Κώστας Βεργόπουλος: «Οι Γάλλοι προτίμησαν την ψήφο σχετικής απελπισίας στον Μακρόν»
Ποια είναι τα πρώτα συμπεράσματά σας από τη νίκη του Εμανουέλ Μακρόν στις γαλλικές προεδρικές εκλογές;
Οι Γάλλοι ψηφοφόροι προτίμησαν την ψήφο σχετικής απελπισίας στον Μακρόν, εναντίον του οποίου θα μπορέσουν να αγωνιστούν, από την ψήφο απόλυτης απελπισίας που διεκδικούσε η Λεπέν, εναντίον της οποίας ακόμη και η έννοια «κοινωνικοί αγώνες» θα κινδύνευε να κηρυχτεί απαγορευμένη. Η «αντισυστημική» Λεπέν ήταν αυτή που με τη συμβολή της εκλέχτηκε ο πιο συστημένος υποψήφιος και με μεγάλη διαφορά. Ο νέος Πρόεδρος, περισσότερο από Πρόεδρος της μειοψηφίας, όπως άλλωστε υπήρξαν και οι προκάτοχοί του στο αξίωμα, είναι κυρίως και σε καθοριστικό βαθμό «Πρόεδρος εν αδυναμία διαφορετικής επιλογής». Η εκλογή του ήταν κυρίως αποδοκιμασία της αντιπάλου του παρά θετική ψήφος προσχώρησης στον νεοφιλελευθερισμό που εκπροσωπεί. Ακόμη μια φόρα η Γάλλια, εργαστήρι του κόσμου κατά τους δύο τελευταίους αιώνες, αποφαίνεται ότι στη βαθιά κρίση όπου έχει σήμερα εγκατασταθεί ο κόσμος λύση δεν είναι η απόσυρση και εσωστρέφεια κάθε χώρας περί τον εαυτό της αλλά η παραμονή στα «εγκόσμια», σε συνδυασμό με την προσπάθεια μεταβολής των δεδομένων τους.
Τι σημαίνει, κατά την άποψή σας, η προεδρία Μακρόν στη Γαλλία για την Ευρώπη;
Με την εγκατάσταση του Μακρόν στην προεδρία δεν κλείνουν οι κοινωνικοί αγώνες αλλά, αντίθετα, ανοίγουν και όσοι φοβούνται μήπως στην επόμενη προεδρική εκλογή του 2022 επικρατήσει η ακροδεξιά Λεπέν δεν έχουν παρά να αποδείξουν ότι είναι περισσότερο ικανοί από αυτήν να πείσουν τους πολίτες, τα θύματα της παγκοσμιοποίησης και των νεοφιλελεύθερων ευρωπαϊκών επιλογών και να τα προσελκύσουν στη δική τους κατεύθυνση. Η ιδέα ότι ο Μακρόν σήμερα συνεπάγεται Λεπέν αύριο προϋποθέτει ότι οι παίκτες στο παιχνίδι είναι μόνο δύο, ενώ είναι πολύ περισσότεροι, και επίσης ότι ολόκληρη την αναμενόμενη δυσαρέσκεια από την προεδρία Μακρόν θα την εισπράξει αποκλειστικά και μόνο η Λεπέν στο τέλος της επόμενης πενταετίας, πράγμα που θα ήταν οπωσδήποτε παράλογο και αν αυτό εκφέρεται από την Αριστερά θα ισοδυναμούσε με ομολογία της δικής της αδράνειας και αρνητικής παρουσίας στο κοινωνικό μέτωπο.
Ήδη από το βράδυ της 7ης Μαΐου παρατηρείται ιδιαίτερη κινητικότητα για τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές. Θεωρείτε ότι ο Μακρόν θα καταφέρει να έχει μαζί του την Εθνοσυνέλευση ή αυτή θα είναι εχθρική προς τον νέο Γάλλο Πρόεδρο;
Το πιθανότερο είναι ότι ο Μακρόν δεν θα διαθέτει δική του προεδρική πλειοψηφία στο επόμενο Κοινοβούλιο και συνεπώς ότι η χώρα θα βρεθεί στη δίνη πολιτειακών κρίσεων: ένας Πρόεδρος απέναντι σε αντιπολιτευτική κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Υπάρχει το ενδεχόμενο της «συγκατοίκησης», όπως έχει συμβεί στο παρελθόν με Μιτεράν και Σιράκ, όμως και αυτή η λύση δεν θα ήταν χωρίς κινδύνους για την ομαλότητα στη χώρα. Ήδη ο νέος Πρόεδρος προανήγγειλε την πρόθεσή του να κυβερνήσει σε βασικά ζητήματα με προεδρικά διατάγματα που παρακάμπτουν το Κοινοβούλιο. Όμως σε αυτή την περίπτωση θα έχει να αντιμετωπίσει το κοινωνικό μέτωπο, με απρόβλεπτες πάντως συνέπειες. Δεν ρυθμίζονται τα εργασιακά με προεδρικά διατάγματα και ειδικά αυτό το πεδίο η Γάλλια έχει παράδοση να το χειρίζεται μέσω κοινωνικής συναίνεσης. Εάν αύριο αλλάξει η γαλλική κοινωνική παράδοση, ποιος θα μπορούσε να εγγυηθεί ότι αυτό δεν θα πυροδοτούσε νέες κοινωνικές εκρήξεις;
Δεδομένου ότι το κόμμα του Μακρόν είναι πολύ «φρέσκο», από πού θα αντλήσει στελέχη και ψηφοφόρους;
Ήδη ο Μακρόν προσελκύει στελέχη κυρίως από τη συντηρητική πλευρά του Σοσιαλιστικού Κόμματος, αλλά βέβαια και από τη Δεξιά του Φιγιόν. Ο νέος Πρόεδρος κολακεύεται να πιστεύει ότι είναι υπεράνω όλων των κομμάτων και των δοκιμασμένων πολιτικών και ότι συνομιλεί απευθείας με την κοινωνία των πολιτών. Ωστόσο, αυτό μπορεί να ισοδυναμεί με μια ζαριά, αφού οι νέοι και άγνωστοι μπορεί να αποδειχθούν ακατάλληλοι και ανεπαρκείς.
Σε σχέση με τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών, αποχή, λευκό και άκυρο άγγιξαν το 35%. Πού αποδίδετε εσείς αυτή την εικόνα;
Κατ’ αρχάς, η αναμενόμενη και συνήθης αποχή από την προεδρική εκλογή κινείται από το παρελθόν μεταξύ 20% και 25%. Σε αυτή την εκλογή του πρώτου γύρου ήταν 23%. Τα λευκά και τα άκυρα έφτασαν περίπου το 11%. Συνεπώς η εικόνα του δεύτερου γύρου δεν είναι τόσο πρωτοφανής όσο λέγεται. Πάντως, δεν κλονίζεται με την αποχή, ούτε με τα λευκά και τα άκυρα, η εγκυρότητα της εκλογής. Ο νέος Πρόεδρος δεν είναι περισσότερο μειοψηφικός από τους προκατόχους του και βέβαια δεν αποτελεί θετική λύση στο σημερινό αδιέξοδο της Γαλλίας και της Ευρώπης, αλλά επιλογή αποτρεπτική για κάτι οπωσδήποτε χειρότερο.
Για να περάσουμε και στο άλλο στρατόπεδο, πιστεύετε ότι η Λεπέν μπορεί να ανακάμψει μετά την καθαρή ήττα της στις προεδρικές εκλογές;
Η ανάκαμψη της Λεπέν είναι πλέον το πιο προβληματικό στοιχείο στην πορεία του κόμματός της, αφού από την επομένη της εκλογής έχουν ήδη αρχίσει οι εσωτερικές γκρίνιες και διαμάχες. Αμφισβητείται έντονα η επιλογή της αποχώρησης από την Ευρώπη και το ευρώ, αφού και στα δύο αυτά μέτωπα η Λεπέν βρέθηκε σε διάσταση με τη μεγάλη πλειοψηφία του εκλογικού σώματος. Η Λεπέν εισέπραξε την τιμητική ψήφο των εξαθλιωμένων και λησμονημένων της παγκοσμιοποίησης, αλλά χωρίς κάποια θετική προοπτική. Όμως έτσι, χωρίς συγκεκριμένες θετικές προτάσεις, το μέλλον του κινήματός της παραμένει πλέον εξαιρετικά αβέβαιο.
Κατά την άποψή σας, τι ήταν αυτό που έκανε τόσο πολλούς Γάλλους να στηρίξουν μια κατά τεκμήριο ακροδεξιά υποψήφια;
Σε μεγάλο βαθμό ήταν η εκδικητική διάθεση έναντι του συστήματος, η οποία όμως τελικά λειτούργησε υπέρ αυτού, αφού φόβισε τους ψηφοφόρους και τους εξώθησε στην υπερψήφιση του αντιπάλου της. Η ακροδεξιά αποδείχθηκε πιο μισητή από το σύστημα.
Θα ήθελα και ένα σχόλιό σας για τη στάση του Μελανσόν, τόσο προεκλογικά όσο και μετά το τέλος του πρώτου γύρου.
Ο Μελανσόν εντυπωσίασε με τον διπλασιασμό των ψήφων για την πέραν του Σοσιαλιστικού Κόμματος Αριστερά. Ωστόσο, δεν κατάφερε νε παρευρεθεί στον τελικό. Φυσικά, η κυβέρνηση της χώρας καθορίζεται από τις βουλευτικές εκλογές, που ακολουθούν, και σε αυτές ο ίδιος βρίσκεται σε καλή θέση. Όμως αυτή η θέση δεν είναι αρκετή, καθόσον στη Γάλλια με τους δύο γύρους κερδίζει όποιος εξασφαλίζει συμμαχίες για τον δεύτερο γύρο. Μέχρι σήμερα ο Μελανσόν απορρίπτει κάθε συμμαχία με άλλες δυνάμεις, ακόμη και με το ΚΚΓ, που τον στήριξαν στην προεδρική εκλογή. Υπό αυτούς τους όρους, πολλοί βλέπουν να διαγράφεται η διάσπαση δυνάμεων της Αριστεράς, με συνέπεια τα οράματα του Μελανσόν να κινδυνεύουν να παραμείνουν στη φαντασία του.
Τέλος, κατά τη γνώμη σας, τι σημαίνει η εκλογή Μακρόν για την Ελλάδα;
Για την Ελλάδα, η Γαλλία, ακόμη και με Μακρόν, φαίνεται ότι θα παραμείνει φιλική χώρα, όπως άλλωστε συνέβη και με τους προηγούμενους Προέδρους της. Περάν τούτου, διατυπωμένη πρόθεση του Μακρόν είναι η ενίσχυση των ευρωπαϊκών θεσμών για την ολοκλήρωση της ευρωπαϊκής κυβερνησιμότητας. Αυτό δεν φαίνεται να ενθουσιάζει τη Γερμανία, η οποία παραμένει στην αρχή «έκαστος για τον εαυτό του». Εντούτοις, η πίεση για περισσότερη Ευρώπη και για ευρωπαϊκή διαχείριση των προβλημάτων κάθε χώρας είναι ήδη μεγάλη και προέρχεται από πολλές χώρες, όχι μόνο από τη Γαλλία αλλά και από την Ιταλία και την Ισπανία. Με αυτή την έννοια, ίσως η εκλογή Μακρόν να οδηγεί σε κάποια νέα εποχή για την Ευρώπη. Στην αντίθετη περίπτωση, εάν τα ευρωπαϊκά πράγματα παραμείνουν ως έχουν, η δυσαρέσκεια των λαών της Ευρώπης δεν θα πάψει να επεκτείνεται και να βαθαίνει. Αλλά και σε αυτή την περίπτωση, η άνοδος του Μακρόν θα είναι πάλι το ορόσημο για την περίοδο αναταραχής που θα έχει προκαλέσει ο ίδιος με τις επιλογές του.
Τελευταία άρθρα από τον/την Super User
- Κώστας Χρυσόγονος: «Τα αλλεπάλληλα ψυχοδράματα επιδρούν δυσμενέστατα στην εθνική μας οικονομία»
- Η ΕΚΕ ως δικλείδα ασφαλείας για το περιβάλλον
- Τα προειδοποιητικά σημάδια και τα συμπτώματα του αυτισμού σε κάθε ηλικία
- Δύσκολη η αναζήτηση νέου ρόλου για τη Γερμανία στην Ε.Ε.
- Θ. Διαμαντόπουλος: «Ο Μητσοτάκης είχε ιστορικά υποτιμηθεί, υπό την έννοια ότι δεν αναδείχθηκαν τα καλά του»
