Μίμης Νικολόπουλος: «Δεν τα πηγαίνω καλά με τα περιττά λόγια»

Ο συνθέτης, κιθαρίστας και μουσικός παραγωγός Μίμης Νικολόπουλος παρουσιάζει το νέο του άλμπουμ «The Way Back Home», ένα μουσικό ταξίδι στα Βαλκάνια, τη Μεσόγειο, τη Λατινική Αμερική και άλλα μέρη.

Το άλμπουμ αποτελείται από δέκα πρωτότυπες ορχηστρικές/οργανικές συνθέσεις και μία διασκευή ενός παραδοσιακού βουλγαρικού τραγουδιού («Sino Moi»), όπου συμμετέχει η Sandra Sangiao, φωνή των Barcelona Gipsy Balkan Orchestra.

Ο Μίμης Νικολόπουλος έχει αναπτύξει μία ξεχωριστή ταυτότητα στον ήχο του, συγχωνεύοντας επιρροές από την υποβλητική κινηματογραφική μουσική των Ένιο Μορικόνε και Αλμπέρτο Ιγκλέσιας, τα παθιασμένα χάλκινα του Γκόραν Μπρέγκοβιτς, την αιθέρια μεσανατολίτικη τζαζ του Ιμπραχίμ Μααλούφ, καθώς και τα νοσταλγικά ηχοτοπία του θρυλικού Μάνου Χατζιδάκι.

ΣΤΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΛΑΣΚΑΡΗ

To νέο σας άλμπουμ «The Way Βack Ηome» είναι ένα πολυεπίπεδο παζλ με παραδοσιακές και μοντέρνες επιρροές, όπως φλαμένκο, τζαζ, ροκ και βαλκανική τσιγγάνικη μουσική. Πώς καταφέρατε να τα ενώσετε όλα σε έναν ήχο;

Πέρα από τις καταβολές και τα ακούσματά μου, νομίζω πως η αγάπη και το ενδιαφέρον μου για τις μουσικές που αναφέρατε με οδήγησαν στο να ξεκινήσω να χτίζω χρησιμοποιώντας κάποια συγκεκριμένα υλικά. Σε μεγάλο βαθμό, το έκανα κάπως ασυναίσθητα, καθώς θέλησα μάλλον να «σταθώ δίπλα» σε αυτά που θαυμάζω και να μπω πιο βαθιά σε αυτόν τον κόσμο. 

Για να πάρει όμως ο ήχος της μουσικής μου τη σημερινή του μορφή και να αποκτήσει μια ταυτότητα, έχει σμιλευτεί μέσα από κάποιες επιπλέον διαδικασίες οι οποίες είναι συλλογικές. Στις πρόβες, τις συναυλίες και τις ηχογραφήσεις, οι μουσικοί της μπάντας συμπληρώνουν κομμάτια αυτού του παζλ και παίζουν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του ήχου, καθώς ο καθένας τους φέρει μέσα του τον δικό του χαρακτήρα και τα δικά του ακούσματα.

Όλο το άλμπουμ –εκτός ενός τραγουδιού– είναι ορχηστρικό. Γιατί είναι περιττά τα λόγια στην έκφρασή σας;

Ανέκαθεν, η ορχηστρική μουσική ήταν για μένα ένα πεδίο στο οποίο ένιωθα οικεία και μου έδινε τη δυνατότητα να ελίσσομαι. Όπως στο παρθενικό μου άλμπουμ, έτσι και τώρα, ξεκίνησα να δουλεύω τις ιδέες που είχα και ανέπτυξα τα μουσικά μου θέματα με τέτοιον τρόπο, ώστε να αισθάνομαι πως είναι πλήρη και μπορούν να σταθούν μόνα τους. Αν και στη μουσική μου το να μην ασχολούμαι με τραγούδια μοιάζει κανόνας, στην πραγματικότητα τον έχω σπάσει, με τον δίσκο «Βλέμμα στο βυθό», και θα το έκανα ξανά.

Δεν θα έλεγα πως τα λόγια είναι περιττά για την έκφρασή μου, αλλά, γενικότερα, δεν τα πηγαίνω καλά με τα «περιττά λόγια». Ο λόγος πάντοτε έχει μια παραπάνω βαρύτητα από τη μουσική, κατά την άποψή μου. Όταν υπάρχουν στίχοι που με εκφράζουν ή που εκφράζουν τον δημιουργό τους και μου αρέσουν αισθητικά, τότε μου κινούν το ενδιαφέρον να τους μελοποιήσω. 

Η ταξιδιάρικη ατμόσφαιρα είναι αποτέλεσμα ταξιδιών που έχετε κάνει ή είναι λόγω της έλλειψής τους και εκφράζουν μια βαθιά επιθυμία;

Είναι ο συνδυασμός και των δύο, και μάλιστα σε ισόποσα μεγέθη! Τα διάφορα μέρη του κόσμου και οι άνθρωποί τους ήταν πάντα πηγή έμπνευσης για μένα. Με ιντριγκάρουν οι μικρές καθημερινές ιστορίες και μου αρέσει να παρατηρώ και να κάνω με τη φαντασία μου δικά μου σενάρια. Άλλωστε, μου αρέσει συνήθως να γράφω για περισσότερους από έναν λόγους.

Έχετε κάνει αρκετές εμφανίσεις στο εξωτερικό, παίζοντας τη μουσική σας. Είναι έτοιμο το κοινό για τέτοια ακούσματα, που ίσως να του είναι ξένα; 

Το κοινό είναι πολύ περισσότερο έτοιμο απ’ όσο πιστεύει πριν από τη συναυλία. Πολύ συχνά, συναντάμε ανθρώπους που έτυχε να μας παρακολουθήσουν έπειτα από προτροπή κάποιου φίλου τους, χωρίς να ξέρουν τι ακριβώς να περιμένουν, οι οποίοι στο τέλος της βραδιάς μάς προσεγγίζουν για να μας εκδηλώσουν τον ενθουσιασμό τους. Πολλούς από αυτούς, μάλιστα, έχουμε τη χαρά να τους συναντάμε ξανά και ξανά σε επόμενες εμφανίσεις μας. 

Τα ακούσματα μοιάζουν ξένα, αλλά ο τρόπος που επικοινωνούνται τα κομμάτια δεν είναι καθόλου ξένος. Είτε εντός είτε εκτός συνόρων, προσπαθούμε να έχουμε άμεση επαφή με το ακροατήριο και να δημιουργούμε έναν κοινό κώδικα επικοινωνίας.

Ποια είναι η περιγραφή που θα δίνατε στη μουσική σας και ποια ήταν η πιο εύστοχη περιγραφή που έδωσε άλλος γι’ αυτήν; 

Συνήθιζα να λέω πως η μουσική μου «είναι ένα καραβάνι που ταξιδεύει από τα βουνά των Βαλκανίων μέχρι τις ακτές της Μεσογείου». Και μου αρέσει ακόμη αυτή η περιγραφή, καθώς δίνει μια σαφή εικόνα για την καταγωγή, τον ήχο και τις επιρροές μου.

Βέβαια, αυτό το μακρόσυρτο πράμα δεν διευκολύνει ούτε το κοινό ούτε τους ειδικούς. Κάποιος πρόσφατα μου είπε ότι του αρέσει πολύ αυτή η «Μουσική του Κόσμου» που παίζω, και εμένα μου άρεσε ο χαρακτηρισμός και η ευκολία αυτού του όρου για λόγους κατηγοριοποίησης. Έτσι τον υιοθέτησα.