Σύλβια Λιούλιου: Για πόσο μπορεί να αναπνεύσει στην πολιτική ο ακέραιος άνθρωπος;
Mαζί με το περιμένοντας τον Γκοντό, οι Ευτυχισμένες Μέρες είναι το πιο επιτυχημένο έργο του Μπέκετ. Τι είναι αυτό που το κάνει τόσο αγαπητό;
Πέρα από όλες του τις κειμενικές χάρες το έργο προσφέρει τη δυνατότητα να δει κανείς πολύ αγαπημένες ηθοποιούς σε υψηλές υποκριτικές στιγμές. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Γκοντό: μυθικά υποκριτικά ντουέτα επιχειρούν το έργο. Κι έπειτα η παραδοξότητα της κατάστασης –γυναίκα χωμένη σε λόφο- προκαλεί, νομίζω, πάντοτε το ενδιαφέρον.
Το έργο είναι γεμάτο συμβολισμούς, και φαίνεται πως αυτό είναι που ιντριγκάρει τους σκηνοθέτες και επανέρχονται διαρκώς. Ισχύει και στην περίπτωση σας; Τι επιχειρείτε να αναδείξετε μέσα από τη σκηνοθετική σας προσέγγιση;
Η αλήθεια είναι, πως δεν αναζητώ να φορτίσω τους συμβολισμούς του κειμένου. Εκείνο που πάντοτε με ενδιαφέρει στα έργα είναι η αναζήτηση ενός βάθους πεδίου τέτοιου που θα φέρει τον ηθοποιό αντιμέτωπο με ένα ψυχικό όριο που η υπέρβασή του θα τον κάνει να λάμψει. Το ίδιο το κείμενο, λοιπόν, επιχειρούμε να αναδείξουμε, τις λέξεις του, εκείνα που λέγονται και όσα δεν λέγονται. Αλλά και κάτι ακόμα: την καλλιέργεια των καλύτερων υποκριτικών ποιοτήτων που έχει στη διάθεσή του ο ηθοποιός είτε συνειδητά είτε και ασύνειδα.
Έχετε δει άλλες εκδοχές της παράστασης; Ποιες, που, ποιες και τι σας άρεσαν;
Έχω δει αρκετές. Κρατώ πάντα τη Ράνια Οικονομίδου μέσα μου στην παράσταση του Αντώνη Αντύπα. Ήμουν βοηθός στην παράσταση και συνδέθηκα πολύ προσωπικά με τη Ράνια και την αγάπησα. Ως Γουίνυ είχε θαυμάσιο μελωδικό λόγο και υπέροχα χέρια.
Η Γουίνι αισθάνεται εγκλωβισμένη. Και δεν φαίνεται να μπορεί να βρει διέξοδο, όπως τόσοι και τόσοι άνθρωποι στη ζωή. Τι είναι αυτό που μας κάνει να επικεντρωνόμαστε στα άσχημα και να ξεχνάμε τις ομορφιές της ζωής;
Μα πώς να απεγκλωβιστείς εύκολα από εκείνο που σε πονά; Θέλει συνειδητή προσπάθεια και αφιέρωση. Η αισιοδοξία και η θετική ματιά αν δεν είναι φυσική τάση πρέπει να γίνει κοπιώδης εργασία που απαιτεί αφιέρωση σχεδόν επαγγέλματος.
Τι είναι ευτυχία;
Τι να σας πω; Του καθενός η χαρά είναι πολύ προσωπική. Ευτυχία για μένα είναι τ’ ανίψια μου που παίζουν μπάλλα, το τοπίο της Καρδιανής της Τήνου, το στέρεο κράτημα μιας παύσης της Όλιας, ο Άγγελος Μέντης να χτίζει το σκηνικό των Ευτυχισμένων Ημερών. Όλα εκείνα που γεμίζουν την καθημερινότητα με λάμψεις στιγμιαίες.
Πρόσφατα η Λυδία Κονιόρδου έγινε Υπουργός Πολιτισμού. Πως δεχτήκατε αυτή την ανάληψη καθηκόντων;
Όπως όλα τα πράγματα στην πολιτική σήμερα: θολά. Έχω βαθιά καλλιτεχνική εκτίμηση για την κυρία Κονιόρδου και εύχομαι να αριστεύσει και στην πολιτική. Αλλά γίνεται αυτό; Το επιτρέπουν οι διαβρωμένες συνθήκες; Για πόσο μπορεί να αναπνεύσει εκεί ο ακέραιος άνθρωπος;
Συντελεστές παράστασης
Μετάφραση: Διονύσης Καψάλης
Σκηνοθεσία: Σύλβια Λιούλιου
Δραματουργία: Νίκος Φλέσσας – Σύλβια Λιούλιου
Σκηνικά - Κοστούμια: Άγγελος Μέντης
Επιμέλεια Κίνησης: Αγγελική Στελλάτου
Ηχητική Σύνθεση: Γιώργος Πούλιος
Φωτισμοί: Δημήτρης Κασιμάτης
Παίζουν: Όλια Λαζαρίδου, Άγγελος Σκασίλας
Πληροφορίες παράστασης
Bios main
Διάρκεια παραστάσεων: Παρασκευή 18 Νοεμβρίου έως Κυριακή 27 Δεκεμβρίου
Παραστάσεις: Πέμπτη-Κυριακή
Ώρα έναρξης: 21.00
Τιμή εισιτηρίου: 12 & 10 ευρώ (φοιτητικό)
