Δημήτρης Δημόπουλος: «Θα ήταν αστείο να προχωράς στη δουλειά σου και να θεωρείς πως δεν εξελίσσεσαι»

O Δημήτρης Δημόπουλος για πρώτη φορά στο Περιστέρι, στον κινηματογράφο Westcity Cinemas, στις 15 Απριλίου, με την Καφρόκρεμα, τον τρίτο του σταντ-απ μονόλογο, για τον τελευταίο κύκλο παρουσίασης της παράστασης, σε μια πρωτότυπη περιοδεία εντός Αθήνας Μετά το κλασικό πια Αντί Διδακτορικού και την Υπερπαραγωγή, ο γνωστός κωμικός παρουσιάζει τα πιο σκωπτικά και ανατρεπτικά ως τώρα κείμενά του, αντιμετωπίζοντας κάθε θέμα που καταπιάνεται με αθώο ενθουσιασμό μα και ειρωνικό σκεπτικισμό ταυτόχρονα.

Τι σηματοδοτεί η παράσταση «Καφρόκρεμα»;

Την πραγματοποίηση μιας παράστασης της οποίας τον τίτλο είχα ήδη σκεφτεί από το 2012, αν και η παράσταση υλοποιήθηκε κάποια χρόνια μετά. Και τώρα, με την ολοκλήρωση του κύκλου παραστάσεων της και ειδικά τη βιντεοσκόπηση της, σηματοδοτεί τη χαρμολύπη ενός κύκλου που κλείνει και το άγχος ενός νέου που ανοίγει μετά.

Ποιες οι διαφορές της από τις προηγούμενες παραστάσεις «Αντί Διδακτορικού» και «Υπερπαραγωγή»; Θεωρείς ότι είναι η πιο ώριμη δουλειά σου;

Σίγουρα τη θεωρώ την πιο ώριμη δουλειά μου, θα ήταν αστείο να προχωράς στη δουλειά σου και να θεωρείς πως δεν εξελίσσεσαι. Ταυτόχρονα όμως τη θεωρώ και την πιο ανώριμη, από την άποψη πως είναι η πιο ανέμελη σε σχέση με το πόσο χαίρομαι να την παρουσιάζω. Καθώς φτάνει ο καιρός να μπει και αυτή στο ντουλάπι μαζί με το «Αντί Διδακτορικού» και την «Υπερπαραγωγή» σκέφτομαι πόσες κοινές θεματολογίες είχαν τελικά, ενώ θεωρούσα πως δεν είχαν! Αυτό με ωθεί στο να δω πώς θα μπορέσω να απομακρυνθώ από αυτές στα επόμενα κείμενα μου, για να μην επαναλαμβάνομαι. Το άγχος του νέου κύκλου που λέγαμε και πιο πάνω…

Τελικά πήρες διδακτορικό; Θα σε δούμε μία μέρα να διδάσκεις;

Όχι, αλλά έκανα το πρώτο βήμα προς το διδακτορικό: ξεκίνησα μεταπτυχιακό! Αυτή την περίοδο μελετώ για τη διπλωματική μου και πρέπει επιτέλους να γράψω την πρώτη αράδα, μπας και την ολοκληρώσω. Και μετά θα πρέπει να τα ζυγίσω: διδακτορικό ή νέος μονόλογος; Από την απόφαση αυτή θα εξαρτηθεί αν θα με δείτε μια μέρα να διδάσκω, αν και τώρα που το ξανασκέφτομαι, μάλλον υπάρχουν και άλλες παράμετροι για να διδάξω, μετράει αυτή η συνέντευξη ως δημοσίευση; Χρειάζονται για να μπορέσεις να διδάξεις!

Γιατί αθηναϊκή «περιοδεία» και όχι σε ένα σταθερό μέρος-θέατρο; Ποια είναι τα υπέρ και κατά αυτής της απόφασης, κρίνοντας από τις πρώτες παραστάσεις;

Είναι κάτι που το σκεφτόμουν καθώς ολοκληρώνονταν οι παραστάσεις μου σε σταθερή βάση, στο Θέατρο Σταθμός. Ήθελα να βρεθώ πιο κοντά στο κοινό, γεωγραφικά! Τα κατά είναι αυτά που αντιμετωπίζει ο καθένας όταν κάνει κάτι καινοτόμο, το άγχος του εγχειρήματος και η σκέψη «αν δεν το είχα τολμήσει, μήπως είχε πάει καλύτερα;»... Όμως χαίρομαι που το τόλμησα καθώς γνώρισα νέους συνεργάτες με τους οποίους σίγουρα θα θελήσω να ξανασυνεργαστώ, θέλω πολύ να «αποκεντρωθώ».

Παίζεις με την «Καφρόκρεμα» σε κινηματογράφους και κινηματοθέατρα των Αθηνών. Ποιες είναι οι all-time αγαπημένες σου ταινίες (και γιατί);

Δεν θα σας πω ποια είναι η αγαπημένη μου ταινία, γιατί έτσι θα μάθετε την απάντηση στην αντίστοιχη ερώτηση ανάκτησης κωδικών μου! Η ταινία που κάθισα να ξαναδώ σπίτι μου πρόσφατα ήταν το «Arrival» του Βιλενέβ, όταν την είχα πρωτοδεί στον κινηματογράφο, θυμάμαι πως παραμιλούσα επιστρέφοντας σπίτι: επιστημονική φαντασία και ξένες γλώσσες; Το τέλειο! Μεταξύ μας, περιμένω πώς και πώς να βγει το «Jurassic World: Dominion» στις αίθουσες…

Στη ζωή σου, είσαι κωμικός; Ή κάποια πράγματα είναι μόνο για τη σκηνή;

Κάποια πράγματα είναι και μόνο για τη ζωή! Στο μεταπτυχιακό, για παράδειγμα, αν πέταγα καμιά ατάκα και γελούσαμε, είχα συμφοιτητές που μου έλεγαν «βάλε το στο επόμενο αυτό». Όμως κάποια πράγματα είναι για να μένουν στη στιγμή που συμβαίνουν, όχι να αναπαράγονται επί σκηνής. Βέβαια, έκανα ένα χάσταγκ #ΠΜΣ όπου πόσταρα διάφορα σε σχέση με τις σπουδές τα οποία είμαι σίγουρος πως όταν έρθει η ώρα, θα τα χρησιμοποιήσω.

Τι χαρακτηρίζει το στιλ της σταντ-απ κωμωδίας που υπηρετείς;

Η ελευθερία της έκφρασης, ως δημιουργός δεν έχει από πάνω σου κανέναν να σου υπαγορεύει τι και πώς θα το πεις.

Ένα μακρινό -δημιουργικό- όνειρο που ίσως δεν απέχει τόσο πολύ για να πραγματοποιηθεί;

Το κρατώ για τα δελτία τύπου και τις συνεντεύξεις που θα δώσω όταν (και αν…) πραγματοποιηθεί!

Όταν τελειώνει μία επιτυχημένη παράσταση, πώς νιώθεις και τι σου δίνει εσωτερικά;

Αισθάνομαι ειλικρινά χαρούμενος, που πήγε καλά η παράσταση, που κατάφερα να εκφραστώ μέσω της τέχνης μου, που για την ώρα της παράστασης όσοι βρεθήκαμε στον ίδιο χώρο ζήσαμε κάτι μοναδικό που δεν θα επαναληφθεί.