβράβευση είναι μικρότερη και αντιστρόφως ανάλογη των εισοδημάτων του αθλητή. 

Επίσης, οι αθλητές που πετυχαίνουν τις παραπάνω διακρίσεις ή «διακρίσεις» δικαιούνται πλέον να εγγραφούν στις Σχολές Επιστημών Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού και όχι σε όποιο ΑΕΙ ή ΤΕΙ επιθυμούν. Δυνατότητα διορισμού εξακολουθεί να υπάρχει για τους ολυμπιονίκες (από 1η μέχρι 8η θέση), αλλά μόνο στο υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού ή σε φορείς που εποπτεύονται από τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού.

Δεν υπήρχε και δεν υπάρχει κανένας διαχωρισμός μεταξύ επαγγελματιών και ερασιτεχνών αθλητών. Μπορεί κάποιος να έχει βγάλει εκατομμύρια παίζοντας ποδόσφαιρο ή μπάσκετ ή αν είναι κορυφαίος αθλητής σε προβεβλημένο ατομικό σπορ (με τις ανάλογες χορηγίες από μεγάλες εταιρίες, άρα δεν μπορεί να θεωρείται ερασιτέχνης) και να δικαιούται τα ίδια προνόμια με κάποιον ο οποίος σε όλη του τη ζωή προπονείται πολύ σκληρά και καταφέρνει να φέρει μια (πραγματικά) κορυφαία διάκριση, η οποία όμως δεν του εξασφαλίζει τη διαβίωσή του στη συνέχεια. Αυτός και μόνο δικαιούται κάποια αποκατάσταση από το κράτος.

Τα αποτελέσματα της επιλογής να μη γίνεται διαχωρισμός φάνηκαν στην ανακοίνωση των ονομάτων των 156 που επρόκειτο να διοριστούν, καθώς σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται εν ενεργεία ποδοσφαιριστές, όπως ο Μάκος και ο Αντώνης Πετρόπουλος, και μπασκετμπολίστες (Μαυροειδής) αλλά και παλαίμαχοι, όπως η Μαρία Τσουρή, ο Νίκος Οικονόμου και ο Παντελής Κωνσταντινίδης. Πέρα από το ότι οι δύο τελευταίοι έχουν συνάψει πολλά πλουσιοπάροχα συμβόλαια στην καριέρα τους, ο Κωνσταντινίδης είναι ο τεχνικός διευθυντής της ΠΑΕ ΠΑΟΚ και ο Οικονόμου προπονητής στον μπασκετικό Πανιώνιο. Φαντάζει κάπως δύσκολο να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους για το Δημόσιο, όπως δύσκολο φαντάζει και για όλους τους προαναφερθέντες.

Για παράδειγμα, οι τρεις εν ενεργεία παίκτες για να διοριστούν στο Δημόσιο θα πρέπει να εγκαταλείψουν την καριέρα τους, εφόσον υπό Κ.Σ. (κανονικές συνθήκες) καθημερινό οκτάωρο στο Δημόσιο και επαγγελματικός αθλητισμός δεν πάνε μαζί. Ακόμη κι αν με κάποιον τρόπο τα συνδυάσουν, θα πρέπει να… αποσπαστούν στην πόλη όπου παίζει η ομάδα τους. Αντιθέτως, για κάποιους εν ενεργεία αθλητές «μικρότερων» αθλημάτων η επιλογή ενδέχεται να αποδειχθεί πολύ πιο δύσκολη. Τα παραπάνω βέβαια εφόσον ισχύσει αυτό που ξεκαθαρίζεται από πλευράς κυβέρνησης, πως όσοι επιλέξουν να αποδεχτούν τον διορισμό τους δεν θα τύχουν καμίας ευνοϊκής μεταχείρισης.

Από κει και πέρα, παίρνοντας ως δεδομένο ότι η κυβέρνηση δεν είχε άλλη επιλογή από το να επικυρώσει τους διορισμούς εννέα χρόνια μετά την κατοχύρωσή τους, το βέβαιο είναι πως θα μπορούσε να είναι λίγο πιο προσεκτική. Δεν είναι μόνο ότι ανάμεσα στους 156 βρίσκονταν και τέσσερις που έχουν πιαστεί ντοπαρισμένοι (Βασίλης Δεμέτης, Αρθούρος Ακριτίδης, Μάρθα Μάτσα, Μαρία Πυπιλιαρίδου). 

Είναι και ότι στο πρώτο δελτίο Τύπου εκ μέρους του υφυπουργού Αθλητισμού κ. Βασιλειάδη, μετά τις αντιδράσεις που υπήρξαν για το θέμα, υπερασπίζονταν όλους ανεξαιρέτως τους διορισμούς: «Οι αθλητές πληρούν τις προϋποθέσεις του νόμου και δεν τίθεται θέμα μη νομιμότητας. Είναι το ελάχιστο που μπορεί να κάνει η πολιτεία γι’ αυτούς τους ανθρώπους, που με κόπους και θυσίες έφεραν διακρίσεις στη χώρα μας. Το παράνομο δεν ήταν το ότι προχώρησαν οι προσλήψεις, αλλά ότι είχαν παγώσει επί σειρά ετών με ευθύνη προηγούμενων κυβερνήσεων, που αρνούνταν στους αθλητές κατοχυρωμένα δικαιώματά τους».

Μόλις ανακάλυψαν μέσω των ΜΜΕ ότι μεταξύ των 156 ήταν και κάποιοι που παρανόμησαν έχοντας βρεθεί ντοπαρισμένοι, ακολούθησε ανακοίνωση από τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού πως δεν πρόκειται να διοριστεί κανένας εξ αυτών και θα ακολουθήσει νέος, διορθωμένος πίνακας διακεκριμένων αθλητών που διορίζονται στο Δημόσιο.

Το καλύτερο θα ήταν να έχουν προνοήσει οι ελληνικές κυβερνήσεις, τουλάχιστον από τα μνημόνια και μετά, και να έχουν εξορθολογίσει πλήρως τα προνόμια για τους διακεκριμένους αθλητές, ώστε να μη φτάνουμε σε αυτούς τους τραγελαφικούς διορισμούς στο Δημόσιο ντοπαρισμένων, πλουσιοπάροχα αμειβόμενων επαγγελματιών ή αθλητών που δεν έχουν φέρει κάποια πραγματική διάκριση, την ώρα που επιτυχόντες του ΑΣΕΠ περιμένουν μάταια τον διορισμό τους.