Οι Έλληνες που πρόσφεραν στους πρόσφυγες διεκδικούν το Νόμπελ Ειρήνης
Το βραβείο διεκδικούν επάξια οι Έλληνες νησιώτες για την αυτοθυσία τους και την προσφορά τους στην αντιμετώπιση του προσφυγικού ζητήματος.
Ο Στρατής Βαλάμιος και η 86χρονη Αιμιλία Καμβάση - μια από τις αγαπημένες «γιαγιάδες της Λέσβου»- είναι οι άνθρωποι που επιλέχθηκαν για να εκπροσωπήσουν συνολικά τους νησιώτες για όλα όσα έχουν προσφέρει σε όλους όσοι καθημερινά φτάνουν στα νησιά της Ελλάδας.
«Ήταν σαν εμπόλεμη ζώνη» αναφέρει στο Reuters ο κ. Βαλάμιος. «Είχες τους τραυματισμένους, τους νεκρούς. Βγάλαμε πολλά μωρά από τη θάλασσα και αρκετοί άνθρωποι πέθαναν στα χέρια μας» συνεχίζει στη δήλωσή του.
Οι ιστορίες φρίκης και ανθρώπινου πόνου είναι δεκάδες… Η σορός ενός ακέφαλου βρέφους ξεβράστηκε σε ελληνική παραλία νωρίτερα φέτος. Μια μητέρα έχασε και τα δύο της παιδιά στη θάλασσα –ένα βρέθηκε στην Ελλάδα και το άλλο στην Τουρκία. Τόσοι πολλοί «Αϊλάν» χάθηκαν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού προς την ελευθερία.
«Το νησί το αξίζει […] Είμαι ηθικά ικανοποιημένος με όσα έκανα, που βοήθησα αυτούς τους ανθρώπους. Όλα τα υπόλοιπα, και το Νόμπελ μαζί, δεν έχουν σημασία» δήλωσε στο πρακτορείο ο 63χρονος Θανάσης Μαρμαρινός, ψαράς της περιοχής.
Από την πλευρά της η Αιμιλία Καμβάση, κόρη προσφύγων από τη Μικρά Ασία, είπε ότι δεν περίμενε ποτέ η τραγωδία να «χτυπήσει» τόσο κοντά στο σπίτι της. Αισθάνθηκε, όμως, την ανάγκη να βοηθήσει, έχοντας ακούσει ιστορίες από τους γονείς της. «Σε αυτή την ηλικία, θα πεθάνω με καθαρή τη συνείδησή μου» ανέφερε η κ. Καμβάση.
Αν κερδίσουν το βραβείο Νόμπελ το χρηματικό έπαθλο θα διατεθεί στα νοσοκομεία των νησιών. Για τους νησιώτες, όμως, λίγα θα αλλάξουν.
«Την Παρασκευή, όταν θα ανακοινώσουν το Νόμπελ, θα συνεχίσουν τα πέφτουν βόμβες και οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να πεθαίνουν» είπε ο κ. Βαλάμιος, αναφερόμενος στη Συρία. «Και εγώ δεν θα αισθανθώ ούτε χαρά ούτε λύπη. Ξέρω ότι έκανα αυτό που έπρεπε».
Ο Στρατής Βαλάμιος και η 86χρονη Αιμιλία Καμβάση - μια από τις αγαπημένες «γιαγιάδες της Λέσβου»- είναι οι άνθρωποι που επιλέχθηκαν για να εκπροσωπήσουν συνολικά τους νησιώτες για όλα όσα έχουν προσφέρει σε όλους όσοι καθημερινά φτάνουν στα νησιά της Ελλάδας.
«Ήταν σαν εμπόλεμη ζώνη» αναφέρει στο Reuters ο κ. Βαλάμιος. «Είχες τους τραυματισμένους, τους νεκρούς. Βγάλαμε πολλά μωρά από τη θάλασσα και αρκετοί άνθρωποι πέθαναν στα χέρια μας» συνεχίζει στη δήλωσή του.
Οι ιστορίες φρίκης και ανθρώπινου πόνου είναι δεκάδες… Η σορός ενός ακέφαλου βρέφους ξεβράστηκε σε ελληνική παραλία νωρίτερα φέτος. Μια μητέρα έχασε και τα δύο της παιδιά στη θάλασσα –ένα βρέθηκε στην Ελλάδα και το άλλο στην Τουρκία. Τόσοι πολλοί «Αϊλάν» χάθηκαν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού προς την ελευθερία.
«Το νησί το αξίζει […] Είμαι ηθικά ικανοποιημένος με όσα έκανα, που βοήθησα αυτούς τους ανθρώπους. Όλα τα υπόλοιπα, και το Νόμπελ μαζί, δεν έχουν σημασία» δήλωσε στο πρακτορείο ο 63χρονος Θανάσης Μαρμαρινός, ψαράς της περιοχής.
Από την πλευρά της η Αιμιλία Καμβάση, κόρη προσφύγων από τη Μικρά Ασία, είπε ότι δεν περίμενε ποτέ η τραγωδία να «χτυπήσει» τόσο κοντά στο σπίτι της. Αισθάνθηκε, όμως, την ανάγκη να βοηθήσει, έχοντας ακούσει ιστορίες από τους γονείς της. «Σε αυτή την ηλικία, θα πεθάνω με καθαρή τη συνείδησή μου» ανέφερε η κ. Καμβάση.
Αν κερδίσουν το βραβείο Νόμπελ το χρηματικό έπαθλο θα διατεθεί στα νοσοκομεία των νησιών. Για τους νησιώτες, όμως, λίγα θα αλλάξουν.
«Την Παρασκευή, όταν θα ανακοινώσουν το Νόμπελ, θα συνεχίσουν τα πέφτουν βόμβες και οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να πεθαίνουν» είπε ο κ. Βαλάμιος, αναφερόμενος στη Συρία. «Και εγώ δεν θα αισθανθώ ούτε χαρά ούτε λύπη. Ξέρω ότι έκανα αυτό που έπρεπε».
