Χρίστος Στυλιανού: «Είμαι πολύ ευάλωτος όταν γράφω»

Τον Χρίστο Στυλιανού τον πρωτογνωρίσαμε κυρίως ως συνθέτη στις τηλεοπτικές σειρές «Τατουάζ» (Alpha) και «8 λέξεις» (ΣΚΑΪ). Φέτος, μας έχει χαρίσει ατμοσφαιρικές μουσικές καθώς και δύο υπέροχα τραγούδια («Τα ύστερα του κόσμου» και «Το σημάδι του Θεού») από τη «Γη της ελιάς» (Mega) και μας μάγεψε με τα οργανικά θέματα από τη σειρά εποχής της ΕΡΤ1, «Αγάπη παράνομη». Συνεργάζεται με την καταξιωμένη Ελένη Ζιώγα και ανυπομονούμε να τον γνωρίσουμε καλύτερα.

Είναι η μικρή οθόνη πρόσφορο έδαφος για έναν συνθέτη;

Η μικρή οθόνη αποτελεί μια άλλη πρόκληση, τελείως διαφορετική απ’ αυτήν της δισκογραφίας. Καλείσαι να συνομιλήσεις με την εικόνα, να δυναμώσεις το συναίσθημα, να ακολουθήσεις την αφήγηση του σεναρίου και να υπακούσεις στη σκηνοθετική ματιά. Ζητάει δηλαδή από τον συνθέτη μεγάλη πειθαρχία και συγκέντρωση, κι αυτό εμένα πραγματικά με ιντριγκάρει.

Σου αρέσουν οι συνεργασίες με διάρκεια;

Είμαι πολύ ρομαντικός στις συνεργασίες μου. Για μένα η σύνθεση είναι ζήτημα συναισθηματικό. Ψυχικά είμαι ορθάνοιχτος και πολύ ευάλωτος όταν γράφω. Οπότε είναι πολύ σημαντικό να έχω συνεργάτες με τους οποίους να νιώθω εμπιστοσύνη και οικειότητα. Να επικοινωνώ βαθιά μαζί τους. Και να ανταλλάσσουμε εμπειρίες σε ένα κοινό ταξίδι δημιουργίας.

Μπορεί να ήταν μικρής διάρκειας σειρά, αλλά ο αντίκτυπος της σειράς «Αγάπη παράνομη» (ΕΡΤ 1) ήταν ιδιαίτερα μεγάλος. Ήταν διαφορετικός ο τρόπος προσέγγισης της συγκεκριμένης εργασίας από τις προηγούμενες τηλεοπτικές σου συνεργασίες;

Ήταν τελείως διαφορετικός. Σε μια σειρά εποχής δεν έχεις την ελευθερία να χρησιμοποιείς όλους τους ήχους, όλα τα όργανα, εκτός και αν αυτό είναι η γραμμή του σκηνοθέτη. Χρειάζεται έρευνα και γνώση του μουσικολογικού τοπίου της εκάστοτε χρονικής περιόδου. Η «Αγάπη παράνομη» βασίζεται στο ομώνυμο διήγημα του Κωνσταντίνου Θεοτόκη κι όταν έχεις να κάνεις με τέτοια κείμενα και «διαχειρίζεσαι» μια τόσο πολύτιμη κληρονομιά, το τελευταίο που θέλεις να σου συμβεί είναι να προδώσεις τον συγγραφέα. Γι’ αυτό αγωνιάς και προσπαθείς να είσαι όσο μπορείς περισσότερο πιστός στον πυρήνα του νοήματος του έργου του. Το σημαντικότερο για μένα ήταν να αποτυπώσω το δράμα και την εσωτερική πάλη των χαρακτήρων και ιδιαίτερα του Θεριανού, που βρισκόταν σε τραγική αναμέτρηση με το θεριό μέσα του.

Έχουμε όλοι μας μέσα ένα θεριό με το οποίο παλεύουμε;

Φυσικά, και πολλές φορές είναι πολύ δύσκολο να το τιθασεύσουμε και να επικρατήσει η λογική. Η σειρά «Αγάπη παράνομη» πραγματεύεται ακριβώς αυτό. Πρόκειται για τον βιασμό μιας κοπέλας από τον πεθερό της που έχει παθιαστεί μαζί της. Παρακολουθούμε έναν κατά τα άλλα σωστό οικογενειάρχη να παλεύει με το θεριό μέσα του και με το πάθος που τον έχει κυριεύσει.

Είσαι ένας συνθέτης, κατά κύριο λόγο, ορχηστρικής μουσικής. Πώς είναι να συνεργάζεσαι κατά καιρούς με στιχουργό και πιο συγκεκριμένα πώς είναι η συνεργασία σας με την Ελένη Ζιώγα, μία αγαπημένη δημιουργό που μας έχει χαρίσει πολλές επιτυχίες;

Νιώθω τόσο χαρούμενος για την καλλιτεχνική συνάντηση με την Ελένη. Υπάρχει τρομερή επικοινωνία, νιώθω πως ο ένας συμπληρώνει τον άλλον. Την παρακολουθούσα πάντα και δεν σας κρύβω ότι ήταν μέσα στις κρυφές ελπίδες μου να ερχόταν κάποια στιγμή που θα συνεργαζόμουν μαζί της. Η Ελένη καταλαβαίνει τι ακριβώς χρειάζεται η μουσική μου κι εγώ ξέρω ότι με τον στίχο της θα αναδείξει τις πιο μύχιες περιοχές των μελωδιών μου. Χαίρομαι που με έχει εμπιστευτεί. Και ξέρω πως κι εκείνη χαίρεται που δουλεύουμε μαζί. Τι να σας πω. Με την Ελένη δεν είμαστε απλά συνεργάτες. Την νιώθω πια οικογένειά μου.

Ασπασία Στρατηγού, Κώστας Μακεδόνας και Απόστολος Ρίζος, τρεις εξαιρετικοί ερμηνευτές που μαζί τους μας έχετε χαρίσει τρία εξαιρετικά τραγούδια. Ποιο είναι το κριτήριο επιλογής τους;

Το πρώτο και το σημαντικότερο είναι το ηχόχρωμα της κάθε φωνής. Είναι σημαντικό να «δέσει», όπως λέμε, απόλυτα με το τραγούδι, με τη μελωδία και τον στίχο. Επίσης, παίζει μεγάλο ρόλο το «εσωτερικό τοπίο» της φωνής, αυτό που αποκαλύπτεται με την ερμηνεία.

Πόσο εύκολο είναι για έναν συνθέτη ορχηστρικής μουσικής να επικοινωνήσει ζωντανά με το κοινό του μέσα από τις συναυλίες;

Δεν είναι καθόλου εύκολο, ιδιαίτερα σε μια τόσο κρίσιμη εποχή, όπου οι οικονομικές συνθήκες δεν δίνουν δυνατότητα –ειδικά σε μια χώρα σαν την Ελλάδα– για ανοίγματα στον τομέα του πολιτισμού. Οι συναυλίες είναι ένα είδος πολυτελείας. Μια ακριβή υπόθεση. Χρειάζονται χρηματοδότηση και κρατική υποστήριξη.

Αν μπορούσες, χωρίς περιορισμούς χρόνου και εθνικότητας, να διαλέξεις την αγαπημένη σου φωνή για να ηχογραφήσετε τα καινούργια σου τραγούδια, ποια θα ήταν αυτή;

Με μαγεύει πολύ η κουλτούρα της Πορτογαλίας, το fado, θα ήθελα πολύ να εξερευνήσω αυτά τα μονοπάτια, όπως για παράδειγμα με τη σπουδαία Dulce Pontes!