Ανδρέας Κωνσταντίνου: «Ο δημιουργός πρέπει να μπορεί να μοιραστεί την αλήθεια του»

Την «Έντα Γκάμπλερ» του Ίψεν παρουσιάζει για δεύτερη χρονιά η Άντζελα Μπρούσκου στο ιστορικό ξενοδοχείο Μπάγκειον. Ο Ανδρέας Κωνσταντίνου μας εξηγεί πώς είναι να συμμετέχει σε μια παράσταση που φιλοξενείται στο ιστορικό ξενοδοχείο Μπάγκειον.

Τι είναι αυτό που μας αναγκάζει να επιστρέφουμε στην κλασική δραματουργία;

Τα κλασικά κείμενα ρίχνουν φως, αγγίζουν ή ταρακουνούν ζητήματα υπαρξιακά. Η ανάγκη που μας οδηγεί να καταπιανόμαστε με τα κλασικά έργα είναι η ανάγκη του ανθρώπου να εξερευνά, να αναδεύει, να βουτά και να ξαναβουτά στον βυθό της ύπαρξης, για να αναμετρηθεί με αυτήν, να αντιμετωπίσει τους φόβους του και τις επιθυμίες του.

Αν δεν γνωρίζουμε ήδη την «Έντα Γκάμπλερ», θα δυσκολευτούμε να δούμε την παράσταση; Η Άντζελα Μπρούσκου ανεβάζει Ίψεν ή διασκευάζει Ίψεν;

Δεν νομίζω ότι η «Έντα Γκάμπλερ» αποτελεί ένα δύσκολο ή δυσνόητο έργο. Είναι φυσικά πολύπλοκο όσον αφορά τις σχέσεις και τις δυναμικές που αναπτύσσονται, αλλά έτσι δεν είναι και στη ζωή τα πράγματα; Η Άντζελα Μπρούσκου προσεγγίζει το έργο δίνοντας αρκετό χώρο για την ανάπτυξη των κινήτρων των ηρώων και φωτίζει τις συγκρούσεις αυτών με τρόπο ξεκάθαρο. Αυτό άλλωστε, κατά τη γνώμη μου, το απαιτεί το ίδιο το έργο, προκειμένου να μη χάσει την αλήθεια του.

Ο Τέσμαν δεν έχει τη γοητεία του Άιλερτ Λέβμποργκ. Φαίνεται μονοδιάστατος, επίπεδος. Αλλά σίγουρα ο Ίψεν δεν θα δημιουργούσε έναν αδιάφορο χαρακτήρα. Ποιος είναι, λοιπόν, ο Γέργκεν Τέσμαν και τι σας δυσκόλεψε περισσότερο σ’ εκείνον;

Το δυσκολότερο για μένα ήταν να κατανοήσω και να ενσωματώσω τα κίνητρα, τους φόβους και τις επιθυμίες ενός χαρακτήρα που όντως αρχικά φαντάζει μονοδιάστατος. Ο Τέσμαν πράττει σχεδόν απλοϊκά, όμως η λειτουργία της σκέψης του είναι πολύπλοκη και συχνά μυστηριώδης. Σε κάνει να αναρωτιέσαι για το τι καταλαβαίνει πραγματικά, τι σκέφτεται γι’ αυτό που καταλαβαίνει και πώς εντέλει καταφέρνει όχι μόνο να επιπλεύσει αλλά και να θριαμβεύσει. Η πορεία του στο έργο, λοιπόν, δεν είναι προϊόν τύχης αλλά της ίδιας του της ύπαρξης, του τι αυτή πρεσβεύει σε συνάρτηση με τον τρόπο με τον οποίο τη διεκδικεί.

Πώς είναι να δουλεύεις με την Άντζελα Μπρούσκου; Έχει διαφορές η συνεργασία με γυναίκα σκηνοθέτη;

Έχω συνεργαστεί στο παρελθόν και με γυναίκες και με άντρες σκηνοθέτες, τόσο στο θέατρο όσο και στο σινεμά. Θεωρώ ότι έχει να κάνει με το άτομο και όχι με το φύλο. Έχω συνεργαστεί με άτομα με τα οποία δεν επικοινωνήσαμε ποτέ πραγματικά και με άλλα που συναντηθήκαμε κάπου και κάτι κερδήθηκε εκατέρωθεν. Η Άντζελα ανήκει στη δεύτερη κατηγορία ατόμων. Η συνεργασία μας ως τώρα είναι ευχάριστη και δημιουργική.

