Μισοάδειο το ποτήρι

Σίγουρα δεν θα περιλαμβάνει τον ΠΑΟΚ, ο οποίος ηττήθηκε στην Τούμπα με 3-0 από την Σάλκε, επιβεβαιώνοντας και πάλι τον κανόνα που θέλει την Τούμπα… αφιλόξενη για τον Δικέφαλο του Βορρά στα σημαντικά ευρωπαϊκά παιχνίδια, ενώ τα καταφέρνει πολύ καλύτερα εκτός έδρας. Η Σάλκε πήρε μια επαγγελματική όσο και άνετη νίκη, καθώς ξεπέρασε το αρχικό διάστημα πίεσης του ΠΑΟΚ, βρήκε ένα γκολ σχετικά γρήγορα, στο 26’, και στη συνέχεια διαχειρίστηκε ιδανικά το παιχνίδι. Ούτε απειλούσε ούτε απειλούνταν και όταν στο τέλος βρήκε την ευκαιρία «σκότωσε» τον ΠΑΟΚ με άλλα δύο γκολ. 

Για τον ΠΑΟΚ το συγκεκριμένο παιχνίδι ήταν ένα κρας τεστ, στο οποίο απέτυχε. Απέναντι σε μία ομάδα η οποία επίσης είναι νέα, καθώς ανανεώθηκε σε μεγάλο βαθμό το καλοκαίρι, αποτυπώθηκε η διαφορά που χωρίζει το ελληνικό πρωτάθλημα από το γερμανικό και το γεγονός πως παίκτες που αρκούν για να κάνουν τη διαφορά στην Ελλάδα δεν μπορούν να κάνουν το ίδιο σε υψηλό επίπεδο ανταγωνισμού. Ο ΠΑΟΚ στάθηκε καλά σε γενικές γραμμές αλλά τελικά ηττήθηκε με 3-0 από μία ομάδα που δεν χρειάστηκε να ανεβάσει ταχύτητα, καθιστώντας διαδικαστική υπόθεση τη ρεβάνς. 

Αντιθέτως, ο Ολυμπιακός πηγαίνει στην Τουρκία με στόχο την πρόκριση επί της Οσμάνλισπορ, μετά το 0-0 του Καραϊσκάκη. Ένα παιχνίδι στο οποίο επίσης ο φιλοξενούμενος πήρε αυτό που ήθελε, καθώς οι Τούρκοι εμφανώς παρατάχθηκαν για να κρατήσουν το μηδέν στην άμυνα, με τους περισσότερους παίκτες πίσω από την μπάλα και με μοναδική προοπτική να απειλήσουν μέσω των γρήγορων μεσοεπιθετικών τους, ιδίως του πολύ καλού Εντιάιγ. Από την άλλη πλευρά, ούτε ο Ολυμπιακός κατάφερε να απειλήσει ιδιαίτερα, έχοντας ως κορυφαία στιγμή τη φάση του 42’, όταν ο Καρντόσο επέλεξε να τελειώσει μόνος του τη φάση που δημιούργησε, αντί να πασάρει στον Σεμπά που θα έβγαινε τετ-α-τετ. Η συγκεκριμένη, εγωιστική αντίδραση ήταν το επιστέγασμα μιας πολύ κακής γενικά παρουσίας του Παραγουανού, ο οποίος φαίνεται ότι πλέον δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σε αυτό το επίπεδο. Δύο ακόμη στοιχεία συνηγόρησαν στην ισχνή επιθετική παραγωγή του Ολυμπιακού στο συγκεκριμένο παιχνίδι. To πρώτο, ήταν η μέτρια παρουσία του Φορτούνη. Το δεύτερο, το γεγονός πως ο Μάρτινς δεν συνεισέφερε όσο συνήθως στην ανάπτυξη καθώς φάνηκε να προσπαθεί να συντονιστεί με τον Ρέτσο: η αποχώρηση του Μιλιβόγεβιτς δεν φάνηκε τόσο σε ατομικό επίπεδο όσο σε επίπεδο αυτοματισμών και ομαδικής λειτουργίας. 

Από εκεί και πέρα, υπάρχει ένα καλό και ένα κακό νέο εν όψει της συνέχειας για τον Ολυμπιακό. Το πρώτο έχει να κάνει με τον Μπέντο. Ανεξαρτήτως του πόσο έχει βελτιώσει την ομάδα –με τα περιθώρια να είναι σχετικά μικρά μετά από τον κακό σχεδιασμό και το τραυματικό καλοκαίρι που προηγήθηκαν της ανάληψης των καθηκόντων του- έχει προσφέρει κάτι πολύ σημαντικότερο στον Ολυμπιακό. Είναι ο πρώτος προπονητής μεγάλης ομάδας που πραγματικά και όχι μόνο στα λόγια εμπιστεύεται τους μικρούς και τους αναδεικνύει, όσο κι αν πιέζεται για το αποτέλεσμα, όσο κρίσιμος κι αν θεωρείται ο εκάστοτε επόμενος αγώνας.

Ό,τι κι αν πετύχει ή δεν πετύχει ο Ολυμπιακός φέτος, μετά το τέλος της σεζόν η ομάδα θα έχει κερδίσει τον Ρέτσο, τον Ανδρούτσο, τον Μανθάτη, πιθανότατα και τον Νικολάου. Και αυτό σε βάθος χρόνου είναι πολύ σημαντικότερο από το αν οι «ερυθρόλευκοι» θα σταματήσουν φέτος στους «32» του Europa League ή θα φτάσουν στους «8», αν θα κερδίσουν ή θα χάσουν το Κύπελλο. 

Το κακό νέο αφορά σε κάτι πολύ πιο άμεσο, την πρόκριση στην επόμενη φάση που θα κριθεί την ερχόμενη Πέμπτη στην Άγκυρα. Σίγουρα, η Οσμάνλισπορ δεν έδειξε κάτι το τρομερό. Από την άλλη πλευρά και ο Ολυμπιακός φέτος δεν έχει… ενθουσιάσει ακριβώς με τις εκτός έδρας επιδόσεις του σε αυξημένης δυσκολίας ευρωπαϊκά παιχνίδια, ενώ μεσολαβεί και το ντέρμπι με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ.