Δημήτρης Χατζησωκράτης: «Ψηφίστηκε τέταρτο μνημόνιο για μετά το 2018 χωρίς νομιμοποίηση, χωρίς χρηματοδότηση»

Το μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ υπογραμμίζει επίσης ότι η κυβέρνηση ψήφισε τέταρτο μνημόνιο χωρίς χρηματοδότηση για μετά το 2018.

Παρακολουθήσαμε το τετραήμερο της συζήτησης στη Βουλή. Ψηφίστηκε τέταρτο μνημόνιο για μετά το 2018 χωρίς νομιμοποίηση, χωρίς χρηματοδότηση! Όσο και αν προσπάθησαν τα κυβερνητικά στελέχη και ο πρωθυπουργός να εξωραΐσουν την κατάσταση, αυτό που έμεινε είναι ότι έχουμε τελικώς μια παράδοση της χώρας με όρους ηττημένου. Βεβαίως το «βάζουμε ένα τέλος», έχοντας ακουστεί τόσες, μα τόσες φορές τα δύο τελευταία χρόνια, έχει χάσει πλέον τη δύναμη του παραμύθιου λόγου. Μόνο στους 153, αφού έχουν πλέον προβεί σε μεγάλες ασκήσεις αυθυποβολής, μπόρεσε και αυτή τη φορά να έχει επίδραση. Για τους υπόλοιπους πολίτες επιστρατεύτηκαν πιο ισχυρά… επιχειρήματα. Το πολυνομοσχέδιο όχι μόνο δεν φέρνει λογαριασμό 4,9 δισ. ευρώ αλλά «χαρίζει» στην κοινωνία 7,56 δισ. ευρώ!

Να φτωχαίνουμε τον κόσμο και μετά να του υποσχόμαστε ως αντίμετρα… συσσίτια σίγουρα δεν μπορεί να αποτελεί πολιτική στοιχειωδώς προοδευτική. Τα «αντίμετρα» είναι Η ΑΠΑΤΗ! Θα υπάρξουν υπό προϋποθέσεις σταθερής υπέρβασης του3,5%! Αναλύθηκε αρκετά στη Βουλή. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, σε πραγματικούς όρους και στη βάση της δέσμευσης του τρίτου μνημονίου, μπορούσε να διαθέσει το 40% του υπαρκτού πλεονάσματος, του πλεονάσματος του 2016, ως κοινωνικό μέρισμα. Δηλαδή 2,600 δισ. ευρώ! Αρκέστηκαν, και με πολλές συγγνώμες προς τους εταίρους, να δώσουν άπαξ, ως… 13η σύνταξη(!), μόνο 617 εκατ. ευρώ. Τώρα βεβαίως, και στο διηνεκές πλέον, έκοψαν δύο συντάξεις. Χρωστάνε, ήδη, με βάση τα δημοσιονομικά αποτελέσματα του 2016, 1,983 δισ. στον ελληνικό λαό. Αυτά θα ήταν πραγματικό κοινωνικό μέρισμα… Γι’ αυτό και το αίτημα που έθεσε η Φώφη Γεννηματά για τα μέτρα τώρα των 1,9 δισ. έχει σταθερή υποστηρικτική βάση. Η καθολική, λοιπόν, άρνηση της αντιπολίτευσης να μπει στη φενάκη των αντιμέτρων, με τις τόσες προϋποθέσεις εφαρμογής τους, ήταν απολύτως επιβεβλημένη. Το μήνυμα «όχι σε όλα» προς τον χειμαζόμενο ελληνικό λαό έπρεπε να είναι ξεκάθαρο. Και η φάκα και το τυράκι ήταν σε δημόσια θέα. Θα ήταν μέγιστο πολιτικό σφάλμα να μπαίναμε στη συζήτηση ενός εκάστου άρθρου, για κάποιο επιμέρους θέμα, που από μόνο του έχει τη σημασία του, αλλά όλα μαζί εντάσσονται στη μεγάλη απάτη.

Μια κυβερνητική πλειοψηφία που έχει ψηφίσει μέσα σε δύο χρόνια… δύο μνημόνια τίποτα δεν τη σταματά. Θα σερνόμαστε ως χώρα, όσο παίρνει, με την αγωνιώδη προσπάθεια παραμονής στην εξουσία όσο το δυνατόν περισσότερο. Οι εκλογές, πάντα προνομία του πρωθυπουργού, θεωρώ ότι με όρους στοιχειώδους προστασίας του ΣΥΡΙΖΑ και αποφυγής ενός μονοψήφιου εκλογικού σκορ, θα σχεδιαστούν πριν από την κατάθεση του προσχεδίου του προϋπολογισμού για το 2019. Δηλαδή εντός του πρώτου δεκαπενθημέρου του Οκτωβρίου 2018. Εκλογές με εφαρμογή των μέτρων που μόλις ψηφίστηκαν θα ήταν πολιτική αυτοκτονία. Μόνο για αυτόχειρες δεν τους έχω.

