Είδαμε την παράσταση «Ποιος σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα», στο θέατρο Τζένη Καρέζη

29.11.2018
Πολιτισμός

Το έργο του διάσημου θεατρικού συγγραφέα Σάιμον Στήβενς, που έργα του έχουν ανέβει δυο ακόμη φορές στο θέατρο του Νέου Κόσμου, υπό την σκηνοθεσία του ταλαντούχου Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου… παρακολουθήσαμε.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Η παράσταση περιστρέφεται γύρω από την ιδιάζουσα αυτιστική φύση του Κρίστοφερ Τζον Φράνσις Μπουν, ενός παιδιού 15 ετών με ιδιαίτερες μαθηματικές και απομνημόνευσης ικανότητες, (γνωρίζει απ’ έξω όλους τους πρώτους αριθμούς ως το 7507 και όλες τις χώρες με τις πρωτεύουσές τους),όπου τον βρίσκει επτά λεπτά μετά τα μεσάνυχτα, δίπλα στον σκοτωμένο σκύλο της γειτόνισσας κυρίας Σίαρς, ο οποίος είναι καρφωμένος με ένα δικράνι.

Από το σημείο αυτό ξεδιπλώνεται η ιστορία, όπου και θα τον οδηγήσει στο αστυνομικό τμήμα μετά από την κλίση της κυρίας Σίαρς. Παρ’ όλα ταύτα ο δράστης είναι άγνωστος, μιας και δεν αποδεικνύεται πως ο Κρίστοφερ διέπραξε την δολοφονία του σκύλου, οπότε κατόπιν σύστασης, ελευθερώνεται.

Έτσι ο πρωταγωνιστής, μολονότι ο πατέρας του του απαγόρευσε να εμπλακεί στην εξιχνίαση της δολοφονίας, αυτός δεδομένου ότι το επιθυμεί πολύ θέλοντας να τιμωρηθεί ο ένοχος , πασχίζει να την εξιχνιάσει, καταγράφοντας σε ένα βιβλίο τα στοιχεία και τα συμπεράσματά του, κατόπιν παρότρυνσης της δασκάλας του, όπου και του προτείνει στο τέλος να γίνει θεατρικό.

Οι έρευνες αυτές τον φέρνουν αντιμέτωπο με μια σειρά αποκαλύψεων.

Αφενός του εαυτού του, μιας και για την εξιχνίαση έρχεται σε επαφή με κόσμο, κάτι που τον αναγκάζει, να αντιμετωπίσει τους προσωπικούς του φόβους, όπως είναι η απομάκρυνση από το οικιακό περιβάλλον και η ανθρώπινη σωματική επαφή και αφετέρου να γίνουν αποκαλύψεις που αφορούν τα μυστικά και ψέματα του πατέρα του για την ύπαρξη της μητέρας του που την θεωρούσε νεκρή , τον ίδιο, καθώς και τον δολοφόνο του σκύλου.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Η πραγματικότητα είναι ένας τόπος σκληρός ακόμη και για τους σκληρούς.

Πόσο δύσκολο είναι λοιπόν να ενταχθεί σε αυτήν ένα πλάσμα με φύση ιδιάζουσα, με ευαισθησίες, άγνοια και αθωότητα… με ψυχή σαν χαρτί λευκό;

H παράσταση αυτή, μοιάζει με μια εξομολόγηση της ανηθικότητας της εποχής απέναντι στον ίδιο της τον εαυτό, ένας μπούσουλας λεπτότατης διαχείρισης απέναντι στις ευπαθείς ανθρώπινες ομάδες, που βάλλονται από το ψύχος της σκληρότητας και το σκοτάδι της άγνοιας και της ιδιαιτερότητας.

Σε ένα σκηνικό κατασκευασμένο από διάφανους όγκους που επαναδομούνται και επαναπροσδιορίζουν τον τόπο και τον χρόνο, η Μαγδαληνή Αυγερινού, αυξάνει την ένταση και την ταλάντωση της παράστασης

μεταβάλλοντας την σύστασή της εικόνας με την βοήθεια των ίδιων των ηθοποιών.

Έτσι επιτυγχάνεται η διαρκής κίνηση, μια κινησιολογική εγρήγορση σε συγκερασμό με την επιμέλεια της Σοφίας Μαυραγάνη… όπου μαγνητισμένο κρατούν το βλέμμα μας στη σκηνή.

Ξεκινώντας από τον πρωταγωνιστή, αυτό που καλούμαστε να πούμε είναι πως, ακόμη και αν ένα κείμενο δεν διαθέτει την βαρύτητα μιας φιλοσοφικής σκέψης-ανάλυσης, μιας και όλες οι παραστάσεις δεν έχουν την διάθεση να μας οδηγήσουν στον επαναπροσδιορισμό του κόσμου που μας περιβάλλει ή της ίδιας μας της κοσμοθεωρίας, μια σπουδαία σαν αυτή ερμηνεία όπως του Γιάννη Νιάρρου , έχει τη δύναμη να μετατοπίσει μια αίσθηση από το σημείο Β, στο κορυφαίο σημείο Α και από μόνη της να είναι αρκετή να γεμίσει ένα θέατρο και να αφήσει τον κόσμο τόσο ικανοποιημένο με την απόδοση, που αυτή να γίνεται καταληκτικά ερμηνεία-παράσταση.

Μια τέτοια ερμηνεία εδώ απολαύσαμε.

Φυσικά δεν παραβλέπουμε και το λοιπό επιτελείο, τη Μαρία Καλλιμάνη, την Αλεξάνδρα Αϊδίνη , τον υπέροχο Θέμη Πάνου ως πατέρα του Κρίστοφερ, την Μαρία Κατσανδρή, τον Θύμιο Κούκιο, τον Γιώργο Γιαννακάκο, την Βάσια Χρήστου και τον Σπύρο Κυριαζόπουλο που στάθηκαν επάξια με πολλαπλούς ρόλους οι περισσότεροι απέναντι στο έργο και τον πρωταγωνιστή, ενδυναμώνοντας το συνολικό αποτέλεσμα.

Η σκηνοθεσία της παράστασης δεν έχει κενά και με διάθεση μαέστρου ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος καταφέρνει και κρατά το ενδιαφέρον αμείωτο.

Τέλος η μουσική του Σταύρου Γασπαράτου ορθά πλαισίωσε την παράσταση… δημιουργώντας έτσι ένα τελικό συνολικό αποτέλεσμα πολύ ευχάριστο… για όλους του παρευρισκόμενους θεατές.

Μια παράσταση που καταμαρτυρά πως ακόμη και ένα απρόσμενο γεγονός έχει την ικανότητα να πυροδοτήσει μηχανισμούς επαναπροσδιορισμού των ανθρώπινων δυνάμεων που αφορούν την καταπολέμηση του φόβου, της αδυναμίας και της επαν εκκίνηση-επαναδόμηση της ζωής από ένα νέο σημείο, μια νέα βάση.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος

Μετάφραση Κοραλία Σωτηριάδου

Σκηνικά Μαγδαληνή Αυγερινού

Κοστούμια Κλαιρ Μπρέισγουελ

Μουσική Σταύρος Γασπαράτος

Επιμέλεια κίνησης Σοφία Μαυραγάνη

Σχεδιασμός φωτισμών Σάκης Μπιρμπίλης

Βοηθός σκηνοθέτη Κατερίνα Γεωργουδάκη

________________________________________

Παίζουν οι ηθοποιοί:

Γιάννης Νιάρρος Κρίστοφερ