Εμμανουέλα Νινιράκη: «Ξένη δεν έχω νιώσει ποτέ»

Η Εμμανούελα Νινιράκη μάς συστήθηκε το 2021 με τα μελοποιημένα ποιήματα του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη σε σύνθεση του Χάρη Μανουσάκη. Πρόσφατα βρέθηκε στη μουσική παράσταση του Θοδωρή Γκόνη στη σκηνή του Αθηναϊκού Καφεθεάτρου. Με ορμητήριο την Κρήτη, μαζί με τη μουσική «συμμορία» της, τον Νίκο Βογιατζάκη και τον Χάρη Μανουσάκη, ταξιδεύουν σε Ελλάδα και εξωτερικό για να παρουσιάσουν τη μουσική τους.

Πρόσφατα εμφανίστηκες στις παραστάσεις του στιχουργού Θοδωρή Γκόνη. Πώς προέκυψε η συνεργασία;

Ήρθε ξαφνικά, χωρίς να την περιμένω κι ήταν μια πολύτιμη εμπειρία για μένα. Μια μέρα, που λέτε, χτύπησε το τηλέφωνο μου και στην άλλη γραμμή ήταν ο Θοδωρής Γκόνης και ο υπέροχος μαέστρος Χρίστος Θεοδώρου, μου είπαν για τις παραστάσεις που ετοίμαζαν και μου πρότειναν να συνεργαστούμε. Στην αρχή νόμιζα ότι δεν άκουσα καλά, ευτυχώς όμως είχα ακούσει μια χαρά και οι παραστάσεις μας πραγματοποιήθηκαν με επιτυχία, χαμόγελα και πολλά τραγούδια. Θαυμάζω και αγαπώ το έργο του Θοδωρή Γκόνη χρόνια τώρα, έχω μεγαλώσει με τα τραγούδια του και ήταν μεγάλη χαρά που δουλέψαμε και μοιραστήκαμε στιγμές μαζί.

Γεννήθηκες στη Γερμανία αλλά μεγάλωσες σε ένα ορεινό χωριό της Κρήτης. Δυσκολεύτηκες να προσαρμοστείς;

Γύρισα από τη Γερμανία με την οικογένεια μου σε αρκετά μικρή ηλικία, οπότε δεν βίωσα έντονα αυτή τη μετάβαση. Θα έλεγα ότι μ’ αρέσουν οι αλλαγές, τις θεωρώ σπουδαία ευκαιρία να ακονίσει κανείς την προσαρμοστικότητά του: ικανό και αναγκαίο προσόν επιβίωσης στον κόσμο μας.

Συνεχίζεις να ζεις στην Κρήτη. Σε κρατάει μακριά από όσα γίνονται στην Αθήνα;

Με δυσκολεύει, αλλά στην πραγματικότητα δεν με κρατά μακριά. Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο που ασχολούμαι –επαγγελματικά πλέον– με τη μουσική έχω βρεθεί πολύ συχνά στην Αθήνα και σε άλλα μέρη στην Ελλάδα. Μαζί με την υπέροχη μουσική «συμμορία μου», τον Νίκο Βογιατζάκη και τον Χάρη Μανουσάκη, μετακινούμαστε όσο πιο συχνά γίνεται και παρουσιάζουμε τη μουσική μας: οι τρεις μας κι ένα (υπερ)φορτωμένο αμάξι. Οι συνεργάτες μου είναι τα στηρίγματά μου, είμαστε εκεί ο ένας για τον άλλον κι έτσι οι δυσκολίες της δουλειάς μας –που πιστέψτε με είναι πολλές– γίνονται μικρότερες.

Αργότερα ο δρόμος σε έβγαλε στις ΗΠΑ όπου βρέθηκες με μουσικούς απ’ όλο τον κόσμο. Ένιωσες ξένη για άλλη μια φορά; Τι θα μπορούσε να σε κρατήσει εκεί και γιατί επέστρεψες;

Ξένη δεν έχω νιώσει ποτέ. Πάντα έρχονται στο δρόμο μου άνθρωποι που μου ανοίγουν την αγκαλιά τους, όπου κι αν έχω βρεθεί. Άλλωστε, οι άνθρωποι σε δένουν με τους τόπους, αλλιώς όπου και να ’σαι νιώθεις ξένος. Επέστρεψα γιατί έκλεισε εκείνος ο κύκλος, γέμισα τις βαλίτσες μου με στιγμές και εικόνες και νιώθω τυχερή γι’ αυτό: κάθε βήμα που κάνουμε μας φέρνει στο σήμερα πιο έτοιμους και πιο συνειδητοποιημένους να ανοίξουμε τους επόμενους κύκλους μας.

Στο πρώτο σου ολοκληρωμένο άλμπουμ πριν από λίγα χρόνια τραγούδησες μελοποιημένο Ναπολέοντα Λαπαθιώτη. Τι βρήκε ένα νέο κορίτσι στην ποίησή του;

Η κυκλοφορία της πρώτης μας δισκογραφικής δουλειάς («Αηδόνι στο κλουβί»), αποτελεί ορόσημο για τη ζωή μου, γιατί εκτός από δισκογραφικό ντεμπούτο συνέπεσε και με την επιλογή μου να ασχοληθώ επαγγελματικά με τη μουσική, πριν ενάμιση χρόνο.

Η ποίηση του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη δεν έχει ηλικιακά όρια: είναι εκεί για όλους όσους ψάχνουν έναν κόσμο να μοιραστούν, ένα κόσμο από εικόνες και λέξεις! Ο ποιητής, χρησιμοποιώντας τα εργαλεία του λόγου με μαεστρία, φτιάχνει έναν κόσμο γεμάτο ρομαντισμό και τρυφερότητα: τη μια στιγμή μιλά για την ομορφιά της ζωής, για τον έρωτα και τα πάθη του και την άλλη για τον θάνατο και τη ματαιότητα της ύπαρξης.

Το νέο σου τραγούδι «Φωτιά εσύ» είναι γραμμένο από σένα και τον Χάρη Μανουσάκη. Τι θα ακολουθήσει;

Το «Φωτιά εσύ» είναι το πρώτο τραγούδι που κυκλοφορεί με δικούς μου στίχους. Το να τραγουδάς τον λόγο σου είναι μια ιδιαίτερη μορφή έκθεσης: ατόφια και ειλικρινής.

Τη μουσική του κομματιού την μοιράζομαι με τον Χάρη, με τον οποίο συμπορευόμαστε μουσικά και είναι μια συνεργασία που έχει σημαντική θέση στην καρδιά μου.

Τι θα ακολουθήσει; Έρχονται νέα τραγούδια, μέσα σ’ αυτά θα είναι και η μελοποίηση ενός αγαπημένου ποιήματος του Ντίνου Χριστιανόπουλου. Ανυπομονώ αλήθεια! Εκτός από τα νέα τραγούδια, βέβαια, έρχεται κι ένα καλοκαίρι γεμάτο μουσική και συναυλίες!