Super League: Ανταγωνιστική και συναρπαστική μάχη… αν κι εφόσον
Για να το διαπιστώσουμε και στην πράξη βέβαια, θα πρέπει προηγουμένως να αποδεχτεί η νυν διοίκηση της ΕΠΟ ότι αποτελεί παρελθόν: ευρισκόμενη σε άγρια κόντρα με το υφυπουργείο Αθλητισμού, δηλαδή το κράτος, με τη Δικαιοσύνη στο κατόπι της και έχοντας χάσει τη στήριξη του μέχρι πρότινος «μπαμπούλα» των FIFA-UEFA, δεν έχει από πουθενά να πιαστεί. Το μόνο που μπορεί να «καταφέρει» είναι να οδηγήσει το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο στην αποβολή του από τις διεθνείς Ομοσπονδίες.
Θα πρέπει επίσης ο υφυπουργός Αθλητισμού κ. Κοντονής να καταλάβει ότι το ποδόσφαιρο παίζεται στα γήπεδα και όχι σε γραφεία και αίθουσες συνεδριάσεων, οι δε ομάδες να φτάσουν σε ένα μίνιμουμ μεταξύ τους συνεννόησης. Σε… μετάφραση, να τα βρουν όλοι οι προαναφερθέντες για την κατάρτιση των πινάκων των διαιτητών, για την οποία γίνεται πλέον όλη η φασαρία.
Εφόσον γίνουν όλα αυτά και υπάρξει πρωτάθλημα στις 10 Σεπτεμβρίου και δώσουν το «παρών» στο Europa League οι Ολυμπιακός, ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκός, είναι πολύ πιθανό να παρακολουθήσουμε μια πραγματική μάχη για τον τίτλο. Κι αυτό γιατί τόσο ο απόλυτος κυρίαρχος Ολυμπιακός δείχνει να έχει κάνει βήματα πίσω αλλά και οι υπόλοιποι βήματα προόδου σε σχέση με την περσινή σεζόν.
Το πλάνο του Ολυμπιακού ήταν να δώσει τα καλοκαιρινά προκριματικά με την περσινή, δεμένη ομάδα και στη συνέχεια να ενισχυθεί. Σωστό ή λανθασμένο, το πλάνο ανατράπηκε εξ αρχής, όταν ο Μάρκο Σίλβα αποχώρησε λίγο πριν την αναχώρηση της ομάδας για το βασικό στάδιο της προετοιμασίας. Ο Βίκτορ κλήθηκε να τον αντικαταστήσει αλλά μπέρδεψε και μπερδεύτηκε, ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε από την Χαποέλ Μπερ Σεβά, ο Πάουλο Μπέντο αντικατέστησε τον Βίκτορ, οι «ερυθρόλευκοι» πήραν μια πολύ δύσκολη πρόκριση στους ομίλους του Europa League και ενίσχυσαν το ρόστερ τους. Εκτός από τη θέση του σέντερ φορ, όπου αποκτήθηκε ο Καρντόσο, είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς αν ο Ολυμπιακός είναι ενισχυμένος ή αποδυναμωμένος σε σχέση με πέρυσι, δεν υπάρχει ικανό δείγμα γραφής. Το σίγουρο είναι πως οι πρωταθλητές ξεκινούν τη σεζόν έχοντας βιώσει ένα δραματικό έως τραυματικό καλοκαίρι, έχοντας εξαντλήσει πολύ γρήγορα την πίστωση χρόνου από τους οπαδούς τους και με την πληγή του αποκλεισμού από το Champions League να θέλει τον χρόνο της για να επουλωθεί.
Επιπλέον, ξεκινούν με έναν προπονητή που ήρθε προς το τέλος της προετοιμασίας και με αρκετούς παίκτες που προορίζονται για βασικοί να έχουν ενταχθεί στην ομάδα τις τελευταίες ημέρες των μεταγραφών ή να θέλουν δουλειά για να φτάσουν στο επιθυμητό επίπεδο, όπως ο Μαρίν. Σε κάθε περίπτωση ο Ολυμπιακός το καλοκαίρι που μόλις ολοκληρώθηκε αύξησε κατακόρυφα τον βαθμό δυσκολίας της σεζόν που μόλις ξεκίνησε.