Η ιδέα για μια μεγάλη, νέα και ανανεωμένη –σε ιδέες, ανθρώπους και πρακτικές– προοδευτική παράταξη είναι αναγκαία για να μπει η Ελλάδα στον δρόμο της οικονομικής ανάπτυξης. Η πρόσφατη απόφαση της Οργανωτικής Επιτροπής του συνεδρίου στο τέλος Ιουνίου της Δημοκρατικής Συμπαράταξης (ΔΗ.ΣΥ.) ανοίγει ένα παράθυρο συνεννόησης, σύμφωνα και με τις πρώτες αντιδράσεις από πολλούς/ές που, είτε ως μονάδες είτε συμμετέχοντας σε κινήσεις, έχουν έντονο ενδιαφέρον για τη συγκρότηση και ενιαία έκφραση του χώρου. Το προγραμματικό-πολιτικό συνέδριο του Ιουνίου , ο οδικός χάρτης για τα βήματα προς το ιδρυτικό συνέδριο τέλος ’17 ή αρχές ’18, η απόφανση των κομμάτων και συνιστωσών της ΔΗ.ΣΥ. για τον χαρακτήρα του ενιαίου φορέα (πολυκομματικός ή πολυτασικός) και η εκλογή προέδρου από τη βάση συνιστούν ένα επαρκές πλαίσιο ώστε να υπάρξει η συνάντηση όλων των κομμάτων και κινήσεων, που σταμάτησε τον Σεπτέμβριο του 2016. Εδώ προφανώς και το Ποτάμι έχει τη θέση του. Μην ξεχνάμε ότι με τη συμμετοχή όλων έχουμε προγραμματικό πλαίσιο επεξεργασμένο απ’ όλους. Το κείμενο της Επιτροπής Διαλόγου για τις προοδευτικές μεταρρυθμίσεις.

Το συνέδριο του Ιουνίου θα είναι ένα σημαντικό γεγονός. Οι φιλοδοξίες μας, συν τοις άλλοις και για την επεξεργασία του Σχεδίου ΕΛΛΑΔΑ, είναι μεγάλες. Φιλοδοξούμε όλοι και όλες, και αυτό το εννοώ, οι πάντες, στη ΔΗ.ΣΥ. να κάνουμε ένα άλλο αποφασιστικό βήμα. Την αναγκαιότητα του εγχειρήματος όλα τα μέλη και στελέχη των συμμετεχόντων φορέων την αναγνωρίζουν. Το ΠΑΣΟΚ μέσα από το συνέδριό του θα καταλήξει συλλογικά στα δικά του θέλω και στα πρόσωπα που θα αναλάβουν από θέσεις ηγεσίας να συνεχίσουν το πολιτικό εγχείρημα της συμπαράταξης. Δεν θέλω περισσότερο να παρέμβω. Έναν μόνο κίνδυνο διαβλέπω, τον οποίο αναδεικνύοντας καλώ τους συντρόφους του ΠΑΣΟΚ να ξεπεράσουν δημιουργικά. Ο κομματικός πατριωτισμός, που στα συνέδρια όλων των κομμάτων «χτυπάει κόκκινο», να μην πάει πίσω και μαράνει τις όποιες προσπάθειες έχουμε από κοινού καταβάλει. Να δυναμώσουμε το συμπαραταξιακό πνεύμα στα μέλη μας και στην κοινωνία!

Η αποτροπή της επικράτησης της Μαρίν Λεπέν και η ανάδειξη του Εμανουέλ Μακρόν, του «ούτε δεξιού - ούτε αριστερού» νέου πολιτικού, αλλά και του σταθερά προσηλωμένου στην υπόθεση της αναζωογόνησης της Ε.Ε., αποτελεί όχι απλώς ένα «ουφ» ανακούφισης αλλά και μια μεγάλη ελπίδα για μια αποφασιστική στροφή. Πρώτα απ’ όλα για τη χώρα του, αλλά και για την Ε.Ε. Μετά το Brexit, αν η δεύτερη μεγάλη δύναμη της Ε.Ε., επαναλαμβάνω, αν επιδιώξει να ακολουθήσει σταθερά και με πράξεις έναν δρόμο ενάντια στη λιτότητα και στην ξενοφοβία, υπέρ του κόσμου της εργασίας, υπέρ της ηθικοποίησης του πολιτικού βίου και της συμμετοχής των πολιτών, τότε θετική και αναζωογονητική θα είναι η παρουσία του. Όχι μόνο για τη χώρα του αλλά για την Ε.Ε. και προφανώς για την Ελλάδα. Οψόμεθα…