Η παράσταση φιλοξενείται στο επιβλητικό κτίριο Μπάγκειον. Το στοιχείο αυτό του φυσικού χώρου πόσο βοηθάει το έργο;

Είναι ένας χώρος που μπορεί να σε εμπνεύσει σε πολλά επίπεδα σε σχέση με το έργο και την ερμηνεία σου. Έχει όμως αρκετές δυσκολίες, κυρίως τεχνικής φύσεως. Θεωρώ, ωστόσο, ότι αναμφισβήτητα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στη δημιουργία της παράστασης.

Έχετε άλλα θεατρικά σχέδια γι’ αυτόν τον χειμώνα; Πώς επιλέγετε τις συνεργασίες σας;

Τον Φεβρουάριο θα συμμετέχω σε δύο νέες παραγωγές: στον «Ιβάνοφ» του Τσέχοφ σε σκηνοθεσία Άντζελας Μπρούσκου και στον «Οθέλλο» του Σαίξπηρ με την ομάδα Kursk σε σκηνοθεσία Χάρη Φραγκούλη. Τις συνεργασίες μου συνήθως τις επιλέγω σε συνάρτηση με το έργο που μου προτείνεται, τον σκηνοθέτη και τους ηθοποιούς με τους οποίους θα συνεργαστώ. Νομίζω ότι για να συμβεί πραγματικά μια παράσταση πρέπει οι εμπλεκόμενοι να αναζητούν κάτι κοινό.

Στο σινεμά, που τόσο σας πάει, ετοιμάζετε κάτι;

Υπάρχουν διάφορα ανοιχτά μέτωπα στο σινεμά αυτή τη στιγμή, αλλά επειδή δεν είναι κάτι σίγουρο ακόμα, νομίζω ότι δεν έχει νόημα να τα αναφέρω. Σας ευχαριστώ, πάντως, για τη φιλοφρόνηση.

Και μια και ο λόγος για σινεμά. Ο Γιώργος Λάνθιμος διακρίθηκε και στο Φεστιβάλ Βενετίας. Γιατί δεν έχουμε περισσότερους Λάνθιμους;

Θέλω να δώσω τα συγχαρητήριά μου στον Γιώργο. Δεν θα ευχόμουν ποτέ να υπάρξουν άλλοι Λάνθιμοι, Κιούμπρικ ή Κουροσάβα. Ο Γιώργος Λάνθιμος κάνει τις ταινίες που κάνει με μια συνέπεια και μια ειλικρίνεια σε σχέση με το ποιος είναι. Εγώ σαν θεατής θέλω να δω ή να διακρίνω με τι αναμετριέται ο δημιουργός, με τι γελάει, με τι ντρέπεται, τι φοβάται και τι ονειρεύεται, προκειμένου να είμαι μαζί του, να μπορώ να δω τον εαυτό μου στον κόσμο του. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργείται ένα έργο τέχνης που μπορεί να με αφορά. Γνώμονας της δημιουργίας, λοιπόν, κατά τη γνώμη μου, οφείλει να είναι η αποκάλυψη μιας αλήθειας προσωπικής. Απ’ όποια μορφή τέχνης κι αν προέρχεται, ο δημιουργός πρέπει να μπορεί να φανερωθεί, να μοιραστεί την αλήθεια του, να μας πει τι έχει μάθει από αυτήν και να μάθει κάτι κι αυτός.

INFO

Έντα Γκάμπλερ

του Χένρικ Ίψεν

Σκηνοθεσία - εικαστική άποψη: Άντζελα Μπρούσκου

Μουσική: Nalyssa Green

Ηθοποιοί: Παρθενόπη Μπουζούρη, Ανδρέας Κωνσταντίνου, Κωνσταντίνα Αγγελοπούλου, Θάνος Παπακωνσταντίνου, Νικόλας Παπαγιάννης, Ειρήνη Αϊβαλιώτου και η Άντζελα Μπρούσκου

Από τις 11 Οκτωβρίου επιστρέφει στο Μπάγκειον