Ο δεύτερος της περσινής σεζόν ΠΑΟΚ έχει ξεκινήσει τη σεζόν με τον Ίβιτς να κρατάει στιβαρά το τιμόνι, την ομάδα να δείχνει πως έχει μεγάλες προοπτικές βελτίωσης και τις 9 μεταγραφές να έχουν «γεμίσει» το ρόστερ, εμπλουτίζοντάς το ποιοτικά. Ένα πράγμα δείχνει να λείπει, ένα μεγάλο όνομα για τη θέση του σέντερ φορ, το οποίο πέραν των υπολοίπων θα ανέβαζε τον ενθουσιασμό του κόσμου, ενώ αντιθέτως από τη στιγμή που δεν κατέστη δυνατή η απόκτησή του εξελίσσεται σε εστία γκρίνιας. Ακόμη και χωρίς τον σέντερ φορ—όνομα (όχι ότι ο προηγούμενος τέτοιος, ο Μπερμπάτοφ, βοήθησε σε κάτι την ομάδα) ο ΠΑΟΚ δείχνει να έχει το καλύτερο και πληρέστερο ρόστερ των τελευταίων ετών.
Το ίδιο ισχύει και για τον Παναθηναϊκό, ο οποίος αναλογικά με το περσινό του ρόστερ δείχνει ο πιο ενισχυμένος μεταξύ των τεσσάρων «μεγάλων». Ο Στραματσόνι επιβεβαίωσε αυτό που είχε φανεί από τη μεταγραφική περίοδο του περασμένου Ιανουαρίου, ότι μπορεί να λειτουργήσει με μεγάλη επιτυχία ως μάνατζερ. Το ρόστερ του Παναθηναϊκού γέμισε και ποιοτικά και ποσοτικά, ενώ παράλληλα αποψιλώθηκε από Έλληνες παίκτες, σε κάποιες περιπτώσεις μάλλον αναίτια. Κάτι που φάνηκε και στη δυσκολία κατάρτισης της λίστας για το Europa League. Παρ’ όλ’ αυτά, ο Παναθηναϊκός έχει σίγουρα πολύ καλύτερους παίκτες, συνολικά, απ’ ό,τι είχε πέρυσι. Το αν θα είναι πολύ καλύτερος και ως ομάδα, εξαρτάται από τον Στραματσόνι, ο οποίος όσο καλός μάνατζερ έδειξε πέρυσι και επιβεβαίωσε φέτος ότι είναι, άλλο τόσο δεν έπεισε για τις προπονητικές του ικανότητες.
Ίσως το πιο ξεκάθαρο σχέδιο από τους τέσσερις είχε η ΑΕΚ. Διατήρησε όλα τα καλά στοιχεία του απολύτως δεμένου και ομοιογενούς ρόστερ της περσινής σεζόν, πήρε έναν προπονητή που ταιριάζει απόλυτα στο ποδόσφαιρο που το συγκεκριμένο ρόστερ έχει συνηθίσει να παίζει και παράλληλα γνωρίζει πολύ καλά την ομάδα, τον Τιμούρ Κετσπάγια και από εκεί και πέρα απέκτησε τρεις παίκτες που ευελπιστεί ότι θα κάνουν τη διαφορά. Τους Λέσκοτ, Τσιγκρίνσκι και Αλμέιδα. Είναι προφανές από τον τρόπο που παίζει ο Κετσπάγια αλλά και την πτωτική πορεία του Πορτογάλου τα τελευταία χρόνια, ότι η διαφορά μεταξύ επιτυχίας και αποτυχίας για την ΑΕΚ έχει σε μεγάλο βαθμό ονοματεπώνυμο: Ούγκο Αλμέιδα.
